Στις 22 Μαΐου 1914, και με νόμο που τέθηκε σε ισχύ άρον-άρον, κλήθηκαν να παρουσιαστούν στον οθωμανικό στρατό όλοι οι άρρενες οι οποίοι έμειναν εκτός της οσμανικής οικογένειας. Όμως πολύ λίγοι από τους μη μουσουλμάνους κατάφεραν να υπηρετήσουν τη στρατιωτική τους θητεία φυσιολογικά, σύμφωνα με την Τουρκάλα ερευνήτρια της Ιστορίας Αϊσέ Χιουρ.* Κι αυτό γιατί οι μη μουσουλμανικοί πληθυσμοί, κυρίως Έλληνες και Αρμένιοι, θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την ήττα στους Βαλκανικούς Πολέμους.
Οι περισσότεροι απ’ αυτούς υπηρέτησαν σε μονάδες των μετόπισθεν, που ονομάσθηκαν amele taburlari (οι γεζίντι εξαιρέθηκαν του μέτρου αυτού, πληρώνοντας ως αντίτιμο το ποσόν των 1.500 λιρών Τουρκίας). Εξάλλου για τους Νεότουρκους, οι μη μουσουλμάνοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, δεν θεωρούνταν «πολίτες» αλλά «εσωτερικοί εχθροί».
Χαρακτηριστικό είναι πως ο Κουστσούμπασι Εσρέφ, αρχηγός της μυστικής υπηρεσίας των Νεοτούρκων (Teşkilat-ı Mahsusa), τους αποκαλούσε «εσωτερικά καρκινώματα»!
