«Η έννοια “εποικοδομητική συνεργασία” ανάμεσα στις χώρες μας ανήκει πλέον στην ιστορία, εφόσον η Αθήνα την έχει καταστρέψει πλήρως», υποστηρίζει ο πρεσβευτής της Ρωσίας στην Ελλάδα, Αντρέι Μάσλοβ, σε συνέντευξή του στη «Ναυτεμπορική», με αφορμή τα 80 χρόνια από τον τερματισμό του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
«Πραγματικά, οι σχέσεις μεταξύ της Ρωσίας και της Ελλάδας εδώ και πάνω από τρία χρόνια βρίσκονται στο χειρότερο σημείο», μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, σημειώνει ο Αντρέι Μάσλοβ και προσθέτει: «Η ελληνική κυβέρνηση έπαψε να συνεργάζεται με τη Ρωσία σε όλους τους τομείς… παρά το γεγονός ότι οι εισαγωγές στην Ελλάδα του ρωσικού φυσικού αερίου από αγωγούς αυξάνονται για ευνόητους λόγους, που είναι οι ελκυστικές τιμές και η αξιοπιστία στις προμήθειες».
Ο κ. Μάσλοβ αρνείται πάντως πως υπάρχει σύγκριση ανάμεσα στη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και στη συνεχιζόμενη στρατιωτική κατοχή της βόρειας Κύπρου από την Τουρκία.
Αναφορικά με τις διεθνείς γεωπολιτικές εξελίξεις, ο Ρώσος πρέσβης υποστηρίζει μάλιστα ότι «λόγω άρνησης διαλόγου και κατανόησης κοινών συμφερόντων εκ μέρους της συλλογικής Δύσης, η κατάσταση κινδυνεύει να εξελιχθεί σε νέα σύγκρουση, όπου μπορεί πλέον να εμπλακεί όλη η ήπειρος». Χαρακτηρίζει πάντως «πολύτιμο το γεγονός πως οι σημερινές αμερικανικές Αρχές έχουν συνειδητοποιήσει ότι η επίλυση των σοβαρών αντιθέσεων είναι δυνατή μόνο με απευθείας διάλογο».
Η συνέντευξη του πρέσβη της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Αντρέι Μάσλοβ, στη «Ναυτεμπορική» έχει ως εξής:
Κύριε πρέσβη, η Ευρώπη γιορτάζει το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και η Ρωσία την «Ημέρα της Νίκης». Αλλά, 80 χρόνια μετά, ένας πόλεμος -στην Ουκρανία- εξακολουθεί να πληγώνει τη γηραιά ήπειρο. Αλήθεια, πόσο κοντά και πόσο μακριά είμαστε ακόμη από το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία;
«Φέτος γιορτάζουμε την 80ή επέτειο της νίκης επί του γερμανικού ναζισμού, η οποία επιτεύχθηκε με την αποφασιστική συνεισφορά του σοβιετικού λαού. Τιμούμε επίσης τη στήριξη άλλων κρατών της Αντιχιτλερικής Συμμαχίας. Εκείνα τα χρόνια οι σύμμαχοι κατάφεραν να ξεπεράσουν τις ιδεολογικές διαφορές που υπήρχαν και να συντρίψουν το Γ’ Ράιχ και τους δορυφόρους του, που απειλούσαν να υποδουλώσουν και να εξοντώσουν την Ευρώπη. Σήμερα, λόγω άρνησης διαλόγου και κατανόησης κοινών συμφερόντων εκ μέρους της συλλογικής Δύσης, η κατάσταση κινδυνεύει να εξελιχθεί σε νέα σύγκρουση, όπου μπορεί πλέον να εμπλακεί όλη η ήπειρος.
»Οι ρωσικές θέσεις σχετικά με την προοπτική της επίλυσης του ουκρανικού ζητήματος έχουν εκφραστεί πολλές φορές. Η επίτευξη μιας πραγματικής, μακρόχρονης ειρήνης είναι αδύνατη χωρίς την εκπλήρωση των στόχων της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης, τους οποίους έχει θέσει ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν το 2022. Πρώτον είναι η αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένης της μη ένταξης του Κιέβου στο ΝΑΤΟ και της επιβεβαίωσης από το Κίεβο του ουδέτερου και αδέσμευτου καθεστώτος του. Δεύτερον είναι η αποναζιστικοποίηση της χώρας, συμπεριλαμβανομένης της αντιμετώπισης των συνεπειών του νεοναζιστικού καθεστώτος, το οποίο, αφού ανέβηκε στην εξουσία το 2014 με πραξικόπημα, σταθερά διεξάγει πολιτική νομοθετικής και φυσικής εξόντωσης του κάθε τι ρωσικού – της γλώσσας, των ΜΜΕ, του πολιτισμού, των παραδόσεων, της κανονικής ορθοδοξίας.
Πρέπει να διευθετηθεί μια σειρά ζητημάτων και με τους Δυτικούς προστάτες του Κιέβου. Είναι η κατάργηση των παράνομων κυρώσεων, νομικά άκυρων δικαστικών αγωγών και ενταλμάτων σύλληψης, επιστροφή των “παγωμένων” περιουσιακών στοιχείων και ξεδιάντροπα κλεμμένων εσόδων από αυτά.
Είναι απαραίτητο να επιστρέψουμε στη συζήτηση για την εγγύηση της ασφάλειας της Ρωσίας έναντι των απειλών που δημιουργεί η εχθρική δραστηριότητα του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα δυτικά μας σύνορα. Ήρθε η στιγμή για μια σοβαρή συζήτηση σχετικά με τη διαμόρφωση του Eυρασιατικού συστήματος ασφαλείας που θα ανταποκρίνεται καλύτερα στους στόχους διασφάλισης της παγκόσμιας ειρήνης».
Ο πρόεδρος Πούτιν ανακοίνωσε εκεχειρία τριών ημερών με αφορμή την Ημέρα της Νίκης. Γιατί όχι 30 ημέρες κατάπαυση του πυρός, όπως ζήτησε η Ουκρανία;
«Η δυσαρέσκεια του Ζελένσκι με τις πρωτοβουλίες μας αποδεικνύει ακόμα μια φορά πόσο ανέτοιμο είναι το Κίεβο για μια πραγματική διευθέτηση. Αντί για θετική ανταπόκριση στις προτάσεις της Μόσχας, το καθεστώς του Κιέβου έδειξε ξανά ότι δεν είναι ικανό να διαπραγματευτεί. Ποιο είναι το νόημα να εμπιστευόμαστε τις διαβεβαιώσεις του Ζελένσκι και των οπαδών του, όταν δεν κατάφεραν να τηρήσουν ούτε το μορατόριουμ 30 ημερών στις επιθέσεις στις ενεργειακές εγκαταστάσεις, ούτε την 30ωρη πασχαλινή εκεχειρία; Μονόπλευρες παρέμειναν και οι δικές μας ανθρωπιστικές πρωτοβουλίες που προτάθηκαν το 2022.
Η άρνηση εκτέλεσης οποιωνδήποτε συμφωνιών είναι το σήμα κατατεθέν του καθεστώτος του Κιέβου, εξαιτίας του οποίου η Ουκρανία βρέθηκε στη σημερινή κατάσταση. Από το 2014-2015 το Κίεβο δεν εκπλήρωνε τις υποχρεώσεις του απέναντι στη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντόνετσκ και τη Λαϊκή Δημοκρατία του Λουγκάνσκ, και την άνοιξη του 2022 με εντολή των Δυτικών καθοδηγητών του αποχώρησε από τις συνομιλίες με τη Ρωσία, απαγορεύοντας ταυτόχρονα νομοθετικά τις όποιες επαφές με τη Μόσχα».
Κύριε πρέσβη, ο Αμερικανός πρόεδρος Τραμπ προσπαθεί να μεσολαβήσει για τον τερματισμό του πολέμου, αλλά δίχως επιτυχία μέχρι στιγμής. Πώς βλέπει η Μόσχα την πρωτοβουλία Τραμπ;
«Αξίζει να αναγνωρίσουμε ότι μετά την επιστροφή των Ρεπουμπλικανών στο Λευκό Οίκο οι ΗΠΑ επιδεικνύουν πιο εποικοδομητική αντιμετώπιση της ουκρανικής κρίσης σε σχέση με την προηγούμενη διοίκηση, που όξυνε ανεξέλεγκτα την κατάσταση και προωθούσε την ένταξη του Κιέβου στις ατλαντικές δομές. Πολύ σημαντικό είναι το γεγονός πως οι σημερινές αμερικανικές Αρχές έχουν συνειδητοποιήσει ότι η επίλυση των σοβαρών αντιθέσεων είναι δυνατή μόνο με απευθείας διάλογο. Παρ’ όλα αυτά, η τελική αξιολόγηση όποιων πρωτοβουλιών μπορεί να γίνει μόνο βάσει των πραγματικών αποτελεσμάτων».
Υπάρχει πάντως και μια ανάλογη υπόθεση που «ματώνει» πάντα τον Ελληνισμό, αλλά και μια χώρα-μέλος της Ε.Ε, την Κυπριακή Δημοκρατία. Η συνεχιζόμενη κατοχή εδώ και μισό αιώνα της βόρειας Κύπρου από την Τουρκία…
«Όποιοι παραλληλισμοί ανάμεσα στα γεγονότα στην Ουκρανία και την Κύπρο δεν αντέχουν σε καμία κριτική. Οι αιτίες είναι εντελώς διαφορετικές. Ακόμα και τα πραξικοπήματα στη Λευκωσία του 1974 και στο Κίεβο το 2014 που έχουν προκαλέσει τραγικά γεγονότα ήταν διαφορετικής φύσεως. Γι’ αυτό τον λόγο και κάθε παραλληλισμός ανάμεσα σ’ αυτά τα γεγονότα δεν στέκει ούτε ιστορικά ούτε πολιτικά».
Κύριε πρέσβη, έχετε επανειλημμένα υποστηρίξει ότι οι διμερείς σχέσεις Ρωσίας – Ελλάδας είναι στη χειρότερη φάση τους από ποτέ. Πού το αποδίδετε;
«Πραγματικά, οι σχέσεις μεταξύ της Ρωσίας και της Ελλάδας εδώ και πάνω από τρία χρόνια βρίσκονται στο χειρότερο σημείο. Μετά την έναρξη της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης στην Ουκρανία, η ελληνική κυβέρνηση έπαψε να συνεργάζεται με τη Ρωσία σε όλους τους τομείς, ακόμα και στον πολιτισμό. Όλος ο πλούτος των διμερών σχέσεων που δημιουργήσαμε από κοινού κατά τη διάρκεια δεκαετιών χάθηκε σε μια στιγμή. Αυτή ήταν η επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης».
Έχετε πει πάντως ότι η Μόσχα είναι έτοιμη για μια εποικοδομητική συνεργασία με την Ελληνική Δημοκρατία ως μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ…
«Η έννοια “εποικοδομητική συνεργασία” ανάμεσα στις χώρες μας ανήκει πλέον στην ιστορία, εφόσον η Αθήνα την έχει καταστρέψει πλήρως. Ένας παραγωγικός διάλογος εργασίας ανάμεσα στα δύο μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, αναμφισβήτητα, θα ήταν χρήσιμος, όμως αυτό που ακούμε επανειλημμένα από τον μόνιμο εκπρόσωπο της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη φορτίζει το κλίμα ακόμα περισσότερο και γίνεται ένα επιπλέον εμπόδιο για μια τέτοια συνεργασία».
Η ενεργειακή συνεργασία Ελλάδας – Ρωσίας εξακολουθεί πάντως να ισχύει. Η Ελλάδα εξακολουθεί να καλύπτει με ρωσικό φυσικό αέριο το 40% των αναγκών της…
«Η ελληνική κυβέρνηση έχει δηλώσει από καιρό ότι στοχεύει στην πλήρη “απελευθέρωση” από το ρωσικό φυσικό αέριο. Αυτή η θέση επαναλαμβάνεται τακτικά από Έλληνες αξιωματούχους. Στην πράξη, όμως, οι εισαγωγές στην Ελλάδα του ρωσικού φυσικού αερίου από αγωγούς αυξάνονται για ευνόητους λόγους, που είναι οι ελκυστικές τιμές και η αξιοπιστία στις προμήθειες. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΛΣΤΑΤ, το μερίδιο του ρωσικού αερίου αποτελεί το 54,7% όλων των ελληνικών εισαγωγών φυσικού αερίου».
Δεν βλέπετε να υπάρχουν περιθώρια για την επαναφορά της εμπορικής και οικονομικής συνεργασίας μεταξύ των χωρών μας, αν τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία;
«Η ερώτηση για την πιθανότητα αποκατάστασης των εμπορικών και οικονομικών σχέσεων ανάμεσα στις χώρες μας θα ήταν λογικό να απευθυνθεί σε αυτούς που τις έχουν καταστρέψει».
Μια τελευταία ερώτηση, κύριε πρέσβη: Είστε στη χώρα μας περίπου 11 χρόνια, αν δεν κάνω λάθος. Πώς βλέπετε τη στάση της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στη Ρωσία;
«Αν μιλώντας για την “ελληνική κοινωνία” δεν εννοούμε το κράτος, αλλά την κοινωνία των πολιτών, κάτι που εσείς, προφανώς, έχετε υπόψη σας, τότε οι δημοσκοπήσεις θα μπορούσαν να είναι δείκτες της στάσης της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στη Ρωσία. Αλλά δεν γνωρίζω αν έχουν γίνει τέτοιες δημοσκοπήσεις. Μπορώ να πω μόνο ότι στην καθημερινή ζωή οι Ρώσοι πολίτες, οι συμπατριώτες μας, οι υπάλληλοι της διπλωματικής αποστολής, οι τουρίστες, δεν εισπράττουν καμιά αρνητικότητα εκ μέρους των Ελλήνων, όπως, άλλωστε, δεν υφίστανται καταπίεση από την πλευρά των ελληνικών Αρχών».
Ανεύθυνη η στάση της Ε.Ε., με διαστρεβλωτικά συνθήματα
Η Ευρώπη στηρίζει την Ουκρανία, αρνούμενη ν’ αναγνωρίσει την κατάληψη ουκρανικών εδαφών και την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία. Δεν είναι δίκαιο αυτό το αίτημα;
«Η Ευρώπη συνεχίζει να συγκαλύπτει την ανεύθυνη στάση της με συνθήματα που διαστρεβλώνουν την ουσία της συνεχιζόμενης κρίσης. Μιλώντας συνεχώς για τη λεγόμενη “προσάρτηση”, οι Ευρωπαίοι λησμονούν ότι μετά το πραξικόπημα που έγινε στο Κίεβο το 2014, η Δημοκρατία της Κριμαίας ανακοίνωσε την ανεξαρτησία της και επανενώθηκε με τη Ρωσία μετά το δημοψήφισμα που διεξήχθη σε πλήρη συμμόρφωση με τους διεθνείς κανόνες. Με παρόμοιο τρόπο, το δικαίωμα αυτοδιάθεσης, κατοχυρωμένο στο Καταστατικό του ΟΗΕ, έχουν αξιοποιήσει και οι κάτοικοι του Ντονμπάς και των περιοχών Ζαπορόζιε και Χερσώνας τον Σεπτέμβρη του 2022.
Και όμως, η κλιμάκωση της σύγκρουσης στην Ουκρανία δεν οφείλεται στο εδαφικό ζήτημα. Αυτό έχει τονίσει και ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν στις αρχές της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης. Οι ενέργειες του ρωσικού στρατού αποτελούν αναγκαστικό μέτρο με στόχο, πρώτα απ’ όλα, την εξασφάλιση της ασφάλειας της χώρας μας και την υπεράσπιση των Ρώσων που υπέστησαν διώξεις και τρομοκρατία στην Ουκρανία. Η Ευρώπη δεν έκανε τίποτα για να ανακόψει τις τάσεις που παρατηρούνταν από το 2014. Και στις αρχές του 2022, η συλλογική Δύση, συμπεριλαμβανομένων των κρατών της Ε.Ε., αρνήθηκε ρητά να συζητά μαζί μας τις διαφορές στην κατανόηση των θεμελιωδών αρχών της ευρωπαϊκής ασφάλειας.
Εδώ και πάνω από τρία χρόνια οι Βρυξέλλες δεν κάνουν τίποτα για να σταματήσει η αιματοχυσία. Αντί να συμμετέχουν στον διάλογο που μόλις ξεκίνησε, η Ευρωπαϊκή Ένωση συνεχίζει να στηρίζει τον Ζελένσκι. Εκτός από το γεγονός ότι συνεχίζουν να προμηθεύουν όπλα στις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας, οι Ευρωπαίοι συζητούν σοβαρά την αποστολή στην Ουκρανία ομάδων από τα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ, ενώ σκοπεύουν να ενισχύσουν την πολεμική τους βιομηχανία.
Σχεδόν εν μια νυκτί τα συνθήματα για την ανάγκη να γίνει “πράσινη” η ευρωπαϊκή οικονομία, που προωθούνταν επί χρόνια, αντικαταστάθηκαν από τις εκκλήσεις για “επανεξοπλισμό” και “την προετοιμασία για πόλεμο με τη Ρωσία”.
Δηλαδή, σήμερα η Ευρωπαϊκή Ένωση προωθεί μια γραμμή που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις αρχές της εξασφάλισης της ειρήνης, πάνω στις οποίες στηρίχθηκε η κοινή ευρωπαϊκή διαδικασία που έχει ξεκινήσει από το 1975».
