Κοιτώντας κανείς τα βίντεο που έγιναν viral στα social media μετά τη συνάντηση του Ντόναλντ Τραμπ με τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι και τους Ευρωπαίους ηγέτες, αποκομίζει την εντύπωση πως η χθεσινή μέρα στον Λευκό Οίκο έμοιαζε περισσότερο με θερινό γκαλά, παρά με κρίσιμη Σύνοδο.
Ο Ντόναλντ Τραμπ υποδέχτηκε τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι με ενθουσιασμό – και κυρίως με ανακούφιση: Ο Ουκρανός πρόεδρος είχε αφήσει το επιμελώς ατημέλητο look, που πέρσι προκάλεσε καβγά και εμφανίστηκε με κοστούμι.
«Δεν το πιστεύω, το λατρεύω!», σχολίασε ο Τραμπ, σαν να μιλούσε για τηλεοπτικό makeover. Από εκεί και πέρα, η μέρα εξελίχθηκε σε διαγωνισμό φιλοφρονήσεων.
Ο Τραμπ πείραξε τον Φρίντριχ Μερτς για το μαύρισμά του: «Θέλω κι εγώ ένα τέτοιο». Ο Γερμανός καγκελάριος γέλασε αμήχανα, προσπαθώντας να πείσει πως μπορεί να χειριστεί με την ίδια χάρη τόσο τον ήλιο όσο και τον Αμερικανό πρόεδρο.
Ο Φινλανδός πρόεδρος Αλεξάντερ Σταμπ άκουσε ότι είναι «νέος, δυνατός άνδρας» και αντέτεινε με αυτοσαρκασμό: «Θα το πω στη γυναίκα μου. Δεν ξέρω αν θα την πείσω». Οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δεν έμειναν πίσω.
Ο Εμμανουέλ Μακρόν, η Τζόρτζια Μελόνι, ο Κιρ Στάρμερ – όλοι έσφιγγαν χέρια, χαμογελούσαν και μετρούσαν τα «ευχαριστώ» τους σαν διπλωματικό νόμισμα. Ο Ζελένσκι έσπασε κάθε ρεκόρ με τέσσερα «ευχαριστώ» σε δέκα δευτερόλεπτα και μια ντουζίνα συνολικά σε διάστημα 10 λεπτών.
Ο Μαρκ Ρούτε, πάλι, έδινε συνεντεύξεις επαινώντας τον Τραμπ με ζέση που θύμιζε περισσότερο fan club παρά ηγέτη συμμαχίας.
Αν μη τι άλλο, η εικόνα ήταν ξεκάθαρη: στην Ουάσιγκτον δεν διαπραγματεύονταν μόνο το μέλλον της Ουκρανίας αλλά και την ψυχολογία του Τραμπ.
Οι Ευρωπαίοι έδειξαν ότι το ξέρουν καλά: για να ανοίξει η πόρτα σε συζητήσεις για ειρήνη, πρώτα πρέπει να «ανοίξει» η διάθεση του Αμερικανού προέδρου. Και ο πιο ασφαλής δρόμος προς αυτό είναι οι φιλοφρονήσεις.
Μπορεί η διπλωματία των κοπλιμέντων να ανοίξει τον δρόμο για την ειρήνη; Πραγματικά το ελπίζουμε. Μέχρι τότε η εικόνα ενός Λευκού Οίκου όπου, ανάμεσα σε χάρτες, στρατηγικά διλήμματα και 3,5 χρόνια πολέμου, κυριάρχησαν τα κοστούμια, το μαύρισμα και τα ευχαριστώ. Ήταν όλοι «υπέροχοι».
Φεύγοντας από τις προσπάθειες του Τραμπ να «σβήσει» τις γεωπολιτικές φωτιές, επιστρέφουμε στα δικά μας όπου η πολιτική κόντρα με φόντο τις πραγματικές πυρκαγιές καλά κρατεί.
Φωτιές και…κασκαντέρ
Με την αντιπολίτευση να εξαπολύει τα δικά της πυρά για ανετοιμότητα και αλαλούμ του κρατικού μηχανισμού, κυβερνητικοί αξιωματούχοι και βουλευτές καλούνται σε καθημερινή βάση να πείσουν ότι το επιτελικό κράτος ακούραστα δίνει μάχες ακόμη και με την πύρινη λαίλαπα.
Μεταξύ άλλων ακούσαμε πως από βουλευτή, που απαντούσε για την έλλειψη πρόληψης στην πυρασφάλεια και τα ελλιπή μέσα: «Δεν είναι έτσι. Έχουν διπλασιαστεί το προσωπικό, τα εναέρια μέσα, τα drone, έχουμε παραγγείλει τα…. κασκαντέρ. Μετά από δύο χρόνια θα τα έχουμε». Γλώσσα λανθάνουσα… τα εξηγεί όλα. Όταν αντί για Canadair, έχεις κασκαντέρ, ζεις το ίδιο έργο σε επανάληψη. Επικινδυνες αποστολές σε λούπα.
Η επιστροφή
Μιλώντας για επικίνδυνες αποστολές, ολοένα και πιο έντονη είναι η φημολογία για επιστροφή του Γρηγόρη Δημητριάδη στο Μαξίμου.
Η απομάκρυνσή του απο το πρωθυπουργικό επιτελείο άφησε κενό, που τρία χρόνια αργότερα είναι κάτι πάνω παραπάνω από φανερό πως δεν έχει καλυφθεί ακόμη. Το εάν πράγματι το σκέπτεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης ή είναι μία πληροφορία, που απλώς διαρρέεται, θα φανεί σύντομα.
Οι εισηγμένες που κερδίζουν
Στο Χρηματιστήριο τώρα δεν είναι λίγοι οι αναλυτές, οι οποίοι σπεύδουν να διαπιστώσουν πως εν μέσω γεωπολιτικών εξελίξεων, διακρίνεται μια μεγάλη ευκαιρία για ορισμένες εισηγμένες.
Κι αυτό, διότι πέραν της ευρύτερης ευφορίας, την οποία μπορεί να προκαλέσει ο τερματισμός των εχθροπραξιών, οφείλουμε να έχουμε κατά νου το εν δυνάμει όφελος του ελληνικού κατασκευαστικού κλάδου από μια πιθανή συμμετοχή στο έργο ανοικοδόμησης της μεταπολεμικής Ουκρανίας, η οποία θα χρειαστεί να προχωρήσει σε τεράστιες επενδύσεις, προκειμένου να αποκαταστήσει τις ζημιές σε βασικές υποδομές.
ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, Aktor Group, AVAX και METKA (Metlen) είναι μερικοί από τους δυνατούς «παίχτες» των εγχώριων κατασκευών, οι οποίοι έχουν και την εμπειρία αλλά και την ικανότητα να παίξουν τον δικό τους ρόλο στην επόμενη ημέρα των εμπόλεμων ουκρανικών περιοχών. Βέβαια, όλα αυτά αποτελούν μια συζήτηση, η οποία έχει ως βασική προϋπόθεση ότι οι εμπλεκόμενες πλευρές πράγματι θα καταλήξουν σε μια δίκαιη και έντιμη συμφωνία ειρήνης.
