Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Επισκέπτεται ένας συνάδελφός του τον φυσικό Νιλς Μπορ (Νόμπελ 1922). Πάνω από την εξώπορτα βλέπει ένα πέταλο και εκπλήσσεται. «Καλά, είναι δυνατόν εσύ, ένας διακεκριμένος επιστήμονας, να πιστεύεις σε φυλαχτά, να θεωρείς πως λειτουργούν;»
«Δεν το πιστεύω, αλλά η σπιτονοικοκυρά μου λέει ότι “πιάνει” ακόμη κι αν δεν το πιστεύεις», φέρεται να απάντησε ο Μπορ.
Δεν το πιστεύουν και στην κυβέρνηση το πρόγραμμα, το οποίο χαρακτηρίζουν στην καλύτερη περίπτωση εκβιασμό. Δεν το πολυπιστεύει και το Βερολίνο, που μπαίνει σε διαπραγματεύσεις για την κατάληξη των οποίων αμφιβάλλει. Δεν το πιστεύει και η γερμανική κοινή γνώμη. Μόλις το 11% εκτιμά ότι με ένα τρίτο πρόγραμμα η Ελλάδα θα καταφέρει να αναδιαρθρώσει την οικονομία της. Δεν το πολυπιστεύουν και αρκετοί οικονομολόγοι, αν και περιέχει διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, γιατί τα θετικά αποτελέσματα απ’ αυτές θα χρειαστούν χρόνια για να γίνουν αισθητά, ενώ άλλοι το χαρακτηρίζουν «μη ρεαλιστικό».
Δεν το πιστεύουν αυτοί που καλούνται να το εφαρμόσουν, δεν το πιστεύουν αυτοί που το σχεδίασαν, αλλά η σπιτονοικοκυρά – Ε.Ε. λέει ότι «πιάνει», ακόμη κι αν δεν το πιστεύεις.
Ο ευρωπαϊκός κόσμος έχει γίνει απελπιστικά σουρεαλιστικός. Αλλά, λίγο το ελληνικό καλοκαίρι, λίγο τα λόγια του «Πάπα» του υπερρεαλισμού λειτουργούν σαν αντίδοτο στο οικονομικό αγριοκαίρι.
«Ο Κολόμβος χρειάστηκε να περιτριγυριστεί από τρελούς για να ανακαλύψει την Αμερική και δείτε πώς πραγματώθηκε αυτή η τρέλα και διήρκεσε» έχει πει ο Αντρέ Μπρετόν, ενώ ακόμη και η ανακάλυψη του τροχού, «που μιμείται το βάδισμα ως προς την πρακτική εφαρμογή του, αλλά με έναν εντελώς ελεύθερο, παρά φυσικό τρόπο», είχε μια υπερρεαλιστική διάσταση, σύμφωνα με τον πρόδρομο του υπερρεαλισμού Γκιγιόμ Απολινέρ.
Θα γυρίσει, λοιπόν, ο τροχός; Η λογική άλλα λέει, όμως, η έκπληξη ίσως αναλάβει χρέη. Προσαρμογής και εφαρμογής.
