Όταν ακούς Κρόνο, είναι μεγάλος ο πόνος. Στις 15 Οκτωβρίου 2025 ήταν ο πλανήτης ορατός, πάνω από τον αστεροειδή Δήμητρα, στον νυχτερινό ουρανό.
Φταίνε τα φεγγάρια, που ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής προειδοποίησε για τον κίνδυνο θεσμικής, πολιτικής και εθνικής κρίσης και λίγη ώρα μετά ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αν και Ευάγγελος, δεν είχε νέα καλά;
«Η χώρα έχει καταστεί μη διακυβερνήσιμη», υποστήριξε. «Μα, η χώρα έχει κυβέρνηση, η οποία έχει μια ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία… δεύτερης τετραετίας και δημοσκοπικά με διψήφια διαφορά από το δεύτερο κόμμα… Η Ελλάδα έχει μια πολιτική σταθερότητα», το αντεπιχείρημα, που φανερώνει ότι υπάρχει ακόμη σύγχυση για τη σχέση των εννοιών κυβέρνηση και διακυβέρνηση. Συχνά χρησιμοποιούνται ως ταυτόσημες, άλλοτε θεωρείται ότι η δεύτερη περικλείει την πρώτη, άλλοτε ότι αποτελούν έννοιες αντικρουόμενες [Rhodes R. A. W. (1996) «The New Governance: Governing Without Government», Political Studies, XLIV: 652-67] εξ ου και η «διακυβέρνηση χωρίς κυβέρνηση».
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, καλός κυβερνήτης της γενικής πολιτικής θεωρητικής σκέψης, ήξερε πολύ καλά τι έλεγε. Περνώντας τον φράκτη που χωρίζει την κοινή από την επιστημονική γλώσσα, ο ισχυρισμός περί μη διακυβερνήσιμης χώρας μόνο υπερβολικός δεν είναι.
Αν ήταν μόνο το πρόβλημα εμπιστοσύνης στο πολιτικό σύστημα -ανησυχητικό αναμφισβήτητα, που δεν φαίνεται, όμως, να ταρακουνά κανέναν συστημικό παίκτη-, κάπως, κάτι, κάποτε θα γινόταν.
«Δυστυχώς απομειώθηκε το θεσμικό κύρος της Δικαιοσύνης, γι’ αυτό φταίει πρωτίστως η κυβέρνηση, η οποία παίρνει ενεργό μέρος στη δημόσια συζήτηση σαν να είναι αντίδικο μέρος ή σαν να είναι εκπρόσωπος της Δικαιοσύνης.
Και από την άλλη μεριά, λυπάμαι που το λέω, αλλά η Δικαιοσύνη σε πάρα πολύ υψηλό επίπεδο έδωσε την εντύπωση ότι διατυπώνει μια γνώμη που εναρμονίζεται με την αρχική βούληση της κυβέρνησης και όταν η βούληση της κυβέρνησης αλλάζει ριζικά, τότε και η Δικαιοσύνη προσαρμόζεται με κάποιο τρόπο».
Με την πολυεπίπεδη αμφισβήτηση φαίνεται ότι έχουν συμβιβαστεί οι πολιτικοί. Και τι κάνουν; Δημιουργούν ειδήσεις γύρω από τον εαυτό τους. Νομίζουν, για το καλό τους.
«Ας πούμε την αλήθεια. Βλέπετε εσείς καμία προοπτική να καταστεί η χώρα διακυβερνήσιμη, να αλλάξει κάτι που το νιώθεις ή το ελπίζεις μέχρι τις εκλογές;»
Κρόνε, πες…
