Μουστάκι, αρχοντική κοιλιά, πίστη στη φαμελιά, μπεγλέρι του αυτοκινήτου τα κλειδιά, μεγάλη τσέπη και καημός, ουίσκι, ξηροκάρπι, «κουμπάρε, πάρε κάτι»… Θέλετε κι άλλα κλισέ; Ο ανθρωπότυπος, πράσινος, γαλάζιος, εμπριμέ, κομπλέ.
Ο σεναριογράφος ταλαντεύεται. Να προσθέσει μια Σουσού «Μπονζούρ και Μπονζουάρ», που τρώει, εκστασιασμένη, φασολάκια και άλλα τινά λαδερά, ή να δυναμώσει την πλοκή με το (τάχα μου) σύγχρονο πρόσωπο της υγιούς επιχειρηματικότητας, που στα δύο πασίγνωστα αλογάκια της ασφάλτου γκαζώνει ποιότητα;
Σωστά μαντέψατε. Τι τα θες. Μπορείς να κατηγορήσεις ταύρο διότι έχει κέρατα; Ό,τι του επιτρέπει η σκευή του κάνει. Έτσι, έπιασε λιμάνι, κάμπο, μιτάτο, στάνη, κάπως έτσι με τη δύναμη έβαλε στεφάνι. Με ύφος πολυάσχολο και βιογραφικό αδιάφορο, πλην καλλωπισμένο. Ιστορία μας, αμαρτία μας ο καλλωπισμός, γιατί το ανύπαρκτο σουλουπώνει το υπαρκτό. Πόσο πραγματικό, όμως, και πόσο μακιγιάζ ή καμουφλάζ;
Δεν με απασχολεί ούτε αυτό ούτε το έξοχα πληθωριστικό «αποφοίτησε από την ανώτερη υποχρεωτική βαθμίδα των δημόσιων σχολείων της Γερμανίας».
Δεν με νοιάζει ούτε της γνώρας η επίδειξη ούτε το χλιμίντρισμα της χλιδής. Η γελοιογραφία της Δυναστείας πάει να πει.
Με τσιγκλά η γιορτή. «Το 2018 στις Βρυξέλλες στην ίδια και τον αδερφό της, τους απονεμήθηκε το βραβείο ‘‘Καλύτεροι Νέοι Έλληνες Αγρότες’’. Η εταιρεία τους κατέκτησε το τρίτο βραβείο στην κατηγορία ‘‘Νεοφυείς Επιχειρήσεις’’». Kάτι έχουν τα βραβεία, τουλάχιστον την τελευταία δεκαετία. Ονόματα δεν λέμε, αλλά είναι τόσες οι περιπτώσεις, που δεν μπορείς σε συμπτώσεις να τις αποδώσεις. Διαδόσεις;
«Προσωπικά θα προσπαθήσω να λυθούν προβλήματα που έχουν δημιουργήσει δυσκολίες στην ανάπτυξη και στην οικονομία… Θα επαναφέρουμε τις διαχρονικές αξίες που έλειψαν».
Στερούμαι φαντασίας, γι’ αυτό και δεν αντιλαμβάνομαι την αξία της συντονίστριας Κοινοτικών Πόρων και Γυναικείας Αγροτικής Επιχειρηματικότητας. Τι έκανε, δηλαδή; Με αποσυντονίζει ο πρωτογενής, ενώ τρελαίνομαι για ψωμί. Χωριάτικο, όχι μπριός. Για το δεύτερο ψάχνει η Ευρωπαϊκή Εισαγγελέα, επιμελώς.
