Η επικαιρότητα των τελευταίων ημερών μοιάζει να συμπυκνώνει τις προκλήσεις του καιρού μας: φωτιές που καταπίνουν τη χώρα, σεισμοί και τσουνάμι (κυριολεκτικά και μεταφορικά), αγορές σε ρυθμούς φρενίτιδας, κόντρα σε όλα τα καμπανάκια, ο Ντόναλντ Τραμπ να «σπρώχνει» Ευρωπαίους ηγέτες στα σκοινιά σαν επαγγελματίας πυγμάχος – και μία ελληνική Βουλή στο «κόκκινο» να μετράει βοσκοτόπια και κλεμμένα εκατομμύρια.
Όλα τα παραπάνω προκαλούν το έντονο ενδιαφέρον των αναγνωστών.Όλα, εκτός από ένα. Τη μάχη στη Βουλή. Τι και εάν οι πολιτικοί μας παλεύουν να γίνουν…viral για όλους τους λάθους λόγους, επιστρατεύοντας ακόμη και φωτογραφίες από… καρναβάλια. Η αδιαφορία πλήρης. Και αποκαλυπτική.
Όσοι δεν παρακολούθησαν τη συζήτηση στη Βουλή, δεν έχασαν άλλωστε τίποτα παραπάνω από έναν διαγωνισμό εξυπνακίστικης ατάκας, κραυγών και προσβολών. Οι χυδαίες εκφράσεις, οι επιθέσεις χωρίς πολιτικό περιεχόμενο, η πλήρης απουσία μέτρου και ευθύνης έχουν γίνει η νέα «κανονικότητα» στον «ναό της Δημοκρατίας».
Υπουργοί και βουλευτές έχουν παραδώσει τα όπλα του επιχειρήματος και έχουν πιάσει τα μικρόφωνα για να αυτοσχεδιάσουν, όχι ως πολιτικοί, αλλά ως φωνακλάδες ρήτορες. Και σε όλα αυτά ήρθε να προστεθεί και το χθεσινό μεταμεσονύχτιο σόου, με την κυβερνητική πλειοψηφία να ευτελίζει τη διαδικασία και τον θεσμό.
Και για κάποιο λόγο όσο περισσότερο βλέπω Βουλή τόσο θυμάμαι τον Ρωμιό στο «Μεγάλο μας Τσίρκο» του Καμπανέλλη, που κλείνοντας το μάτι έλεγε στους θεατές. «Και τώρα μία διευκρίνηση. Είπα ότι το έργο μας είναι κωμωδία. Αλλά δεν είναι απλώς διότι έτσι γράφτηκε ή διότι το λέμε εμείς. Είναι κωμωδία για έναν σοβαρότερο και πολύ πιο έγκυρο λόγο: Το δηλώσαμε ως κωμωδία, το υποβάλαμε στην λογοκρισία ως κωμωδία και ενεκρίθη ως κωμωδία δια της υπ’αριθμόν 199 αποφάσεως. Δεν θέλω με τούτο να σας πω ότι δυνάμει του λόγου τάδε είστε υποχρεωμένοι να γελάτε. Κάθε άλλο! Επισημαίνει απλώς ότι οποιαδήποτε ομοιότης της κωμωδίας μας με δράμα είναι τελείως συμπτωματική».
Έτσι και η Βουλή, ένα Μεγάλο Τσίρκο – χωρίς όμως θεατές.
