Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ηγέτες «κλαίνε» για τους δασμούς που επέβαλε ο αμερικανός πρόεδρος Τραμπ στην ΕΕ. Εξαιρούνται φυσικά οι «δεδομένοι» που τα βλέπουν περίπου όλα, καλά!
Παρεμπιπτόντως, ο «κακός» Τραμπ δεν θα έπρεπε να αιφνιδιάσει κανέναν, καθώς εφαρμόζει απλά τη δική του προεκλογική ατζέντα.
Με το «παιχνίδι των δασμών», ο αμερικανός πρόεδρος φιλοδοξεί στην πραγματικότητα να φέρει στη χώρα του κάπου ένα τρισεκατομμύριο δολάρια πρόσθετα έσοδα για να χρηματοδοτήσει τις τεράστιες φορολογικές περικοπές για τη μεσαία τάξη και τους πολύ πλούσιους, που προωθεί με το λεγόμενο «Μεγάλο Ομορφο Νομοσχέδιο»
Το ερώτημα είναι ποια στάση κρατά η ηγεσία της ΕΕ για να ενισχύσει την ήδη προβληματική ευρωπαϊκή οικονομία, που δεν αναμένεται να αυξηθεί πάνω από 1% αυτή τη χρονιά.
Και δεν είναι μόνο η στάση υποταγής της προέδρου, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, στον Τραμπ. Το βασικό είναι τι κάνει η Κομισιόν για να ενισχύσει την εσωτερική αγορά στην ΕΕ.
Για τα αγροτικά προϊόντα για παράδειγμα: Πέρα από τις προτεινόμενες περικοπές κατά 86 δισεκατομμύρια ευρώ στην ΚΑΠ, στη βόρεια Ευρώπη τα περισσότερα γεωργικά προϊόντα στα σούπερ μάρκετ προέρχονται από το Μαρόκο και την Αίγυπτο. Και αυτό γιατί τα αγροτικά προϊόντα του ευρωπαϊκού Νότου είναι πολύ πιο ακριβά σε σύγκριση με τον ανταγωνισμό.
Χτυπάνε τους νότιους αγρότες
Γιατί δεν ενισχύει η ΕΕ τη μεγαλύτερη παρουσία αγροτικών προϊόντων της νότιας Ευρώπης στις ευρωπαϊκές αγορές; Πώς αλλιώς θα αντισταθμιστεί μια πιθανή μελλοντική μείωση των αγροτικών εξαγωγών στην αμερικανική αγορά;
Μήπως είναι επείγον να δούμε αν είναι πραγματικά απαραίτητο να εισάγουμε ως Ευρώπη βατόμουρα από τον Ισημερινό και το Περού και μύδια από τη Χιλή;
Το ίδιο ισχύει ακόμη περισσότερο στο επίπεδο της ευρωπαϊκής βοήθειας. Έχει νόημα να χρηματοδοτείται η αμπελουργία της Νότιας Αφρικής με …15 εκατομμύρια ευρώ σε συνεισφορές της ΕΕ;
Για τα προβλήματα των αγροτών δεν φταίει λοιπόν μόνο ο Τραμπ, αλλά ο «κακός καιρός» της Κομισιόν, που συνεχίζει να ζημιώνει τους Ευρωπαίους. Αυξάνοντας για παράδειγμα, στο δυσθεώρητο ύψος των 750 δισ. τις εισαγωγές του πανάκριβου αμερικανικού LNG και αργού, για τα επόμενα τρία χρόνια.
Όταν μάλιστα, στα τρεισήμισι χρόνια ενεργειακής κρίσης, η ΕΕ δεν μπόρεσε ή μάλλον, δεν ήθελε να θεσπίσει μια ενιαία τιμή ενέργειας για όλους. Και την ώρα που δεν είναι ορατό το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία και η επανάληψη της ροής του φθηνού ρωσικού φυσικού αερίου, επιτρέποντας κάποια οικονομική ανάκαμψη στην ΕΕ.
Τελειώνουν και την ευρωπαϊκή βιομηχανία
Η δασμολογική συμφωνία που υπέγραψε η φον ντερ Λάιεν απειλεί άλλωστε να σημάνει το τέλος για ευρωπαϊκή βιομηχανία.
Η φον ντερ Λάιεν, αποδεχόμενη τη μεταφορά από την Ευρώπη στις ΗΠΑ επενδύσεων ύψους 600 δισ., υπονομεύει τελικά και την ευρωπαϊκή βιομηχανία. Πετά στα σκουπίδια τις εκθέσεις του Μάριο Ντράγκι και Ενρίκο Λέττα για ανάγκη επενδύσεων 800 δισ. ευρώ τον χρόνο.
Οι βιομήχανοι – με πρώτο τον Βαγγέλη Μυτιληναίο, που προειδοποιεί για μια υπαρξιακή κρίση της ΕΕ – βλέπουν τον κίνδυνο της αυτοκαταστροφής. Ακολουθώντας τις πολιτικές της ΕΕ, οι Ευρωπαίοι βιομήχανοι, αλλά και οι αγρότες, βλέπουν το άλογο να έχει ήδη φύγει από τον… στάβλο.
Δυστυχώς, η πραγματικότητα είναι ότι η συμφωνία της φον ντερ Λάιεν με τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι μόνο ένας «κρίκος στην αλυσίδα της καταστροφής της ΕΕ και της ευρωπαϊκής βιομηχανίας.
Υπάρχουν λοιπόν, παράγοντες που έχουν πολύ μεγαλύτερο αντίκτυπο από τους δασμούς του «κακού» Τραμπ, που κάνει απλώς τη δουλειά του.
