Ο τελευταίος υπουργός που παραιτήθηκε, με την κυριολεκτική έννοια του όρου, σε αυτή τη χώρα ήταν ο Μαυρογιαλούρος και αυτός ήταν σε κινηματογραφικό σενάριο στην ταινία «Υπάρχει και φιλότιμο».
Βάσει σεναρίου, ήταν πολιτικός με ξεχωριστό ήθος και φιλότιμο και καθότι έντιμος, παραιτήθηκε όταν διαπίστωσε ότι τρωγόπιναν οι σύμβουλοί του σε βάρος των κρατικών ταμείων, σε βάρος των κατοίκων των χωριών, τους οποίους περιέπαιζαν για τις προτεραιότητες κατασκευής των έργων, και σε βάρος του ίδιου.
Έτσι, παραιτήθηκε κανονικά επειδή «υπήρχε και φιλότιμο». Τι σημαίνει κανονική παραίτηση; Έφυγε πριν τον «παραιτήσουν».
Έκτοτε, αντίστοιχη παραίτηση δεν έχουμε δει. Αντιθέτως, οι έχοντες υποπέσει σε σοβαρά λάθη (σκόπιμα ή μη) που σηκώνουν παραίτηση παραμένουν στις θέσεις τους και φτάνουν στην «παραίτηση» όταν εξαναγκάζονται, για να αποφύγουν την αποπομπή που έχουν πληροφορηθεί ότι έρχεται.
Κάπως έτσι συνέβη και με τις χθεσινές μαζικές παραιτήσεις, του υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου, Μάκη Βορίδη, των τριών υφυπουργών και ενός γενικού γραμματέα. Στο «κάδρο» φυσικά είναι και ο πρώην υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, Λευτέρης Αυγενάκης, το όνομα του οποίου αναφέρεται από πολλούς στις συνομιλίες που περιέχονται στη δικογραφία. «Αυγενάκη θα λέτε και θα κλαίτε», ακούγεται μεταξύ των άλλων.
Άπαντες θα μπορούσαν να είχαν αποχωρήσει νωρίτερα, παραδεχόμενοι τα λάθη τους, τα οποία άλλωστε γνώριζαν, και όχι μετά τη διαρροή των σπαρταριστών και συνάμα τραγικών διαλόγων τους, που κατέγραψαν οι «κοριοί» κατόπιν εντολής της Ευρωπαϊκής Εισαγγελίας.
Πέρα από τις γραφικότητες επιπέδου επιθεώρησης που ακούγονται για τον «φραπέ», τον «βράχο» κ.λπ., οι εν λόγω διάλογοι καταγράφουν κατά τρόπο απροκάλυπτο το πώς μοιράζεται το κρατικό ή το κοινοτικό χρήμα σε φίλους και σε τρίτους για να γίνουν «φίλοι». Χρήμα που δίνεται σε κάποιον άσχετο με την αγροτική ζωή επειδή είναι του κόμματος και το στερείται ο πραγματικός αγρότης που δεν έχει γνωστό στον υπουργό ή βουλευτή ή επειδή δεν θέλει να λειτουργεί έτσι.
Για πόσο ακόμα θα είναι διδακτική η ταινία που γύρισαν πριν από 60 χρόνια οι Αλέκος Σακελλάριος και Χρήστος Γιαννακόπουλος;
Για πόσο άραγε θα είναι επίκαιρη η φράση του Γκρούεζα προς τον Μαυρογιαλούρο: «Μα, είμαι του κόμματος, κύριε υπουργέ»;
