Προσήχθησαν χθες, Τετάρτη, από την αστυνομία μέλη του κόμματος της Νέας Αριστεράς, επειδή επιχείρησαν να υψώσουν στην Ακρόπολη την σημαία της Παλαιστίνης.
Μάλιστα, ο γραμματέας του κόμματος, Γαβριήλ Σακελλαρίδης, έγραψε χαρακτηριστικά σε ανάρτησή του: «Στην ΓΑΔΑ μεταφέρθηκαν, μετά από προσαγωγή, μέλη της Νέας Αριστεράς και της Νεολαίας της επειδή σήκωσαν σημαία της Παλαιστίνης στην Ακρόπολη. Η τρομοκρατία δεν θα περάσει. Αλληλεγγύη με κάθε τρόπο στον μαρτυρικό Παλαιστινιακό λαό».
Επιπλέον, η Νέα Αριστερά σε ένα σημείο της χθεσινής ανακοίνωσή της ανάφερε: «(…)Οι αστυνομικές δυνάμεις επιδεικνύοντας ιδιαίτερο ζήλο, προχώρησαν σε προσαγωγή 15 ατόμων, μεταξύ των οποίων ο Γραμματέας του ΚΣ της Νεολαίας της Νεάς Αριστεράς.
Η αλληλεγγύη, το αίτημα να σταματήσει ο πόλεμος δεν είναι εγκληματικές πράξεις. Είναι δικαίωμα και υποχρέωση όλων των πολιτών να διαδηλώσουν για την ειρήνη. Η Παλαιστίνη πρέπει να ζήσει, οι Παλαιστίνιοι δεν είναι μόνοι».
Με βάση τα παραπάνω, είναι προφανές πως στη Νέα Αριστερά πιστεύουν ότι όλο αυτό συνέβη επειδή ήταν η παλαιστινιακή σημαία. Αλλά είναι όμως έτσι; Δηλαδή αν υψωνόταν η σημαία του Ισραήλ ή της Τουρκίας δεν θα τους προσήγαγαν;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η μεγάλη πλειοψηφία στη χώρα μας, πολιτική και κοινωνική, δεν ενστερνίζεται και αντιτίθεται της άνευρης και ίσων αποστάσεων θέσης της κυβέρνησης απέναντι στα όσα απάνθρωπα λαμβάνουν χώρα στη Λωρίδα της Γάζας.
Ωστόσο, ποιο ακριβώς μήνυμα στέλνεις και πόση διάσταση μπορεί να λάβει – ανεξάρτητα από το αν το επιτρέπει ο νόμος να αναρτήσεις το οτιδήποτε σε ένα μνημείο ή ένα μουσείο;
Η ιστορία έχει δείξει πως η απήχηση είναι σχεδόν μηδαμινή. Όχι απλά δεν ξεπερνά τα σύνορα της χώρας η είδηση, αλλά δεν καταφέρνει να ξεπεράσει πολλές φορές και το Λεκανοπέδιο.
Αλλαγή πρακτικών και παραδείγματος
Συνεπώς, η ελληνική αριστερά – κομμουνιστική, ανανεωτική, ριζοσπαστική, οικολογική, μεταρρυθμιστική κλπ – μάλλον θα πρέπει να αναζητήσει άλλους τρόπους για να εκπέμψει πιο δυνατά το μήνυμά της.
Υπάρχει το Κοινοβούλιο, όπου η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να κληθεί να λογοδοτήσει για την στάση που κρατά απέναντι στη νέα Νάκμπα που εξελίσσεται στην Γάζα. Υπάρχουν τα πανεπιστήμια όπου, ναι, μπορούν να υψωθούν παλαιστινιακές σημαίες(όπως συμβαίνει και στο εξωτερικό), μπορούν να γίνουν μαζικές συγκεντρώσεις και να στείλεις ένα πραγματικά αλληλέγγυο και φιλειρηνικό μήνυμα, δίνοντας μια ηχηρή απάντηση πως η ελληνική κοινωνία δεν είναι απαθής, δεν είναι αδιάφορη, στέκεται δίπλα στο δίκαιο, δίπλα σε έναν λαό που απειλείται με εξόντωση ή στην καλύτερη με εκτοπισμό.
Με λίγα λόγια, «σύντροφοι», θα πρέπει να κάνετε στροφή 180 μοιρών, να εισέλθετε στον 21ο αιώνα, να ξαναδείτε τους τρόπους με τους οποίους θέλετε να περάσετε το κατά τα άλλα δίκαιο αίτημά σας. Αλλά πράξεις ουσίας, του σήμερα και όχι του παρελθόντος. Και προφανώς δεν χρειάζονται τηλεοπτικά ή φωτογραφικά σόου, καθώς δεν ξυπνούν έτσι οι συνειδήσεις…
