Χθες στη Βουλή το θέμα ήταν η ανάπτυξη. Συζητήθηκε και ψηφίστηκε επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου το σχέδιο νόμου: «Βιώσιμη ανάπτυξη, παραγωγικός μετασχηματισμός της ελληνικής οικονομίας – Τροποποίηση διατάξεων του αναπτυξιακού νόμου 4887/2022 Αναπτυξιακός Νόμος – Ελλάδα Ισχυρή Ανάπτυξη – και λοιπές διατάξεις».
Ο τίτλος βαρύς και η στόχευσή, όπως είπε ο αρμόδιος υπουργός Τάκης Θεοδωρικάκος, είναι η αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της οικονομίας. Και δεν είναι η πρώτη φορά που εμφανίζεται ένα τέτοιο σχέδιο νόμου. Όλοι στη Μεταπολίτευση ήθελαν τον παραγωγικό μετασχηματισμό της χώρας, τον οποίο μέχρι σήμερα δεν έχουμε πετύχει.
Οι συζητήσεις στη Βουλή γίνονται συνήθως με διάθεση για καταγγελία από την αντιπολίτευση και ανάλογων απαντήσεων και τοποθετήσεων από την κυβέρνηση. Ρόλοι μοιρασμένοι εκ των προτέρων, από τους οποίους δεν ξεφεύγει κανείς.
Στο τέλος, όταν ψηφίζεται το οποιοδήποτε σχέδιο νόμου, ελάχιστοι από τους βουλευτές ξέρουν τι ψηφίζουν. Στις συζητήσεις που γίνονται μέχρι να φτάσουμε στην ψήφιση, παρόντες εκτός του υπουργού που το έχει πάει στη Βουλή είναι μόνο οι εισηγητές, που, έχοντας ασχοληθεί περισσότερο, ξέρουν κάποιες λεπτομέρειες. Οι άλλοι, που είτε ψηφίζουν είτε καταψηφίζουν, τις περισσότερες φορές -αν όχι όλες- δεν γνωρίζουν τίποτα σχετικά με το περιεχόμενο.
Η αλλαγή του μοντέλου οικονομίας είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για τη χώρα.
Η κατάρρευση του πρωτογενούς τομέα σε συνδυασμό με την αποβιομηχάνιση και τη μονοκαλλιέργεια του τουρισμού σημαδεύουν αρνητικά την οικονομία, με ευθύνη κυρίως των κομμάτων που άσκησαν εξουσία στη Μεταπολίτευση. Το αποτέλεσμα αυτής της πολυετούς υστέρησης φαίνεται στο εμπορικό έλλειμμα, που εκτοξεύθηκε το 2024 στα 34,6 δισ., και το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών, στα 15,1 δισ.
Στα θέματα αυτά θα έπρεπε να υπάρχει κοινή γραμμή, καθώς το ζητούμενο είναι η ανάπτυξη της οικονομίας και η προσέλκυση επενδύσεων. Αφορά όλους τους Έλληνες ανεξαρτήτως κομματικών τοποθετήσεων και χρειάζεται συνέχεια στόχου και σκοπού με δέσμευση όλων των κυβερνήσεων. Αυτό είναι το κλειδί για τη συνέχεια των προσπαθειών και όχι ο ένας να καταστρέφει ό,τι βρήκε από τον άλλο.
Πριν από 15 χρόνια χρεοκοπήσαμε και οι αιτίες δεν ήταν μόνο οικονομικές. Η διεθνής κρίση που ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 2000 θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί καλύτερα -και να αποφύγουμε αυτό που συνέβη- αν οι πολιτικές δυνάμεις μπορούσαν να συνεννοηθούν. Πριν από τις εκλογές του 2009, ο τότε πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής συναντήθηκε με τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ Γιώργο Παπανδρέου και του ζήτησε να κινηθούν συντεταγμένα για να εξέλθει η Ελλάδα από τη στενωπό που είχε αρχίσει να διαφαίνεται. Ο δεύτερος ενώ συμφώνησε με την πρόταση, όταν εξήλθε της συνάντησης κινήθηκε με βάση τα ελληνικά θέσμια και κατήγγειλε τον πρωθυπουργό. Η ευκαιρία χάθηκε, το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις εκλογές και ο αρχηγός του πήγε στο Καστελόριζο για να αναγγείλει την «παράδοση» της χώρας.
