Τα μνημόνια και το PSI απειλούν εκ του παρασκηνίου την οικονομία και θα το κάνουν μέχρι η χώρα να πετύχει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης που θα στηρίζονται σε παραγωγή και εξαγωγές ανταγωνιστικών προϊόντων.
Με βάση τις συμφωνίες που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια, η Ελλάδα εξυπηρετεί σήμερα χρέος 310 δισ. ευρώ, που θα γίνουν 415 δισ. μετά το 2032, όταν προστεθούν και άλλα 109 δισ. που πήραν περίοδο χάριτος για την αποπληρωμή τους επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Ηταν η βάση του τρίτου μνημονίου, που ήταν το σκληρότερο και κατοχύρωσε τις συνέπειες των δύο προηγούμενων.
Μετά τη χρεοκοπία, το ιδιωτικό χρέος πήγε στα από 200 δισ., ενώ η δημόσια περιουσία οδηγήθηκε στο υπερταμείο (υποθηκευόμενη για 99 χρόνια) χωρίς αποτίμηση. Η κατάρρευση του ιδιωτικού τομέα έφερε τα περίφημα Funds που πήραν δάνεια Ελλήνων (πολιτών και επιχειρήσεων) μέχρι και στο 5% της αξίας τους για να τα πωλούν μετά στο 60% και 70%. Τα λεφτά αυτά φεύγουν στο εξωτερικό, αδυνατίζοντας περισσότερο το ΑΕΠ που πληθωρισμένο φθάνει με το ζόρι στα επίπεδα πριν τη χρεοκοπία, σε μια κοινωνία με μείωση της αγοραστικής της αξίας μεταξύ 2009 -2024 κατά 35%.
Στον αντίποδα, η χώρα, για να αντέξει τις πιέσεις που αντανακλούν και στα 15 δισ. έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, παρουσιάζει πλεονάσματα της τάξης των 10 δισ. ευρώ, για να μπορεί να ισχυρίζεται ότι το χρέος είναι βιώσιμο.
Στο σκηνικό αυτό, ο νέος υπουργός Οικονομικών, Κυριάκος Πιερρακάκης, επιλέγει να εντατικοποιήσει τις προπληρωμές χρέους, ώστε να φέρει σε καλύτερη θέση την ελληνική οικονομία, εκμεταλλευόμενος την υψηλότερη του μέσου όρου της Ε.Ε. μεγέθυνση του ΑΕΠ.
Και όσο το ΑΕΠ αυξάνεται ως ευλογία, για την Ελλάδα έρχονται συμφωνίες από το παρελθόν και απειλούν με αύξηση του χρέους.
Το 2012, με την αλλαγή των όρων της διαγραφής του 40% των ομολόγων που κατείχαν ιδιώτες, (μέσω PSI) αποφασίστηκε να δοθεί στους κατόχους των νέων -μειωμένων σε αξία- ομολόγων ένα κίνητρο το οποίο αφορούσε τη διανομή ενός warrant (δικαίωμα), με ρήτρα ΑΕΠ. Εδινε το δικαίωμα στους ομολογιούχους για ένα κουπόνι αυξημένο κατά 1% στη λήξη, με δύο προϋποθέσεις: (α) ο ρυθμός ανάπτυξης να ξεπεράσει το 2% και (β) το ΑΕΠ της χώρας, σε τρέχουσες τιμές να επανέλθει στα προ κρίσης επίπεδα.
Αν τα warrants ενεργοποιηθούν το 2027, το Δημόσιο θα επιβαρυνθεί με επιπλέον τόκους 9 δισ. Ο ΟΔΔΗΧ, για να αποτρέψει αυτή την εξέλιξη, δήλωσε πρόσφατα ότι θα παρέμβει με πρόταση εξαγοράς των δικαιωμάτων αυτών με ένα ποσόν της τάξης των 160 εκατ. Το εάν θα το δεχθούν οι ομολογιούχοι έχει να κάνει με τις προβλέψεις τους για τη βιωσιότητα του δημόσιου χρέους μας, όταν έλθει η ώρα της εξόφλησης. Και η καλή πορεία θα αυξήσει τους τόκους!
