Πέντε μήνες μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου και την τέταρτη εκλογική αναμέτρηση από το 2019, το Ισραήλ συνεχίζει να βιώνει το πολιτικό αδιέξοδο και τον διχασμό που έχει πυροδοτήσει η δικαστική μεταρρύθμιση του πρωθυπουργού Μπέντζαμιν Νετανιάχου, που επιχειρεί να παρέμβει στον διορισμό των δικαστών του Ανώτατου Δικαστηρίου.
Το προηγούμενο Σάββατο, παρά την ένταση στα σύνορα με τη Λωρίδα της Γάζας και τον νότιο Λίβανο, αλλά και την τρομοκρατική επίθεση που είχε προηγηθεί στο κέντρο του Τελ Αβίβ, χιλιάδες Ισραηλινοί κατέβηκαν στους δρόμους για 14η εβδομάδα. Το αρχικό έναυσμα που πυροδότησε το πρωτοφανές αυτό κίνημα διαμαρτυρίας ήταν η εικαζόμενη ιδιοτελής στόχευση του Νετανιάχου να απαλλαγεί από τη δικαστική δίωξη για διαφθορά. Ωστόσο, πλέον τίθενται ερωτήματα, όπως η σχέση κράτους και θρησκείας, η ανάγκη να θεσπιστεί σύνταγμα -θεμέλιος λίθος του ισραηλινού κράτους παραμένει η διακήρυξη της ανεξαρτησίας του 1948- και η προστασία των μειονοτήτων.
Ένα πιο ριζοσπαστικό κομμάτι του κινήματος βάζει το δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων, αναρωτώμενο πώς μπορεί να υπάρξει πραγματική δημοκρατία, όταν εκατομμύρια Παλαιστίνιοι συνεχίζουν να ζουν υπό καθεστώς στρατιωτικής κατοχής ή πολιτών δεύτερης κατηγορίας στο κράτος του Ισραήλ.
Με το τέλος του εβραϊκού Πάσχα ο Νετανιάχου σκοπεύει να επανέλθει δριμύτερος με τη δικαστική μεταρρύθμιση που προσωρινά έχει παγώσει. Επιπλέον δέχεται πιέσεις από τους ακροδεξιούς του συμμάχους να δημιουργήσει ειδικό σώμα πολιτοφυλακής, το οποίο, αν ποτέ δημιουργηθεί, είναι βέβαιο πως θα στοχεύει τους Άραβες πολίτες του Ισραήλ, ή οποιονδήποτε διαφωνούντα με την καθεστηκυία πολιτική άποψη.
Η επί χρόνια ανοχή του θρησκευτικού εξτρεμισμού των ακροδεξιών εποίκων της Δυτικής Όχθης απειλεί να γυρίσει μπούμερανγκ, καθώς πλέον δεν απειλούνται μόνο οι Παλαιστίνιοι, αλλά όποιος δεν συμφωνεί με τη ρατσιστική και μισαλλόδοξη πολιτική τους.
