Του Μιχάλη Ψύλου
[email protected]
Η γερμανική κυβέρνηση ετοιμάζεται να δαπανήσει 200 δισεκατομμύρια ευρώ για να περιορίσει το κόστος των λογαριασμών φυσικού αερίου στα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις. Πολύ σωστά, ο καγκελάριος Ολαφ Σολτς είπε ότι κανείς δεν θα μείνει πίσω: συνταξιούχοι, εργαζόμενοι, οικογένειες, μεγάλες και μικρές επιχειρήσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι η ανακοίνωση έγινε την ημέρα που ο πληθωρισμός στη Γερμανία έφτασε σε διψήφιο ποσοστό για πρώτη φορά από το …1951. Η άνοδος των τιμών ξεπέρασε δηλαδή κάθε ρεκόρ από την εισαγωγή του ευρώ. Και αν οι τιμές του φυσικού αερίου και της ηλεκτρικής ενέργειας παραμείνουν ως έχουν σήμερα, δεν υπάρχει δυνατότητα μείωσης του πληθωρισμού, διατήρησης της αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών και σωτηρίας των επιχειρήσεων.
Ακόμη και η Γερμανία – η ατμομηχανή της ΕΕ-δεν μπορεί να αντέξει σε αυτές τις συνθήκες. Η κοινωνική ειρήνη απειλείται σοβαρά και ήδη στην ανατολική Γερμανία το ακροδεξιό, ευρωσκεπτικιστικά AfD είναι πρώτο κόμμα με 27%, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις.
Η απόφαση του Ολαφ Σολτς να δαπανήσει 200 δισ., σηματοδοτεί ότι η γερμανική κυβέρνηση δεν πιστεύει σε ευρωπαϊκή λύση. Εάν επρόκειτο να προκύψει σήμερα ευρωπαϊκή λύση, στη σύνοδο των 27 υπουργών Ενέργειας, το Βερολίνο δεν θα είχε αποφασίσει, ανεξάρτητα, να επενδύσει 200 δισεκατομμύρια ευρώ για να περιορίσει τις οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις της ενεργειακής κρίσης.
Δυστυχώς, στην Ευρώπη, κάθε χώρα-μέλος ακολουθεί το δικό της δρόμο. Η Ισπανία και η Πορτογαλία έχουν λάβει εξαιρέσεις -και μπράβο τους-από την ΕΕ και έχουν απεμπλακεί από τα προβλήματα της ενεργειακής κρίσης.
Η Πολωνία άνοιξε επίσης έναν νέο αγωγό στη Βαλτική Θάλασσα για να παίρνει φυσικό αέριο από τη Νορβηγία. Κάθε χώρα μέλος τρέχει να βρει λύση μόνη της.
Τι απομένει λοιπόν για την Ευρώπη; Να μειώσουμε την κατανάλωση ρεύματος κατά 3% στις ώρες αιχμής! Και να φοράμε χοντρά ρούχα! Αν είναι δυνατόν! Αλήθεια ; Είναι δυνατόν να επιβιώσει στα μάτια των Ευρωπαίων μια τέτοια πολιτική και νομισματική ένωση; Εδώ δεν έχουμε μια οικονομική κρίση που να λύνεται ίσως με την εκτύπωση ευρώ. Είναι μια κρίση που ανοίγει ρήγματα εντός της Ευρώπης και που θέτει σε κίνδυνο ολόκληρη την ύπαρξη της ΕΕ.
Που θα βρουν οι υπερχρεωμένες χώρες της ΕΕ τα δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ που μπορεί άνετα να διαθέσει βάζει η κυβέρνηση του Βερολίνου για τους Γερμανούς; Ποιά θα είναι η ασπίδα για τις επιχειρήσεις; Πολλές χώρες κινδυνεύουν να βγούν από αυτήν την κρίση με μια ερημοποίηση των επιχειρήσεων- ειδικά των μικρομεσαίων-που δεν έχουμε ξαναδεί.
Είναι μόνο θέμα απερισκεψίας, ανικανότητας και κακής πολιτικής της ΕΕ; ‘Η απλά η ΕΕ τρώει σιγά σιγά τα ψωμιά της;
