Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Όπως κι αν το δει κανείς, ένα πράγμα είναι βέβαιο. Ζούμε σε περίοδο Σταυροφοριών, η οποία -αν δεν αποδυναμώσει το οικοδόμημα- δεν θα περάσει εύκολα, καταπώς διδάσκει η Ιστορία, που επαναλαμβάνεται σαν φάρσα, χωρίς την έξοχη ερμηνεία του Βιτόριο Γκάσμαν.
Η Ευρώπη θυμίζει την… armata Brancaleone. Μόνο που κανείς δεν γελά. Από το φθινόπωρο νεύρα γερά. Λόγια καθαρά. Η Ευρώπη θα είναι για αλκοόλ ή ψυχοφάρμακα. Συνηθισμένη στα δράματα.
Ο κώδωνας κινδύνου που έκρουσε για την ενεργειακή επάρκεια της Γαλλίας ο ένοικος του Μεγάρου των Ηλυσίων και η έκκληση ενότητας που απηύθυνε ο Γερμανός καγκελάριος είναι οι πιο πρόσφατοι κρίκοι παραδοχής των δεινών στα οποία έχει ήδη εισέλθει η γηραιά ήπειρος. Σαφώς και με δική της ευθύνη.
Δεν ξέρω αν πυροβόλησε τους πνεύμονές της με τη θεσμοθέτηση των κυρώσεων κατά της Μόσχας, το σίγουρο είναι ότι είχε εναποθέσει στη Ρωσία ένα σημαντικό τμήμα της αναπνευστικής της λειτουργίας. Περίμενε η ενεργειακά εξαρτημένη και στο αμερικανικό άρμα δεμένη ότι θα έβγαινε και κερδισμένη;
Τώρα, μαζεύει αποθέματα. Ο ανταγωνισμός για την εξασφάλιση φορτίων υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) είναι σκληρός και δεν είναι αβάσιμοι οι φόβοι για διαγκωνισμούς όπως τις πρώτες εβδομάδες της πανδημίας, δυστυχώς. Τότε, που η Τουρκία, για παράδειγμα, μπλόκαρε φορτίο 200.000 μασκών που προορίζονταν για τα νοσοκομεία της Ιταλίας ή το Βερολίνο κατήγγειλε τους Αμερικανούς «πειρατές», που δελέασαν τον κατασκευαστή με ποσό μεγαλύτερο από αυτό που είχε το ίδιο καταβάλει και καρπώθηκαν τις μάσκες. Για να μη θυμηθούμε τα φορτωμένα με υγειονομικό υλικό αεροπλάνα, που άλλαζαν στον αέρα προορισμό, μέσα στον πανδημικό παραλογισμό.
Περάσαμε στον ενεργειακό. Αν κρίνουμε από το σχέδιο έκτακτης ανάγκης της Κομισιόν 19 (βαθμοί θέρμανση)-25 (βαθμοί ψύξη), το μικρότερο πρόβλημά μας θα είναι το θερμικό.
