Από την έντυπη έκδοση
Του Μιχάλη Χατζηκωνσταντίνου
[email protected]
Το προηγούμενο εκπαιδευτικό έτος το υπουργείο Παιδείας (σε συνεργασία με το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη) αφιέρωσε σημαντικό μέρος των δυνάμεών του στην προώθηση και προβολή δύο επίμαχων παρεμβάσεων. Η πρώτη αφορούσε την εφαρμογή της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (ΕΒΕ) και η δεύτερη την εγκαθίδρυση ειδικής αστυνομικής δύναμης στους πανεπιστημιακούς χώρους.
Ανεξάρτητα από τις απόψεις που μπορεί να έχει ο καθείς για αυτές τις δύο νομοθετικές πρωτοβουλίες, δύσκολα μπορεί να αρνηθεί ότι επρόκειτο για άκαιρες επιλογές. Με τα πανεπιστήμια κλειστά επί μήνες λόγω των μέτρων ασφαλείας κατά του Covid-19 και με τους μαθητές να υφίστανται την άκρως ψυχοφθόρα δοκιμασία της πανδημίας, το τελευταίο που χρειάζονταν οι σχολές και οι υποψήφιοι ήταν η εγκατάσταση ειδικών φρουρών ή η διεξαγωγή ενός ακόμη εκπαιδευτικού πειράματος με τις Πανελλαδικές.
Παρά τις προειδοποιήσεις, μάλιστα, πολλών εμπλεκομένων στην εκπαίδευση, το υπουργείο Παιδείας εφάρμοσε την ΕΒΕ με απογοητευτικά αποτελέσματα. Χιλιάδες περισσότεροι μαθητές έμειναν έξω από τις σχολές της προτίμησής τους ή ακόμη και εκτός πανεπιστημιακής εκπαίδευσης. Όχι επειδή έγραψαν «δύο ή τρία στα 20», όπως διατεινόταν η υπουργός Παιδείας, αλλά επειδή καθορίστηκαν εκ των προτέρων αυθαίρετα βαθμολογικά όρια που αδίκησαν ακόμη και αριστούχους. Ταυτόχρονα, πολυάριθμες σχολές αποψιλώθηκαν αχρείαστα από φοιτητές και κινδυνεύουν πλέον να κλείσουν πλήττοντας διδακτικά αντικείμενα και διευρύνοντας τις ανισότητες κέντρου-περιφέρειας.
Αντίθετα όμως από την ΕΒΕ, η Πανεπιστημιακή Αστυνομία δεν δοκιμάστηκε καν στο δύσκολο στίβο της πραγματικότητας. Και αυτό γιατί η κυβέρνηση, έπειτα από αλλεπάλληλες αναβολές, ανακοίνωσε πρόσφατα ότι το νέο πλαίσιο δεν θα εφαρμοστεί τουλάχιστον μέχρι τον Δεκέμβριο διότι «απαιτείται περισσότερη προετοιμασία και εκπαίδευση».
Με λίγα λόγια το υπουργείο Παιδείας νομοθέτησε πέρυσι με γνώμονα δύο μύθους που καλλιεργούνται εδώ και χρόνια στην τριτοβάθμια εκπαίδευση: ότι τα πανεπιστήμια είναι «άντρα ανομίας» και ότι χιλιάδες εισακτέοι είναι «αστοιχείωτοι». Και σήμερα διαπιστώνεται ότι σπατάλησε χρόνο και δυνάμεις με ελάχιστα, αν όχι μηδενικά, αποτελέσματα. Μάλλον έχει έρθει πλέον η ώρα να αξιοποιήσει καλύτερα τον χρόνο του.
