Οι απευθείας συνομιλίες ανάμεσα στη Ρωσία και την Ουκρανία, που έχουν προγραμματιστεί να ξεκινήσουν σήμερα στην Κωνσταντινούπολη, θα πραγματοποιηθούν χωρίς την παρουσία του Βλαντίμιρ Πούτιν.
Η είδηση όμως ότι ο Ρώσος πρόεδρος δεν θα καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων δεν αποτελεί έκπληξη. Αντιθέτως έκπληξη θεωρείτο το ενδεχόμενο συμμετοχής του.
Και γιατί να παραστεί άλλωστε; Ο Πούτιν θεωρεί ότι έχει- και έχει- το πάνω χέρι στο πεδίο της μάχης. Γνωρίζοντας ότι έχει το πλεονέκτημα, δεν επιθυμεί πραγματικά να σταματήσει τις συγκρούσεις, αν και είναι πρόθυμος να συζητήσει τους όρους της συνθηκολόγησης της Ουκρανίας, σχολιάζει η Telegraph, προσθέτοντας ότι αν ναυαγήσουν οι συνομιλίες δεν θα είναι τραγικό για την ρωσική πλευρά ούτε θα αντιμετωπίσουν συνέπειες από την Ουάσιγκτον.
Θέμα νομιμοποίησης
Οι face to face συνομιλίες με τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι είναι εντελώς διαφορετικό θέμα και δεν είναι περίεργο που ο Πούτιν τις απέφυγε.
Όχι μόνο τέτοιες συνομιλίες θα δημιουργήσουν την εντύπωση ισότητας μεταξύ των δύο ηγετών, αλλά θα ήταν δύσκολο για τον Πούτιν να συνεχίσει να διατυπώνει το επιχείρημά του ότι ο Ουκρανός ομόλογός του είναι ένας ηγέτης που στερείται νομιμοποίησης, ένας «Ναζί δικτάτορας».
Επιπλέον, οι άμεσες συνομιλίες μεταξύ των δύο ηγετών θα απαιτούσαν πραγματικά ουσιαστικές διαπραγματεύσεις: δύο ηγέτες γενικά δεν κάθονται να συζητήσουν εάν ο ένας απαιτεί την άνευ όρων παράδοση του άλλου, παρατηρεί η βρετανική εφημερίδα, προσθέτοντας ότι δεν υπάρχει αμφιβολία ότι παρασκηνιακά βρίσκονται σε εξέλιξη σοβαρές διαπραγματεύσεις.
«Εάν ο Πούτιν εμφανιζόταν στην Κωνσταντινούπολη, οι ελπίδες για μια συμφωνία θα αυξάνονταν σίγουρα σημαντικά. Όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι ευχής έργον. Μέχρι στιγμής, ο Πούτιν έχει εξασφαλίσει μεγαλύτερες παραχωρήσεις από τις ΗΠΑ από όσες θα ονειρευόταν κάποτε – και όλα αυτά χωρίς να χρειάζεται να κάνει τίποτα. Το ερώτημα επομένως είναι γιατί να αλλάξει τώρα τακτική», καταλήγει η Telegraph.
Πρακτικά δύσκολη η παρουσία Πούτιν
Από την άλλη, ο καθηγητής και ειδικός στις σχέσεις εξουσίας στο Κρεμλίνο, Μαρκ Γκαλεότι επισημαίνει και τις πρακτικές δυσκολίες της συμμετοχής του Πούτιν στις συνομιλίες. Όπως αναφέρει, οι πιθανότητες για απευθείας συνομιλίες μεταξύ των δύο προέδρων ήταν ελάχιστες εξ’ αρχής καθώς συνήθως χρειάζονται εβδομάδες για να γίνουν οι ρυθμίσεις ασφαλείας και πρωτοκόλλου που προβλέπονται πριν από κάθε ταξίδι του Πούτιν στο εξωτερικό.
Η «κόλλα»
«Εκτός αυτού, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι, χωρίς λεπτομερή προκαταρκτική εργασία, δύο άντρες που μισούν τόσο ξεκάθαρα ο ένας τον άλλον θα μπορούσαν πραγματικά να κάνουν οποιαδήποτε πρόοδο», εκτιμάει σημειώοντας πως όλοι οι παράγοντες που επηρεάζουν τις εξελίξεις στο ουκρανικό εξαρτώνται από μία «αδιάκοπη δύναμη»: τον Ντόναλντ Τραμπ. «Χωρίς την υποστήριξη των ΗΠΑ, δεν θα αναπτυχθούν ευρωπαϊκές δυνάμεις και χωρίς την πίεση των ΗΠΑ, ο Πούτιν φαίνεται να μην αισθάνεται υποχρεωμένος να τερματίσει τον πόλεμο», λέει χαρακτηριστικά.
«Απλώς προσποιούνται» αλλά…
Όλα όσα βλέπουμε, συνεχίζει, θα μπορούσε να είναι θέατρο, μια παράσταση για να ικανοποιηθεί ο Αμερικανός πρόεδρος και να δωθεί η εντύπωση ότι κάτι «κινείται». Όμως, τονίζει, ίσως δεν έχει τόση σημασία γιατί οι όποιες διαπραγματεύσεις, αν πραγματοποιηθούν, είναι καλύτερες από τις καθόλου διαπραγματεύσεις.
«Υπάρχει πάντα η πιθανότητα να σημειωθεί κάποια μικρή πρόοδος. Ωστόσο, η τραγωδία είναι ότι προς το παρόν, από καμία πλευρά, δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται κάποιος πραγματικά να μιλήσει. «Απλώς προσποιούνται ότι θέλουν να μιλήσουν περισσότερο από την άλλη πλευρά», αναφέρει.
