Skip to main content

Ο Καναδάς στις ΗΠΑ; ‘Ενας «πόθος» που θα γινόταν μπούμερανγκ -Τι δεν υπολόγισαν καλά Τραμπ και Μασκ

Μια σειρά γεγονότων που, μεταξύ άλλων, θα απειλούσαν, την δύναμη των ρεπουμπλικανών

Δεν το σκέφτηκαν καλά. Ο Ντόναλντ Τραμπ, συνεπικουρούμενος από τον -εκτός μέτρου πλέον- Έλον Μασκ και το προσβλητικό «κοπελιά», με το οποίο ο δισεκατομμυριούχος απευθύνθηκε στον Καναδό πρωθυπουργό Τζάστιν Τριντό, μάλλον υπολόγισε χωρίς τον ξενοδόχο, όταν έκανε την πρωτοφανή πρόταση να μετατρέψει τον Καναδά στην 51η πολιτεία των ΗΠΑ.

Τι θα συνέβαινε πραγματικά αν οι Καναδοί συμφωνούσαν τελικά να παραδοθούν στην Ουάσινγκτον και να εγκαταλείψουν την Κοινοπολιτεία; Μια σειρά γεγονότων-μπούμερανγκ κατά της MAGA του νέου Αμερικανού προέδρου.

Όπως το βλέπει η Σελινί-Ποντ Μπλαντίν, καθηγήτρια Σύγχρονης και Διεθνούς Ιστορίας στη Σχολή Νομικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Aix-Marseille, με άρθρο της στην Le Monde, αν εξαιρέσουμε τον «πόνο» που θα προκαλούσε στον βασιλιά Κάρολο, ο Καναδάς θα γινόταν μακράν η ισχυρότερη πολιτεία των Ηνωμένων Πολιτειών.

Πλουσιότερη και πολυπληθέστερη  ακόμη και από την επιβλητική Καλιφόρνια, με το τεράστιο μέγεθός της και τα 41 εκατομμύρια εργατικούς και φιλήσυχους κατοίκους της, όπως και τα καλής ποιότητας και πολύ φθηνότερα, σε αντιστοιχία με το δολάριο, προϊόντα της.

Ο Καναδάς εξετάζει την επιβολή αντι- δασμών σε προϊόντα των ΗΠΑ

Η δύναμη των ρεπουμπλικανών θα εξανεμιζόταν για χρόνια

Θα ακολουθούσε μια σειρά γεγονότων ντόμινο, που μόνο ευχάριστα δεν θα ήταν για τους ρεπουμπλικανούς.

Ο Καναδάς θα μπορούσε να απαιτήσει κάθε μία από τις 10 επαρχίες του να εκλέγει δύο γερουσιαστές, πράγμα που θα σήμαινε 20 επιπλέον γερουσιαστές στο Κογκρέσο. Αυτό από μόνο του θα έφερνε επιπλέον 52 αντιπροσώπους στην Βουλή, εφόσον υπολογίζεται ένας αντιπρόσωπος για κάθε 700.000 κατοίκους.

Όλα αυτά θα είχαν επίσης μια αναπόφευκτη πολιτική συνέπεια: οι πολιτικά μετριοπαθείς Καναδοί θα αποφάσιζαν την προεδρική πλειοψηφία των ΗΠΑ.

Όχι μόνο η πολιτικά πολυδιάστατη παρουσία τους θα έσπαγε το επικρατούν μονοπώλιο του δικομματισμού  και θα βοηθούσε τα μικρότερα κόμματα, συμπεριλαμβανομένου του Κόμματος των Πρασίνων, να γίνουν ισχυρότερα, αλλά και τα εθνικά ποσοστά του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος θα μειώνονταν για πολύ καιρό.

Ο συντηρητικός συνασπισμός που σχηματίστηκε στον Καναδά το 2003 φτάνει μόνο το 35% των ψήφων. Το Φιλελεύθερο Κόμμα του Καναδά, το Νέο Δημοκρατικό Κόμμα και οι Πράσινοι, από την άλλη,  αντιπροσωπεύουν το 60% των ψηφοφόρων. Αυτοί θα προσανατολίζονταν προς έναν Δημοκρατικό πρόεδρο, ακόμη και προς ένα κόμμα υπέρ της ανεξαρτησίας.

Μια ιδέα που οι υπόλοιποι Αμερικανοί θα μπορούσαν κάλλιστα να ερωτευτούν και να μιμηθούν δημιουργώντας αντίστοιχα περιφερειακά κόμματα.

Οι Δημοκρατικοί θα κέρδιζαν τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ για τα επόμενα χρόνια.

Φανταστείτε… αν υπήρχε ένα ενιαίο εκλεκτορικό σώμα 54 εκλεκτόρων ή αν κάθε επαρχία της καναδικής πολιτείας ψήφιζε το δικό της εκλεκτορικό σώμα, οι Δημοκρατικοί θα κέρδιζαν τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ για τα επόμενα χρόνια.

Για να μην αναφέρουμε ότι ο επόμενος πρόεδρος των Δημοκρατικών θα μπορούσε να είναι ένας γαλλόφωνος Καναδός.

Η επίδραση στην γλώσσα

Η παρουσία του Καναδά θα ανάγκαζε τις άλλες πολιτείες των ΗΠΑ, ακόμη και ολόκληρη την Ομοσπονδία, να αποδεχτούν τον γλωσσικό πλουραλισμό.

Ίσως τα γαλλικά να γίνονταν δεύτερη επίσημη γλώσσα.

Ίσως η Νέα Υόρκη, το Βερμόντ, το Μέιν, το Μισισιπή να αποφάσιζαν να γίνουν επίσημα δίγλωσσες, αφυπνίζοντας τα εκατομμύρια των γαλλόφωνων Αμερικανών των οποίων οι πρόγονοι ήταν Καναδοί, Métis ή Κρεολοί.

Τα πρώην βόρεια εδάφη της Μεξικανικής Δημοκρατίας θα ακολουθούσαν το ίδιο παράδειγμα. Όπως και στο Νέο Μεξικό, θα αποφάσιζαν κι αυτά να γίνουν δίγλωσσα, καθιστώντας τα ισπανικά επίσημη γλώσσα.

Θα ακολουθούσε η αποκατάσταση όλων των γλωσσών των ιθαγενών Αμερικανών, τις οποίες εξακολουθούν να μιλούν εκατομμύρια άνθρωποι, γεγονός που θα ενίσχυε τη δύναμή τους.

Νομικές διαδικασίες θα εγείρονταν για να προστατευθούν τα δικαιώματα των ιθαγενών εθνών, ακολουθώντας το καναδικό παράδειγμα.

Μέχρι και μεταφορά της πρωτεύουσας

Μετά από πολλές κλιματικές καταστροφές, η πρωτεύουσα των ΗΠΑ θα μεταφερόταν στο Μόντρεαλ και το Πεντάγωνο στην Οτάβα.