Σύμφωνα με μελέτη που πραγματοποίησαν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Lund και το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Skåne στη Σουηδία, τα παιδιά που υποφέρουν από αλλεργίες διατρέχουν μικρότερο κίνδυνο για επιπλεγμένη σκωληκοειδίτιδα, συγκριτικά με τα υπόλοιπα.
Όπως αναφέρουν οι ερευνητές, τα αποτελέσματα της μελέτης αυτής θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην ανάπτυξη καλύτερων διαγνωστικών εξετάσεων καθώς οι αιτίες της επιπλεγμένης σκωληκοειδίτιδας και του τρόπου αποφυγής της παραμένουν άγνωστες.
Η ερευνητική ομάδα από τη Σουηδία μελέτησε 605 παιδιά ηλικίας κάτω των 15 ετών που υποβλήθηκαν σε σκωληκοειδεκτομή στο πανεπιστήμιο Skåne στο Lund μεταξύ 2007 και 2017.
Συνέκρινε τα αποτελέσματα 102 παιδιών με IgE μεσολαβούμενη αλλεργία (στην πλειονότητα των περιπτώσεων το αντίσωμα που τυπικά ευθύνεται για μια αλλεργική αντίδραση ανήκει στον IgE ισότυπο) και 503 χωρίς αυτή την αλλεργία, προκειμένου να διερευνήσουν εάν η συγκεκριμένη ομάδα παιδιών διατρέχει μικρότερο κίνδυνο επιπλεγμένης σκωληκοειδίτιδας.
Ο Martin Salo, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Lund και γιατρός στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Skåne, αναφερόμενος στη μελέτη είπε, ότι αφού λήφθηκαν υπόψη παράγοντες που είναι γνωστό ότι αυξάνουν τον κίνδυνο σοβαρής σκωληκοειδίτιδας, όπως η μικρότερη ηλικία και τα μακροχρόνια συμπτώματα διαπίστωσαν, ότι η πιο συχνή μορφή αλλεργίας, όπως η αλλεργία στη γύρη και στο τρίχωμα των ζώων, συσχετίστηκε με 3 φορές χαμηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης επιπλεγμένης σκωληκοειδίτιδας. Πιο συγκεκριμένα, διαπιστώθηκε ότι μόνο το 19,6% των παιδιών με αλλεργία, εμφάνισαν επιπλεγμένη σκωληκοειδίτιδα, σε αντίθεση με το 46,9% εκείνων χωρίς IgE μεσολαβούμενη αλλεργία.
Σύμφωνα με το Δρ. Salo το αποτέλεσμα της μελέτης υποστηρίζει τη θεωρία ότι η επιπλεγμένη σκωληκοειδίτιδα έχει διαφορετική ανοσολογική ανάπτυξη σε σύγκριση με την απλή σκωληκοειδίτιδα και τα ευρήματα αυτά, δείχνουν ότι οι αλλεργικές ανοσολογικές αντιδράσεις ρυθμίζουν τη σοβαρότητα της σκωληκοειδίτιδας.
Ωστόσο, αυτή τη στιγμή οι ερευνητές μόνο υποθέσεις μπορούν να κάνουν αναφορικά με τους μηχανισμούς που κρύβονται πίσω από αυτή τη σχέση. Παρόλα αυτά τόνισαν ότι όσα διαπίστωσαν δεν υποστηρίζουν τη θεωρία ότι η εποχιακή έκθεση σε αντιγόνα ή η θεραπεία της αλλεργίας επηρεάζει τη σχέση αλλεργίας – επιπλεγμένης σκωληκοειδίτιδας, αλλά παρέχουν ενδείξεις που ενδεχομένως να οδηγήσουν στην ανάπτυξη νέων διαγνωστικών εξετάσεων, όπως είναι οι αιματολογικές.
Όπως μας εξηγεί ο γενικός χειρουργός Δρ. Αναστάσιος Ξιάρχος, πρόεδρος της Επιστημονικής Εταιρείας Ορθοπρωκτικής Χειρουργικής τα συμπτώματα της σκωληκοειδίτιδας είναι συχνά ασαφή και ομοιάζουν με άλλες παθήσεις, όπως προβλήματα της χοληδόχου κύστης ή λοίμωξη της ουροδόχου κύστης. Οι εξετάσεις που διενεργούνται, πέραν της κλινικής εξέτασης για την ανίχνευση της φλεγμονής, είναι εξετάσεις ούρων για τη διαπίστωση της ύπαρξης λοίμωξης του ουροποιητικού συστήματος, αιματολογικές εξετάσεις οι οποίες επιβεβαιώνουν ή όχι την καταπολέμηση της λοίμωξης, και απεικονιστικές εξετάσεις, όπως αξονική τομογραφία και υπέρηχος.
