Το πόσο και πως επηρεάζει τη ζωή ενός παιδιού ο θάνατος του γονιού του και πως ακριβώς πρέπει να το αντιμετωπίζουμε, ανέλυσε νέα μελέτη που έγινε από τους επιστήμονες του University of North Carolina at Chapel Hill και, η οποία δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο «BMJ Supportive and Palliative Care».
Στη μελέτη έλαβαν μέρος 344 άνδρες μέσης, των οποίων οι γυναίκες είχαν πεθάνει από καρκίνο και αυτοί μεγάλωναν μόνοι τους τα παιδιά τους. Οι γυναίκες τους ήταν περίπου 44 ετών, κατά μέσο όρο και είχαν αφήσει πίσω τους από 1-2 ανήλικα παιδιά με το μικρότερο να είναι 8 ετών.
Σύμφωνα με τη μελέτη το 43% αυτών των γυναικών είχε μεταστατικό καρκίνο ενώ τα 2/3 εξ αυτών ήταν σε κάποιο νοσοκομείο και το 41% πέθανε στο σπίτι.
Όπως διαπιστώθηκε από τη μελέτη το 38% των μητέρων δεν αποχαιρέτησαν τα παιδιά τους πριν πεθάνουν και μόνο το 26% είχε αποδεχθεί ότι θα επέλθει το μοιραίο. Όπως ανέφεραν 9 στους 10 συμμετέχοντες στη μελέτη, η σύζυγος τους ανησυχούσε για την επιβάρυνση που θα δεχθούν τα παιδιά ενώ, όσοι είπαν ότι υπήρχε μια πολύ καλή επικοινωνία μεταξύ της αποθανούσης και του γιατρού της αναφορικά με την πρόγνωση της ασθένειας της, σ’ αυτές μόνο τις περιπτώσεις οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι υπήρξαν λιγότερες ενδείξεις κατάθλιψης ή πένθους από την πλευρά των ανδρών συζύγων.
Όπως διαπίστωσαν οι ερευνητές, οι γονείς ανησυχούν για το πώς και πόσο θα επηρεάσει μια τέτοια ασθένεια αρνητικά τη ζωή των παιδιών τους, καθώς επίσης και μετά από αυτό, όταν θα επέλθει ο θάνατος. Έχουν σοβαρό πρόβλημα στο πώς να ενημερώσουν τα παιδιά τους για το προσδόκιμο ζωής τους και ποια είναι η κατάλληλη ηλικία γι αυτό. Ενώ, σε πολλές περιπτώσεις νιώθουν εκ των προτέρων μεγάλη θλίψη καθώς, δεν νιώθουν βέβαιοι ότι θα καταφέρουν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους μετά από ένα τέτοιο γεγονός.
Όπως σημειώνουν οι ειδικοί, ο ψυχολογικός πόνος των γονέων σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πολύ μεγάλος ενώ, δημιουργείται ένα πρόσθετο συναισθηματικό στρες, το οποίο οδηγεί σε πολύπλοκες προσπάθειες ανακούφισης ειδικά των ασθενών, καθώς βαίνουν προς το τέλος της ζωής τους.
Οι επιστήμονες συμφωνούν, ότι η ανάγκη του να κατανοήσουν σε αυτές τις περιπτώσεις οι γονείς το πώς να αντιμετωπίσουν την κατάσταση είναι πολύ μεγάλη και γι αυτό, χρειάζονται υπηρεσίες στήριξης που θα βοηθήσουν την οικογένεια στο σύνολό της και ειδικά τα παιδιά να αντιμετωπίσουν το μοιραίο γεγονός, να το αποδεχθούν και να συνεχίσουν τη ζωή τους μετά από αυτό.
