Σύμφωνα με τα ευρήματα μιας αναδρομικής μελέτης από το Johns Hopkins Medicine, πολλά από τα παιδιά που υποφέρουν από μια σπάνια, σοβαρής μορφής και πρώιμης έναρξης σκολίωση, μπορεί να γλιτώσουν την επέμβαση σπονδυλοδεσίας.
Όπως ανέφερε ο Paul Sponseller, MD, παιδοορθοπεδικός χειρουργός στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Johns Hopkins και συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο «The Journal of Bone & Joint Surgery Sponseller», σε πολλές περιπτώσεις τα παιδιά που υποφέρουν από μια σπάνια, σοβαρής μορφής και πρώιμης έναρξης σκολίωση μπορεί να απαλλαχθούν από την υποβολή τους σε μεγάλες επεμβάσεις σπονδυλοδεσίας, παρότι η επικρατούσα αντίληψη είναι ότι μετά από χρόνια θεραπείας για την ευθυγράμμιση της σπονδυλικής στήλης οι επεμβάσεις σπονδυλοδεσίας είναι απαραίτητες.
Οι ερευνητές εξέτασαν αναλυτικά μια διεθνή βάση δεδομένων 167 παιδιών που υποβλήθηκαν σε διορθωτικές επεμβάσεις μεταξύ του 1995 και του 2010. Τα 137 από αυτά υποβλήθηκαν σε τελική σπονδυλοδεσία. Όμως, ο Dr. Sponseller επικεντρώθηκε στα αποτελέσματα 30 εξ αυτών που, σε συνεννόηση με τους γιατρούς τους, επέλεξαν να μην υποβληθούν στην λόγω επέμβαση.
Το 50% των 30 ασθενών ήταν γυναίκες, που -κατά μέσο όρο- είχαν υποβληθεί συνολικά σε 5,4 επεμβάσεις επιμήκυνσης, η πρώτη εκ των οποίων ήταν σε ηλικία 7,1 χρονών, και είχαν παρακολουθηθεί για 3,7 χρόνια μετά την τελευταία επέμβασή τους. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι 3 – 7 έτη μετά την τελευταία διορθωτική επέμβαση (growing rod) οι σπονδυλικές στήλες των 26 έμειναν ευθυγραμμισμένες. Οι υπόλοιποι 4 ασθενείς θεωρήθηκαν ειδικές περιπτώσεις, επειδή οι ράβδοι τους μολύνθηκαν και έπρεπε να αφαιρεθούν.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι εκατοντάδες ασθενείς με πρώιμης έναρξης σκολίωση πιθανόν να μπορούν να μην υποβληθούν στην επίπονη τελική επέμβαση, όταν φτάσουν στο αποκορύφωμα της σκελετικής τους ωρίμανσης.
Growing rod treatment
Συνήθως τα παιδιά με σοβαρή, πρώιμη σκολίωση υποβάλλονται σε μια επίπονη πολυετή θεραπεία, γνωστή ως growing rod treatment (αναπτυσσόμενη ράβδος), κατά την οποία οι χειρουργοί εμφυτεύουν μια ράβδο στη σπονδυλική στήλη. Επειδή όμως ο μηχανισμός επιμήκυνσης των ράβδων δεν είναι αυτόματος, το παιδί πρέπει να υποβάλλεται σε επαναληπτικά χειρουργεία καθώς μεγαλώνει (συνήθως κάθε 6 μήνες), για να αυξηθεί το μήκος της, ώστε να επιτευχθεί ξανά η ευθυγράμμιση της σπονδυλικής στήλης.
Μόλις ολοκληρωθεί η σκελετική ανάπτυξη του παιδιού εκτελείται η τελική επέμβαση (σπονδυλοδεσία), κατά την οποία εισάγονται ράβδοι και βίδες στη σπονδυλική στήλη για να διατηρηθεί η ευθυγράμμιση. Για τη σταθεροποίηση της δομής εμφυτεύεται οστό από το ισχίο του ασθενούς ή από τράπεζα ιστών, η οποία εμποδίζει την ανάπτυξη μεταγενέστερων παραμορφώσεων.
Στη μελέτη αυτή, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι με τη χρήση αναπτυσσόμενης ράβδου τα οστά των παιδιών άρχισαν να σκληραίνουν ή να ενώνονται από μόνα τους, γεγονός που υποδηλώνει ότι η τελική επέμβαση ίσως να μην είναι απαραίτητη.
Final surgical fusion
Η υπό αμφισβήτηση χειρουργική επέμβαση είναι η λεγόμενη τελική σπονδυλοδεσία (final surgical fusion). Πρόκειται για το τελευταίο βήμα μιας μακράς θεραπευτικής διαδικασίας για τους ασθενείς με σκολίωση που αναπτύσσουν καμπυλότητες στη σπονδυλική τους στήλη λίγο μετά τη γέννηση.
Dr. Sponseller: απαιτείται περαιτέρω έρευνα
Σύμφωνα με το Dr. Sponseller, το εύρημα υπογραμμίζει το αυξανόμενο ενδιαφέρον τόσο των ασθενών όσο και των γιατρών να αμφισβητηθεί η ανάγκη για τέτοιες χειρουργικές επεμβάσεις που θεωρούνται ρουτίνα. Ωστόσο, πιστεύει ότι απαιτείται περαιτέρω έρευνα, τόσο για την επιβεβαίωση των ευρημάτων της ομάδας του σε μεγαλύτερο δείγμα ασθενών, όσο και για να καθοριστεί εάν θα βρεθούν παρόμοια αποτελέσματα για τα παιδιά που λαμβάνουν νεότερα εμφυτεύματα που μπορεί να επιμηκυνθούν μαγνητικά χωρίς πολλαπλές επεμβάσεις.
Τι είναι η σκολίωση
Όπως μας εξηγεί ο φυσιοθεραπευτής – χειροθεραπευτής Γιώργος Κακαβάς του Fysiotek Sports and Spine Lab), σκολίωση ονομάζεται η πλάγια κύρτωση της σπονδυλικής στήλης, η οποία εμφανίζεται συχνότερα κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης του παιδιού. Τα αίτια πρόκλησής της είναι άγνωστα, πλην των περιπτώσεων που αποτελεί επίπτωση εγκεφαλικής παράλυσης ή μυϊκής δυστροφίας.
Όπως λέει, η πλειοψηφία τους αντιμετωπίζεται συντηρητικά, με νάρθηκα και άσκηση, και μόνο σ’ ένα πολύ μικρό ποσοστό μπορεί η νόσος να προκαλέσει αναπηρία. Σύμφωνα με το κ. Κακαβά, η σκολίωση διακρίνεται στη βρεφική (ασθενείς 0-3 ετών), την παιδική (ασθενείς 4-10 ετών) και την εφηβική (ασθενείς 11-13 ετών). Η πρώιμη αφορά σε ένα μικρό ποσοστό περιστατικών και εμφανίζεται πριν από τα 5 έτη. Αν και στα παιδιά που παρουσιάζουν σκολίωση μέχρι την ηλικία των 3 ετών υπάρχει περίπτωση να διορθωθεί το πρόβλημα με την ανάπτυξη, δεν συμβαίνει το ίδιο με τα παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας.
