Λύση για πάρα πολλούς ασθενείς με αυξημένο Δείκτη Μάζας Σώματος, οι οποίοι συγχρόνως υποφέρουν και από άλλα προβλήματα υγείας όπως είναι η υπέρταση, ο διαβήτης και η υπνική άνοια φαίνεται ότι αποτελεί η επέμβαση γαστρικό μανίκι, όπως λένε οι επιστήμονες.
Μελέτη που διεξήχθη στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (ΗΠΑ), και η οποία δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο «Οbesity Surgery», δείχνει ότι μερίδα ασθενών οι οποίοι είχαν υποβληθεί σε επέμβαση γαστρικό μανίκι, διατηρούσαν πέντε χρόνια μετά την επέμβαση απώλεια βάρους της τάξης του 45% ενώ, στο δεύτερο έτος από την επέμβαση η απώλεια ήταν 72%.
Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, κατά το πρώτο έτος μετά την επέμβαση ο ασθενής μπορεί να χάσει έως και το 70% του πλεονάζοντος σωματικού βάρους, ενώ έπειτα ο ρυθμός απώλειας των κιλών μειώνεται. Βέβαια, ανάλογα με την πειθαρχία που θα επιδείξει, μπορεί να επιτύχει και το ιδανικό για το ύψος του βάρος. Φυσικά, υπάρχουν και περιπτώσεις ασθενών που αποτυγχάνουν στην επίτευξη των στόχων και αυτό οφείλεται κυρίως στην υπερβολική κατανάλωση υδατανθράκων.
Αναφερόμενος στην επέμβαση αυτή, ο Γενικός Χειρουργός (Βαριατρική Χειρουργική, Λαπαροσκοπική Χειρουργική, Ορθοπρωκτική Χειρουργική) Δρ. Δημήτρης Σ. Μουσιώλης, εξηγεί ότι το γαστρικό μανίκι, ή sleeve gastrectomy, όπως είναι η αγγλική ορολογία, εφαρμόζεται παγκοσμίως και τείνει να αποτελέσει τη χειρουργική λύση πρώτης επιλογής για τη νοσογόνο παχυσαρκία. Η ανακάλυψη της τεχνικής αυτής έγινε τυχαία το 2000 από τον Δρ. Michel Gagner, που κλήθηκε να χειρουργήσει μια εξαιρετικά παχύσαρκη γυναίκα και σήμερα αποτελεί χειρουργική λύση πρώτης επιλογής για τη νοσογόνο παχυσαρκία. Αποτελεί, όπως λέει, λύση για ασθενείς με Δείκτη Μάζας Σώματος πάνω από 39 και συνοδά νοσήματα όπως υπέρταση, σακχαρώδη διαβήτη, υπνική άπνοια κ.ά.
Ο γιατρός επισημαίνει ότι η επέμβαση αυτή δεν αφορά άτομα που θέλουν να χάσουν 10 ή 20 κιλά, αλλά άτομα με νοσογόνο παχυσαρκία και αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό από τον κόσμο.
Μετά την επέμβαση ο ασθενής νοσηλεύεται τέσσερις μέρες περίπου, αλλά δεν βιώνει μετεγχειρητικό πόνο και κινητοποιείται αμέσως. Στην αρχή τρέφεται με ορό και έπειτα για 30 μέρες με μαλακές τροφές υγρής μορφής όπως σούπες, γάλα, χυμούς κ.λπ. Στη συνέχεια μπορεί να τρώει σχεδόν τα πάντα, σε μικρές ποσότητες, και σε έξι μήνες είναι πλέον σε θέση να καταναλώνει ποσότητες φαγητού ίσες µε µια μικρή μερίδα εστιατορίου, καθώς η χωρητικότητα του στομάχου έχει σταθεροποιηθεί, χωρίς όμως να επανέλθει ποτέ στα προ της επέμβασης δεδομένα.
