Τα ζώα παραπλήσιων ειδών διασταυρώνονται εδώ και χιλιετίες. Ακόμη και οι σύγχρονοι άνθρωποι αποτελούν σε ένα βαθμό το προϊόν ανταλλαγής γενετικού υλικού με Νεάντερταλ περίπου πριν από 60.000 χρόνια.
Ωστόσο ο ρυθμός με τον οποίο τα είδη διασταυρώνονται επιταχύνεται λόγω της αλλαγής του κλίματος, σύμφωνα με διάφορες έρευνες. Καθώς οι βιότοποι και η βιοποικιλότητα μεταβάλλονται, είδη που ποτέ πριν δεν είχαν συναντηθεί, τώρα καταλήγουν στην ίδια περιοχή και ζευγαρώνουν.
Για παράδειγμα, οι υψηλότερες θερμοκρασίες έχουν επιτρέψει στις πολικές αρκούδες και τις καφέ αρκούδες της Βόρειας Αμερικής να εξερευνήσουν νέους βιοτόπους και να ζευγαρώσουν μεταξύ τους, σχηματίζοντας ένα νέο υβρίδιο αρκούδας.
Ανάλογες τάσεις έχουν παρατηρηθεί μεταξύ συλβίων με κίτρινα και μπλε φτέρωμα. Η συλβία είναι ένα στρουθιόμορφο πτηνό, γνωστό στην Ελλάδα και την Κύπρο ως μαυροσκούφης ή τσιροβάκος.
Το θέμα είναι πολύπλοκο λόγω της ικανότητας των ανθρώπων να αλλάζουν το περιβάλλον. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι η ανθρώπινη δραστηριότητα είναι έμμεσα υπεύθυνη για τη συνάντηση των ειδών μέσω της υπερθέρμανσης του πλανήτη και της αύξησης των εκπομπών ορυκτών καυσίμων, το ερώτημα πολλών βιολόγων είναι αν οι άνθρωποι θα πρέπει να συμβάλουν ενεργά στην πρόληψη της δημιουργίας νέων υβριδίων.
Ωστόσο άλλοι βιολόγοι διαφωνούν, υποστηρίζοντας πως η υβριδοποίηση αποτελεί μία φυσική διαδικασία που δεν έχει πάντα αρνητικά αποτελέσματα και ενίοτε ευνοεί τη γενετική ποικιλότητα. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα τα υβρίδια είναι πιο κατάλληλα εξοπλισμένα για την προσαρμογή στις μεταβαλλόμενες περιβαλλοντικές συνθήκες.
