Η διάβρωση και η υποβάθμιση του εδάφους θα επηρεάσει την ευημερία των δύο πέμπτων του πληθυσμού της Γης, δηλαδή περίπου 3,2 δισεκατομμύρια ανθρώπους, σύμφωνα με μια τριετή αξιολόγηση της Διακυβερνητικής Πλατφόρμας Επιστήμης και Πολιτικής για την Βιοποικιλότητα και τα Οικοσυστήματα (IPBES), που πραγματοποιήθηκε από ειδικούς από 45 χώρες.
Πρόκειται για την πρώτη ολοκληρωμένη αξιολόγηση της υγείας της γης, σύμφωνα με το γαλλικό πρακτορείο Τύπου, και ο συνεπικεφαλής της μελέτης, Ρόμπερτ Σκόουλς, δήλωσε ότι η υποβάθμιση της γης «ωθεί τον πλανήτη στην έκτη μαζική εξαφάνιση».
Η ανθρώπινη δραστηριότητα αποτελεί τον κυριότερο παράγοντα της επικίνδυνης υποβάθμισης της γης, και συγκεκριμένα η ταχεία επέκταση και μη βιώσιμη διαχείριση των καλλιεργούμενων εκτάσεων και βοσκοτόπων, σύμφωνα με την έρευνα. Το φαινόμενο έχει φτάσει κρίσιμα επίπεδα, επηρεάζοντας την επισιτιστική ασφάλεια, τον καθαρισμό του νερού και την ενέργεια. Οι επιπτώσεις της υποβάθμισης της γης μπορούν να γίνουν αντιληπτές στην απώλεια της βιοποικιλότητας, στη μείωση των πληθυσμών των ζώων, και στην αποψίλωση των δασών, ενώ συμβάλλει στην κλιματική αλλαγή.
Οι βοσκότοποι και οι καλλιεργούμενες εκτάσεις αναπτύσσονται στο ένα τρίτο της επιφάνειας του πλανήτη, με μόνο το 25% αυτής της επιφάνειας να μην βιώνει σημαντικές επιπτώσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας, αν και οι επιστήμονες εκτιμούν ότι το ποσοστό αυτό θα μειωθεί κάτω από 10% μέχρι το 2050. Καθώς ο πληθυσμός αυξάνεται, θα υπάρχει ακόμη μεγαλύτερη ζήτηση για τρόφιμα και βιοκαύσιμα, και οι ερευνητές πιστεύουν ότι η χρήση φυτοφαρμάκων και λιπασμάτων θα διπλασιαστεί μέχρι το 2050.
Σύμφωνα με τον Σκόουλς, περίπου τέσσερα δισεκατομμύρια άνθρωποι θα μένουν σε περιοχές με ξηρά εδάφη μέσα στα επόμενα 30 χρόνια, και μέχρι τότε η υποβάθμιση της γης και η κλιματική αλλαγή θα μπορούσαν να προκαλέσουν τη μετανάστευση «50 έως 700 εκατομμυρίων ανθρώπων». Εξάλλου, στις ξηρές περιοχές, περίοδοι με εξαιρετικά χαμηλές βροχοπτώσεις έχουν συσχετιστεί με την αύξηση των βίαιων συγκρούσεων έως και κατά 45%.
Οι ερευνητές επεσήμαναν μια σειρά επιλογών για την αποκατάσταση της γης, όπως τη φύτευση τοπικών ειδών, την ανάπτυξη πράσινων υποδομών όπως πάρκα, και την αποκατάσταση των καναλιών ποταμών σε αστικές περιοχές. Επίσης, η γεωργική επέκταση σε φυσικά ενδιαιτήματα μπορεί να αποφευχθεί αυξάνοντας τις αποδόσεις στις γεωργικές εκτάσεις που υπάρχουν ήδη, και μεταβάλλοντας τις διατροφικές συνήθειες προς φυτικές τροφές, που δεν επιβαρύνουν το έδαφος στον ίδιο βαθμό.
