Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, όπως ακραία κύματα καύσωνα και περίοδοι ξηρασίας, έχουν μειώσει την παγκόσμια απόδοση καλλιεργειών όπως το καλαμπόκι, το σιτάρι και το ρύζι, κατά 10% μέσα σε διάστημα 50 ετών, σύμφωνα με έρευνα του Πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας.
Ο αντίκτυπος παραμένει ίδιος και ισχυρότερος ακόμα και σε περιοχές όπου οι μέθοδοι γεωργίας είναι τεχνολογικά προηγμένοι, αναφέρουν οι ερευνητές.
Η επιστημονική ομάδα, με επικεφαλής τον καθηγητή Ναβίν Ραμανκούτι, ανέλυσε την εθνική παραγωγή τροφίμων για 16 διαφορετικές καλλιέργειες σε 177 χώρες, και εξέτασαν τις επιπτώσεις που είχαν 2.800 καιρικές καταστροφές που συνέβησαν την περίοδο 1964-2007.
Στην Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική και την Αυστραλία, οι ξηρασίες και τα κύματα καύσωνα προκάλεσαν μέση μείωση συγκομιδής κατά περίπου 20%. Οι ερευνητές ανακάλυψαν επίσης ότι η μέση μείωση στις σοδειές από την ξηρασία και τους καύσωνες αυξήθηκε από 6,7% κατά τα μέσα της δεκαετίας του 1980, σε 13,7% τα τελευταία έτη.
Η μείωση της παραγωγής ήταν πολύ χειρότερη στις πλουσιότερες χώρες, ενώ οι επιστήμονες προβλέπουν ότι αυτές οι ακραίες καιρικές συνθήκες θα συνεχιστούν στο μέλλον. Τα κράτη με προηγμένες γεωργικές τεχνολογίες και μεθόδους καλλιέργειας βρέθηκαν πιο επιρρεπή σε καύσωνες και ξηρασίες, σε σύγκριση με λιγότερο τεχνολογικά προηγμένες χώρες.
Στον αναπτυσσόμενο κόσμο, τα καλλιεργητικά συστήματα αποτελούνται από ομάδες μικρών χωραφιών με διάφορες καλλιέργειες. Η ξηρασία μπορεί να καταστρέψει ορισμένες από αυτές τις καλλιέργειες, αλλά άλλες μπορεί να επιβιώσουν. Αντίθετα στο δυτικό κόσμο είναι πολύ συχνό να επικρατούν ομοιόμορφες καλλιέργειες σε μεγάλες εκτάσεις.
Το θετικό εύρημα της έρευνας είναι ότι οι ακραίες καιρικές συνθήκες δεν έχουν σημαντικές και διαρκείς επιπτώσεις στην παραγωγή τροφίμων, για τα χρόνια που ακολουθούν τις καιρικές καταστροφές.
