Την ανάγκη αύξηση των επενδύσεων και της παραγωγικότητας, προκειμένου να κλείσει το χάσμα ευημερίας με τις αναπτυγμένες χώρες, καταγράφει στο εβδομαδιαίο δελτίο του για την ελληνική οικονομία ο ΣΕΒ.
Σύμφωνα με τον ΣΕΒ το 2017, το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας διαμορφώθηκε σε 24.189 δολάρια, ή στο 51% του σταθμικού μέσου όρου των μισών χωρών του ΟΟΣΑ με το υψηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ, από 60% το 2000 και 70% το 2007, σε σταθερές τιμές 2010 και με προσαρμογή για τη διαφορά αγοραστικής δύναμης. Δηλαδή, ενώ η ψαλίδα στο επίπεδο ευημερίας έκλεινε την εποχή των παχιών αγελάδων (με δανεικά), άρχισε και πάλι να διευρύνεται, όπως ήταν αναμενόμενο, την περίοδο της προσαρμογής.
Με εξαίρεση το 2014 και το 2017, καθ’ όλη την περίοδο της προσαρμογής, η παραγωγικότητα στην Ελλάδα (ΑΕΠ ανά ώρα εργασίας) μειωνόταν (από USD 35,4 το 2007 σε USD 31 το 2017), με την παραγωγικότητα στις εισοδηματικά ισχυρότερες χώρες του ΟΟΣΑ να αυξάνει από USD 54,8 το 2007 σε USD 59,2 το 2016.
Η Ελλάδα, δηλαδή, υστερεί στην παραγωγικότητα κατά σχεδόν 50% από τις πιο αναπτυγμένες χώρες του ΟΟΣΑ. Αυτό είναι αποτέλεσμα της κατάρρευσης των επενδύσεων στην περίοδο μετά το 2007, με την υπερφορολόγηση να μην επιτρέπει την ανάκαμψή τους.
Ταυτόχρονα, η εισοδηματική ανισότητα αύξανε, και στην Ελλάδα και στις ισχυρότερες εισοδηματικά χώρες του ΟΟΣΑ, αν και διαχρονικά λόγω της εκτεταμένης παραοικονομίας, η εξαγωγή βάσιμων συμπερασμάτων για τις ανισότητες στην Ελλάδα είναι μια δύσκολη άσκηση.
Σε μεγάλο βαθμό, οι εξελίξεις αυτές αποτυπώνουν ενδεχομένως και το μείγμα πολιτικής που εφαρμόσθηκε στα χρόνια των Μνημονίων, και ιδίως της υπερφορολόγησης που έπληξε κυρίως τον ιδιωτικό τομέα, και μάλιστα τη νόμιμη οικονομική δραστηριότητα, ενώ οδήγησε και σε έξοδο κεφαλαίων από τη χώρα, όπως θα πιστοποιούσαν τυχόν στοιχεία της ΑΑΔΕ όσον αφορά σε περιπτώσεις αλλαγής φορολογικής κατοικίας.
Όπως τονίζει στο δελτίο του ο ΣΕΒ, όλα αυτά συμβαίνουν την ίδια ώρα που αν κοιτάξουμε δίπλα μας, η γειτονική μας Τουρκία, με όλες τις πολιτικές και κοινωνικές ιδιαιτερότητες που τη χαρακτηρίζουν, έχει διπλασιάσει το κατά κεφαλήν εισόδημα από το 2000 και μετά. Αυτό βέβαια συμβαίνει μέσα σε ένα περιβάλλον με σοβαρές -κατά καιρούς- οικονομικές και άλλες αναταράξεις και με μια υπερθέρμανση της οικονομίας μέσω παροχής γενναιόδωρων αναπτυξιακών κινήτρων που ενδεχομένως οδηγήσει σε εκτροχιασμό.
Σε κάθε περίπτωση, τα στοιχεία δείχνουν ότι το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Τουρκίας, ενώ το 2000 ήταν το μισό, σήμερα βρίσκεται στο ίδιο περίπου επίπεδο, εκείνου της Ελλάδας. Ταυτόχρονα, ο πληθυσμός της Τουρκίας έχει αυξηθεί την ίδια περίοδο κατά 13 εκατ. περίπου σε 80 εκατ., όταν ο πληθυσμός της Ελλάδας έχει παραμείνει στάσιμος σε 10 εκατ. περίπου.
