Η Ελλάδα κατατάσσεται στην πέμπτη χειρότερη θέση μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών με βάση τους θανάτους από τροχαία δυστυχήματα. Η βελτίωση του οδικού δικτύου την τελευταία δεκαετία, με την παράδοση νέων αυτοκινητοδρόμων έχει συμβάλει στη μείωση του φόρου αίματος στην άσφαλτο έως και κατά 52%, όπως διαπιστώνει σε έκθεσή του το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών «Μάρκος Δραγούμης»(KEΦίΜ).
Το ΚΕΦίΜ, υπογραμμίζοντας το κόστος των πολιτικών επιλογών και την ανάγκη για ένα πιο αποτελεσματικό κράτος και πιο συνετή διαχείριση των δημοσίων πόρων, αναφέρει ότι το ελληνικό κράτος δαπανούσε επί χρόνια πάνω από 120 εκ. ευρώ ετησίως για να καλύψει της ζημιές της ελλειμματικής Ολυμπιακής, ενώ με κόστος μόλις 50 εκ. ευρώ ετησίως θα μπορούσε να μειώσει δραστικά την απώλεια ανθρώπινων ζωών από τροχαία δυστυχήματα.
Ειδικότερα, στη μελέτη επισημαίνεται ότι μετά την ολοκλήρωση του έργου για τον οδικό άξονα Κορίνθου-Πατρών από την κοινοπραξία «Ολυμπία Οδός», η συχνότητα των θανάτων από τροχαία δυστυχήματα μειώθηκε κατά 90% σε σύγκριση με τα επίπεδα προ του 2008.
Βάσει αυτής της μείωσης, αν ο οδικός άξονας Κορίνθου-Πατρών είχε ολοκληρωθεί το 2005, τότε τα επόμενα τρία έτη που τη διαχείρισή του την είχε ως επί το πλείστον το κράτος, θα είχαν σωθεί 84 ανθρώπινες ζωές ή 28 άνθρωποι ετησίως. Στην πορεία υλοποίησης του έργου, ο συνδυασμός της εκτέλεσης των τεχνικών εργασιών και των κυκλοφοριακών ρυθμίσεων (2009-2010 και 2014-2016) είχε ως αποτέλεσμα τη μείωση της συχνότητας των θανάτων από τροχαία κατά 39% σε σχέση με την προ του 2008 περίοδο.
Στις Περιφέρειες Ηπείρου, Δυτικής Ελλάδας, Στερεάς Ελλάδας και Πελοποννήσου όπου το πρόβλημα ήταν οξύτερο, η μείωση ανήλθε στο 70%, 54%, 50% και 52% αντίστοιχα.
Παρά τη σημαντική μείωση των θανάτων από τροχαία δυστυχήματα στην Ελλάδα κατά 60% σε σχέση με το 20011, ο αριθμός των θυμάτων παραμένει υψηλός. Βάσει των στοιχείων του 2016, η Ελλάδα κατατάσσεται στην πέμπτη χειρότερη θέση ανάμεσα σε 26 ευρωπαϊκές χώρες ως προς τους κατά κεφαλήν θανάτους από τροχαία δυστυχήματα, αποκλίνοντας σημαντικά από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
«Το ελληνικό κράτος δαπανούσε επί χρόνια πάνω από 120 εκ. ευρώ ετησίως για να καλύψει της ζημιές της ελλειμματικής Ολυμπιακής, ενώ με κόστος μόλις 50 εκ. ευρώ ετησίως θα μπορούσε να μειώσει δραστικά την απώλεια ανθρώπινων ζωών από τροχαία δυστυχήματα», υπογραμμίζει το ΚΕΦίΜ.
Το 2008, σε έκθεση του τότε υπουργείου Μεταφορών & Επικοινωνιών για το σχέδιο αποκρατικοποίησης της Ολυμπιακής, αναφέρεται πως οι συσσωρευμένες ζημίες της ξεπερνούσαν τα 2,6 δισ. ευρώ, με καταγραμμένες ζημίες 124 εκ. ευρώ το 2005, 142 εκ. ευρώ το 2006 και 133 εκ. ευρώ το 2007. Συνεπώς, η χρηματοδότηση των έργων αναβάθμισης του οδικού άξονα Κορίνθου-Πατρών θα απαιτούσε περίπου το 40% των ετήσιων κρατικών δαπανών για την Ολυμπιακή.
Σε επίπεδο οφέλους, η αποφυγή των θανάτων από τροχαία δυστυχήματα δεν συγκρίνεται με τη λειτουργία μιας κρατικής επιχείρησης, οι υπηρεσίες της οποίας μπορούσαν να προσφερθούν – και τα τελευταία χρόνια προσφέρονται με επιτυχία – από τον ιδιωτικό τομέα.
Η ανορθολογική αυτή ιεράρχηση των αναγκών διάθεσης δημοσίων πόρων αντανακλάται στα αποτελέσματα πρόσφατης μελέτης του ΟΟΣΑ, σύμφωνα με την οποία οχτώ στους δέκα Έλληνες (82%) δηλώνουν πως η ποιότητα των δημοσίων υπηρεσιών δεν αντιστοιχεί στο επίπεδο των φόρων και των κοινωνικών εισφορών που καταβάλλουν. Αυτό το ποσοστό είναι το υψηλότερο ανάμεσα στις 21 χώρες της έρευνας και πάνω από 20 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερο από τον μέσο όρο.
