Από την έντυπη έκδοση
Την ουρά του κυνηγάει τα τελευταία 50 χρόνια ο ελληνικός τουρισμός σύμφωνα με τα αποκαλυπτικά στοιχεία της μελέτης των κ.κ. Πάρι Τσάρτα Καθηγητή Τουριστικής Ανάπτυξη και Ανδρέα Παπαθεοδώρου Αναπληρωτή Καθηγητή, Διευθυντή Εργαστηρίου Τουριστικών Ερευνών και Μελετών (ΕΤΕΜ) Πανεπιστημίου Αιγαίου, με τίτλο “H παθογένεια του ελληνικού τουριστικού προϊόντος και η προσπάθεια αναβάθμισής του” που περιλαμβάνονται στην έκδοση της Τράπεζας της Ελλάδος, με θέμα “Ελληνικός τουρισμός και κλιματική αλλαγή: πολιτικές προσαρμογής και νέα στρατηγική ανάπτυξης”.
Παρά το γεγονός ότι δαπανήθηκαν δισεκατομμύρια ευρώ όλα αυτά τα χρόνια σε μεγάλες και μικρές τουριστικές επενδύσεις, στην πραγματικότητα, όπως οι δυο καθηγητές ισχυρίζονται παραθέτοντας αριθμούς που δεν επιδέχονται αμφισβήτησης, ο ελληνικός τουρισμός όχι μόνο έμεινε ακίνητος στον χρόνο, αλλά μάλλον γύρισε και λίγο πίσω. Ειδικότερα όπως σημειώνουν, είναι σαφές ότι τόσο η ονομαστική τουριστική πρόσοδος όσο και οι αφίξεις διεθνών τουριστών έχουν σημειώσει θεαματική αύξηση τα τελευταία πενήντα χρόνια.
Ειδικότερα, το 1965 οι διεθνείς τουριστικές αφίξεις ήταν λίγο περισσότερες από 815 χιλιάδες, ενώ η ονομαστική τουριστική πρόσοδος ανερχόταν σε 108 εκατ. δολάρια ΗΠΑ. Από την άλλη πλευρά, το 2012 οι διεθνείς τουριστικές αφίξεις ήταν περίπου 15,5 εκατομμύρια, ενώ η ονομαστική τουριστική πρόσοδος ανήλθε περίπου σε 12,9 δισ. δολάρια ΗΠΑ. Δηλαδή το 2012 είχαμε 19πλάσιες αφίξεις και 120πλάσια πρόσοδο σε σχέση με το 1965 ―τα μεγέθη αυτά αντιστοιχούν σε μέσο ρυθμό αύξησης 6,32% για τις αφίξεις και 10,47% για την πρόσοδο. Ακόμη και όταν αποπληθωρίσουμε την τουριστική πρόσοδο, η μεγέθυνση εξακολουθεί να είναι σημαντική, καθώς η πραγματική τουριστική πρόσοδος ανερχόταν σε 1,77 δισ. δολάρια αγοραστικής δύναμης του 1965― μέση ετήσια αύξηση της τάξης του 5,99%, αναφέρουν οι δυο καθηγητές.
Η εντυπωσιακή αύξηση των παραπάνω μεγεθών συχνά προβάλλεται ―τόσο από τους ασκούντες τουριστική πολιτική όσο και από τους επαγγελματίες του τουρισμού―ως μέτρο της διαχρονικής επιτυχίας του ελληνικού τουρισμού. Στην πραγματικότητα όμως, συμπληρώνουν οι καθηγητές, η αισιοδοξία αυτή μετριάζεται σε σημαντικό βαθμό όταν ληφθούν υπόψη δύο ακόμη μεγέθη, δηλαδή ονομαστική κατά κεφαλήν και ιδιαίτερα η πραγματική κατά κεφαλήν πρόσοδο.
Πιο συγκεκριμένα, η ονομαστική κατά κεφαλήν τουριστική πρόσοδος ανερχόταν σε 132 δολάρια ΗΠΑ το 1965 και 830 δολάρια ΗΠΑ το 2012, σημειώνοντας μέση ετήσια αύξηση 3,89%. Επιπλέον, όταν εξετάζεται το συγκεκριμένο μέγεθος αποπληθωρισμένο, τότε προκύπτει ότι τα τελευταία πενήντα περίπου χρόνια η χώρα παρέμεινε στάσιμη σημειώνοντας μάλιστα ελαφρά κάθοδο, καθώς το 2012 η πραγματική κατά κεφαλήν πρόσοδος ήταν περίπου 114 δολάρια ΗΠΑ αγοραστικής δύναμης του 1965. Με απλά λόγια, κατά μέσο όρο, ένας τουρίστας σήμερα δαπανά λιγότερα χρήματα από ό,τι ένας τουρίστας προ πεντηκονταετίας.
Ολόκληρο το άρθρο στη «Ναυτεμπορική»
