Όλα ξεκίνησαν αρχές Καλοκαιριού του 2022 όταν η τότε 14χρονη Ελλάδα Στασινόγλου συστήθηκε στην εγχώρια σκηνή της τέχνης δρόμου με ταινίες κινουμένων σχεδίων κατά του τράφικινγκ ανηλίκων τις οποίες, μέσω επαυξημένης πραγματικότητας (AR), ενσωμάτωνε πάνω σε αφίσες, τις οποίες στη συνέχεια, τις κολλούσε πάνω σε κάδους σκουπιδιών.
Αποτέλεσμα, ένας σουρεαλιστικός καθρέφτης της ελληνικής κοινωνίας με τον τίτλο «Είμαι άνθρωπος, όχι σκουπίδι» να περιμένει, κάθε πρωί, κολλημένος πάνω στους κάδους της γειτονιάς, τον ανυποψίαστο πολίτη για να του πει «καλημέρα».
Παντρεύοντας για τρία συνεχή χρόνια το low tech με το high tech, αφίσα με κινηματογράφο, κάμερα/οθόνη κινητού και τεχνολογία AR, το πολυμεσικό έργο της Στασινόγλου, εκτός από μια ιστορία φιλίας και επιβίωσης προσφυγόπουλων, δεν σταματά να αποτελεί ένα σχόλιο για τους αναπαραστατικούς μηχανισμούς ενώ διερωτάται που επιτρέπεται η τέχνη,
πότε την χρειαζόμαστε και σε ποιους/ες πραγματικά απευθύνεται.
Αεικίνητη ποιήτρια δρόμου που παίζει με τη ελλειπτική σχέση εικονικού- πραγματικού η Στασινόγλου ποτέ δεν κράτησε το λόγο της: κάθε καινούργιο επεισόδιο εμφανίζεται σε διαφορετική ημερομηνία από αυτήν που έχει αρχικά εξαγγελθεί, το εικαστικό της αφίσας αλλάζει με τη πάροδο του χρόνου, τα επεισόδια δεν ακολουθούν κανένα στοιχειώδη μπούσουλα, η γωνία αφήγησης δεν μένει σταθερή, η μια ιστορία χάνεται μέσα στην άλλη, η αφισοκόλληση δεν σέβεται κανένα χωροταξικό σενάριο. Παντού υπάρχει μια διάχυτη ασυνέχεια, εξαρθρωμένες φόρμες και αυθαιρεσία. Η Στασινόγλου,
προσπαθώντας να πιάσει το σφυγμό της πόλης, πλέκει από κάδο σε κάδο εφήμερα παιχνίδια εκπλήξεων σαν αυτά που ξέρει να προσφέρει απλόχερα μόνο η ζωή στη πόλη.
«Απευθύνομαι σε μερακλήδες πολίτες που ξέρουν να ρουφάνε την πραγματικότητα και ό,τι τους αφορά και αγαπάνε τις εκπλήξεις», σχολιάζει με χιούμορ η ίδια η Στασινόγλου. «Δεν είναι το ίδιο με αυτό που συμβαίνει σε μουσεία, γιατί εκεί πας προετοιμασμένη. Γνωρίζεις από πριν τι θα νοιώσεις ενώ για το δικό μου έργο εκεί έξω χρειάζεσαι τον χρόνο σου για να διακρίνεις την ουσία».
Η Ελλάδα Στασινόγλου γεννήθηκε στο Μόντρεαλ. Ήρθε στην Αθήνα το 2020, σε ηλικία 13 χρονών. Το 2021 τάραξε τα νερά του χώρου της τέχνης και τεχνολογίας με την ψηφιακή εφαρμογή (app) χωρικής επαυξημένης πραγματικότητας «StasisHellas». Μια ανελέητη σάτιρα της ελληνικής κατάστασης με αναφορές στις νεοελληνικές παθογένειες, στερεοτυπικές συμπεριφορές, σύνδρομα και εθνικές φαντασιώσεις, με αφορμή την επέτειο για τα 200 χρόνια.
Όλα τα επεισόδια της ταινίας «ΕΙΜΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΟΧΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙ» φιλοξενούνται
σε πλήρη μορφή στη www.stasishellas22.gr
[email protected]
Εδώ αποσπάσματα από το 8ο επεισόδιο
