Το 4ο Evia Film Project, η πράσινη δράση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης που πραγματοποιείται με την υποστήριξη του υπουργείου Πολιτισμού, συνεχίστηκε την Παρασκευή 20 Ιουνίου με μια σειρά από masterclasses στην Αγία Άννα, προβολές και μια ημερίδα στη Λίμνη αφιερωμένη στο ελληνικό καλοκαίρι.
Η Μαρία Ανεστοπούλου, καλλιτεχνική διευθύντρια του ANIMASYROS Διεθνούς Φεστιβάλ Animation, ο Γιώργος Αγγελόπουλος, καλλιτεχνικός διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, καθώς και ο σκηνοθέτης Κωστής Χαραμουντάνης παρέδωσαν masterclasses στην Αγία Άννα, στο πλαίσιο του καθιερωμένου εξειδικευμένου εργαστηρίου του Evia Film Project, το οποίο έχει διαμορφωθεί για τους φοιτητές του Τμήματος Ψηφιακών Τεχνών και Κινηματογράφου του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών στα Ψαχνά της Εύβοιας.
Στην τοποθέτησή της με τίτλο «ΑΝΙΜΑSYROS Διεθνές Φεστιβάλ Κινουμένων Σχεδίων: Νέοι δημιουργοί και animation στην ελληνική περιφέρεια», η Μαρία Ανεστοπούλου τόνισε πως η ίδια και οι συνεργάτες της δίνουν μεγάλη βαρύτητα στη διάδοση του ελληνικού animation διεθνώς: «Επιτυγχάνουμε αυτή τη διάδοση μέσα από συνεργασίες που αναπτύσσουμε με άλλα Φεστιβάλ, ενώ επιμελούμαστε και προγράμματα που παίζουν σε άλλες χώρες. Επίσης, είμαστε το πρώτο Φεστιβάλ animation στην Ευρώπη που διοργανώνει ειδικό διαγωνιστικό τμήμα ANIMAPRIDE για ταινίες με ΛΟΑΤΚΙΑ+ περιεχόμενο». Σχετικά με τα εκπαιδευτικά προγράμματα που προσφέρει το ANIMASYROS, ανέφερε: «Τα εκπαιδευτικά προγράμματα είναι ο τρόπος μας να παρεμβαίνουμε και να προσεγγίζουμε την κοινότητα της Σύρου. Για παράδειγμα, το πρόγραμμά μας αποτελείται κατά 80% από ταινίες που αφορούν ενήλικες, ενώ το υπόλοιπο 20% απευθύνεται σε παιδιά. Τα παιδιά στο φεστιβάλ μας βλέπουν ταινίες απροσδόκητες, ταινίες που δεν περιμένουν να δουν, καθότι δεν πρόκειται για εμπορικές δημιουργίες που παίρνουν εύκολα διανομή. Επομένως, τα εκπαιδευτικά προγράμματα μάς βοηθούν να διεισδύσουμε όχι μόνο στο παιδικό κοινό, αλλά και στην κοινότητα των φοιτητών που υπάρχει στη Σύρο, τα άτομα με αναπηρία και τους ηλικιωμένους».
Αναφορικά με την Αγορά του ANIMASYROS, δήλωσε πως έχει αναπτυχθεί πολύ τα τελευταία χρόνια: «Βασικός μας στόχος είναι να δικτυώνονται οι Έλληνες επαγγελματίες με τη διεθνή αγορά, αλλά και να έχουν οι νέοι δημιουργοί την ευκαιρία να συμμετέχουν με τα πρότζεκτ τους, να μπορούν να έχουν πρόσβαση σε παραγωγούς από την Ελλάδα και το εξωτερικό, αλλά και να παρακολουθούν τις σύγχρονες τάσεις στο animation. Φυσικά, στην Αγορά υπάρχει το κομμάτι του Pitching Forum, το οποίο τα τελευταία χρόνια διοργανώνεται σε συνεργασία με το μεγαλύτερο φεστιβάλ animation στον κόσμο, το Annecy». Τέλος, εξήγησε πως ο λόγος που αγαπάει τους δημιουργούς animation είναι το πόσο προσβάσιμοι είναι, στοιχείο το οποίο για την ίδια έχει να κάνει με το γεγονός πως «οι άνθρωποι αυτοί είναι τεχνίτες και δουλεύουν πολύ με τα χέρια τους».
Ο Γιώργος Αγγελόπουλος, στη θεματική του με τίτλο «Η μεγάλη περιπέτεια της μικρού μήκους ταινίας», συμβούλευσε τους φοιτητές: «Είναι πολύ σημαντικό το στάδιο στο οποίο βρίσκεστε. Να το απολαύσετε, να το εκτιμήσετε και να μη σκέφτεστε την ταινία μικρού μήκους ως ένα αναγκαίο κακό με το οποίο θέλετε απλώς να ξεμπερδεύετε. Η ταινία μικρού μήκους είναι ένα αυτόνομο είδος, ένα πεδίο στο οποίο μπορείτε να πειραματιστείτε, να εκφραστείτε και να εξοικειωθείτε με το κινηματογραφικό μέσο. Αυτό σας παρέχει μια απίστευτη ελευθερία την οποία, προϊόντος του χρόνου, θα στερηθείτε. Αξίζει να την απολαύσετε τώρα που την έχετε». Αναφερόμενος στην πορεία των ταινιών τους, προσέθεσε: «Ακόμη κι αν δεν πάρουν την ταινία σας σε κάποιο φεστιβάλ, μην πιστέψετε πως είναι αποτυχημένη. Διότι θα σας έχει επιστραφεί κάτι πολύτιμο από τη διαδικασία της δημιουργίας της». Παράλληλα, έσπευσε να τονίσει: «Είναι σημαντικό να έχετε πάντα στο μυαλό σας ότι κάνετε τέχνη και ότι θέλετε να επικοινωνήσετε κάτι. Να είστε ειλικρινείς με τον εαυτό σας, και το μήνυμά σας θα φτάσει στο κοινό, ακόμη κι αν χρειαστεί να ανεβάσετε την ταινία σας στο YouTube».
Σχετικά με τη μικρού μήκους ταινία στον ελληνικό χώρο, σχολίασε τα εξής: «Η μικρού μήκους ταινία, ειδικά στην Ελλάδα, είναι πολύ δύσκολη ενασχόληση – κυρίως επειδή θεωρείται χόμπι από πολλούς, αλλά και γιατί ο κινηματογράφος δεν αποτελεί προτεραιότητα. Προσπαθήστε να προσεγγίσετε τις ταινίες μικρού μήκους με τους δικούς σας όρους και όπως εσείς επιθυμείτε. Είναι ένα αυτόνομο είδος με συγκεκριμένες ανάγκες, το οποίο χρειάζεται τη συμπύκνωση στην αφήγησή του. Μέσα σε αυτή την εξαιρετικά μικρή διάρκεια πρέπει να προλάβετε να ολοκληρώσετε μια αφήγηση και να μεταδώσετε ένα μήνυμα. Αυτή είναι μια πολύ μεγάλη πρόκληση στην οποία ακόμη και μεγάλου μήκους ταινίες αποτυγχάνουν». Στη συνέχεια, και σχετικά με τη σύλληψη της ιδέας για μια ταινία, ανέφερε: «Η σύλληψη της ιδέας πρέπει να προκύψει από μέσα σας, χωρίς να έχετε συνεχώς κατά νου πώς μπορείτε να κάνετε την ταινία σας επιτυχημένη, πώς θα αυξήσετε τις πιθανότητες να την πάρουν σε κάποιο φεστιβάλ. Ειλικρινά, επιτυχημένη συνταγή δεν υπάρχει. Ο μόνος τρόπος να θεωρηθεί η ταινία σας αυθεντική και γνήσια είναι να προέρχεται από εσάς τους ίδιους και να μην προσπαθεί να μιμηθεί ή να αντιγράψει κάτι άλλο». Αναφορικά με την παραγωγή της ταινίας, προσέθεσε: «Κατά την παραγωγή μιας μικρού μήκους ταινίας τα χρήματα ποτέ δεν επαρκούν. Πρέπει όμως να είστε πάντα ευέλικτοι, να έχετε αποδεχτεί το νωρίτερο δυνατό πως η ταινία που έχετε σκεφτεί δεν θα γίνει όπως την έχετε φανταστεί, να είστε ανοιχτοί σε εκπλήξεις». Τέλος, υπογράμμισε τη σημασία της ομάδας, η οποία «θα πιστέψει και θα μοιραστεί το όραμα του δημιουργού».
Ο Κωστής Χαραμουντάνης, σκηνοθέτης της ταινίας Κιούκα, πριν το τέλος του καλοκαιριού, στο masterclass που παρέδωσε αναφέρθηκε στους δημιουργικούς δρόμους που μπορεί να ακολουθήσει κάποιος που θέλει να γυρίσει μια ταινία, στην ανάπτυξη ιδεών, στη μετατροπή του ακατέργαστου δημιουργικού υλικού σε μια δομημένη αφήγηση, αλλά και στην αποτελεσματική παρουσίαση των ιδεών. «Ξεκίνησα έχοντας μόνο κάποιες ελάχιστες γνώσεις πάνω στην υποκριτική, δεν είχα καμία απολύτως ιδέα πώς να γράψω ένα σενάριο, δεν είχα ιδέα από σκηνοθεσία, δεν ήξερα τίποτα. Τελειώνοντας το Ωδείο Αθηνών, άρχισα να γράφω μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Αυτό όμως δεν με κάλυπτε, ήθελα κάτι πιο ολοκληρωτικό, πιο δύσκολο, κάτι στο οποίο να έχω εγώ τον έλεγχο» δήλωσε αρχικά. Αμέσως μετά, επισήμανε ότι στη σχολή συμμετείχε σε μια ομάδα όπου έφτιαχναν σκετσάκια και έκαναν παραστάσεις, στις οποίες αναλάμβαναν τη σκηνοθεσία και έφτιαχναν τα κοστούμια. «Έτσι συνειδητοποίησα ότι μου αρέσει να φτιάχνω ιστορίες» σημείωσε χαρακτηριστικά.
«Αν είσαι σκηνοθέτης και σεναριογράφος, η δουλειά σου είναι να δημιουργείς. Από εκεί και πέρα, τα υπόλοιπα είναι δουλειά του παραγωγού – τα φεστιβάλ, η προώθηση, τα βραβεία και όλα τα υπόλοιπα. Καλό είναι να μην έχετε καθόλου το μυαλό σας σε αυτό» τόνισε. Προσέθεσε πως εάν η σκέψη του δημιουργού είναι προσκολλημένη στην προώθηση και στην επιτυχία, τότε διατρέχει τον κίνδυνο να προσαρμόσει τη δουλειά του γύρω από αυτόν τον άξονα και να καταλήξει να ανακυκλώνει τις θεματικές που χρησιμοποιεί. Επιπλέον, παρότρυνε τους φοιτητές να επικεντρωθούν σε αυτά που οι ίδιοι θέλουν να κάνουν, «σε ιστορίες οι οποίες σας αφορούν προσωπικά, και στη συνέχεια, αν η ταινία είναι καλή, θα βρει τον δρόμο της. Δεν θα χαθεί, δεν υπάρχει περίπτωση».
Έπειτα, αναφέρθηκε στη διαδικασία κατά την οποία ένας δημιουργός ανακαλύπτει την καλλιτεχνική του ταυτότητα, φροντίζοντας να γράψει ένα ωραίο σενάριο, να φτιάξει κάτι με όρεξη, να μάθει από τα λάθη. «Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να ξεχωρίσεις, να κάνεις έναν κινηματογράφο που θα φέρει την υπογραφή σου» υπογράμμισε. Τέλος, δήλωσε πως «η δουλειά όλη ξεκινά αφότου τελειώσει η σχολή, εκεί φαίνεται το πραγματικό ενδιαφέρον, εκεί φανερώνεται το ποιος θέλει πραγματικά να συνεχίσει και ποιον κινητοποιεί πραγματικά ο κινηματογράφος. Στην ουσία, είναι προσωπική δουλειά και μελέτη. Αν έχεις ξεκινήσει από το μηδέν, αυτό φαίνεται στη δουλειά σου». Ο ίδιος τόνισε ότι επειδή δεν είχε πάει σε σχολή κινηματογράφου, χρησιμοποιούσε τις ταινίες ώστε να μαθαίνει σινεμά μέσα από αυτές. «Ήταν ουσιαστικά το δικό μου σχολείο» ολοκλήρωσε ο Κωστής Χαραμουντάνης.
Προβολές
Δεκάδες παιδιά και έφηβοι συμμετείχαν σε δύο μοναδικά εργαστήρια ρομποτικής, τα οποία πραγματοποιήθηκαν σε Αιδηψό και Λίμνη, όπου παιδιά και έφηβοι ηλικίας 6-17 ετών δημιούργησαν τη δική τους ταινία με τη βοήθεια καινοτόμων ρομποτικών συστημάτων. Οι ταινίες μικρού μήκους που δημιούργησαν τα παιδιά προβλήθηκαν το βράδυ της Παρασκευής πριν τις προβολές των ταινιών Μαδαγασκάρη στην Αιδηψό και Πριν τα μεσάνυχτα στη Λίμνη.
Στον κινηματογράφο Απόλλων στα Λουτρά Αιδηψού, ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ, Ορέστης Ανδρεαδάκης ευχαρίστησε τον πρόεδρο της ΕΛΟΑΡΤ Μανώλη Τσελέπη, ενώ απονεμήθηκαν μετάλλια σε όλα τα παιδιά που ήταν στην προβολή και συμμετείχαν στο εργαστήριο. Ακολούθησε η προβολή της ταινίας Μαδαγασκάρη, ενώ στη συνέχεια προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ Super Paradise του Στηβ Κρικρή το οποίο είχε πραγματοποιήσει την παγκόσμια πρεμιέρα του στο 27ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Την προβολή τίμησαν με την παρουσία τους ο σκηνοθέτης Στηβ Κρικρής και οι παραγωγοί της ταινίας Δάφνη Καλαφάτη και Πολ Τυπάλδος. Μετά την προβολή, οι συντελεστές της ταινίας συνομίλησαν με το κοινό.
Το Suntan του Αργύρη Παπαδημητρόπουλου προβλήθηκε στο Αλιευτικό Καταφύγιο στην Αγία Άννα. Στο Suntan, το οποίο συνομιλεί με το φετινό αφιέρωμα του EFP4, ο Μάκης Παπαδημητρίου και η Έλλη Τρίγγου προσεγγίζουν την Αντίπαρο και το ελληνικό καλοκαίρι από μια διαφορετική σκοπιά.
