Μέσα στις αποσκευές της επιστροφής της στη χώρα, κουβάλησε, μεταξύ άλλων, σπουδές Θεατρολογίας και υποκριτικής, ειδικότητα στο Εφαρμοσμένο Θέατρο, διδασκαλία θεατρικού παιχνιδιού σε σχολεία. Στην Ελλάδα έχει συνεργαστεί με σχολεία και κέντρα απασχόλησης ως θεατροπαιδαγωγός. Ως ηθοποιός έχει εργαστεί σε έργα ρεπερτορίου, παιδικό θέατρο, αγγλόφωνες παραστάσεις, διαφημιστικά και σε κάποιες τηλεοπτικές σειρές, με τελευταία συνεργασία την «Παραλία» στην ΕΡΤ1.
Η Βερονίκη Κυριακοπούλου, η «Βερόνικα Τόμσον» της δημοφιλούς σειράς της ΕΡΤ, μίλησε μαζί μας.
Το όνειρό σας ήταν να γίνετε κτηνίατρος. Τι άλλαξε στην πορεία και σας κέρδισε η υποκριτική;
«Από μικρή είχα μια ιδιαίτερη σχέση με τη φύση, τα ζώα· μεγάλωσα με σκυλιά, στις διακοπές δούλευα εθελοντικά στον κτηνίατρό μας και ήταν αυτό που ήθελα πάντα να κάνω. Οι γονείς μας, μας πρόσφεραν όσα περισσότερα ερεθίσματα μπορούσαν, στον αδερφό μου και εμένα, μας έφερναν σε επαφή με πολλά είδη τέχνης. Ήμουν δραστήρια, με φαντασία, συμμετείχα σε Φεστιβάλ, αγώνες επιχειρηματολογίας, μέλος του θεατρικού ομίλου του σχολείου, με μία πολύ ενεργή δασκάλα· άρχισε να είναι κυρίαρχο το ενδιαφέρον για το θέατρο. Μεγαλώνοντας, με ενδιέφερε η μελέτη της ανθρώπινης φύσης, η επαφή με διαφορετικές κουλτούρες, εποχές, η κατανόηση κειμένων και η επικοινωνία μέσω ιστοριών».
Και πώς αποφασίσατε να πάτε για σπουδές στην Αγγλία;
«Ήταν συνειδητή απόφαση και είμαι ευγνώμων που είχα πλάι μου την ευρύτερη οικογένειά μου. Είχα καλή επαφή με τη γλώσσα, ήμουν προσαρμοστική, επιμελής, ήθελα να βρεθώ σε ένα περιβάλλον που φάνταζε πιο “ταιριαστό” σε μένα από το ελληνικό σύστημα που κυρίως απαιτούσε “παπαγαλία”, αφήνοντας στην ευχέρεια του δασκάλου να κάνει πιο “βιώσιμη” την ύλη. Έκανα την προσπάθειά μου, έγινα δεκτή σε ιδρύματα ιδιαίτερα απαιτητικά και αποφάσισα να δοκιμάσω. Στην Αγγλία έμαθα να δουλεύω με κριτική σκέψη, μεθοδολογία και έρευνα για να επιβεβαιώνω τα επιχειρήματά μου. Οι καθηγητές ήταν παρόντες, αξιολογούνταν και φρόντιζαν ώστε να καλλιεργήσουμε όλοι τις δεξιότητές μας. Οι συμφοιτητές ήταν υποχρεωμένοι να παρίστανται στα μαθήματα, να είναι συνεπείς –δεν “χρωστούσες” μαθήματα. Όλες οι υποδομές ήταν οι προβλεπόμενες και στη δραματική σχολή όπου ήταν απαραίτητη η πρακτική εξάσκηση (ραδιόφωνο, υποκριτική στην κάμερα, audiobooks, stage management, φώτα, ήχος), ήταν όλα διαθέσιμα. Υπήρχε οργάνωση, σεβασμός, υποστήριξη και καθοδήγηση για τη μετέπειτα επαγγελματική μας ζωή. Σαφώς και αυτή είναι η προσωπική μου εμπειρία -δεν εξιδανικεύω τα πράγματα. Αισθάνομαι, όμως, ότι ήταν η σωστή επιλογή για εμένα, με τα εφόδια που αποκόμισα και παρά τις όποιες δυσκολίες».
Επιστρέψατε στην Ελλάδα μετά από 8,5 χρόνια παραμονής σας στο εξωτερικό, σε μια συνθήκη δύσκολη για τη χώρα. Ποιο ήταν το μεγαλύτερο κίνητρο για να γυρίσετε πίσω;
«Η Ελλάδα παρέχει σε κάποια πράγματα λίγο καλύτερη ποιότητα ζωής και κύκλο στήριξης -είναι πιο πολύ στην κουλτούρα μας. Γύρισα “δοκιμαστικά” λόγω μίας συνεργασίας και επειδή η ζωή στην Αγγλία ήταν, πλέον, αρκετά κοστοβόρα. Ήταν μεγάλη απόφαση μετά από τόσα χρόνια απουσίας -καθόλου εύκολη και ομαλή. Στόχος μου είναι να κρατώ την πόρτα του εξωτερικού ανοιχτή και να είμαι διαθέσιμη για συνεργασίες. Οι σπουδές, ο τρόπος εργασίας, η ζωή στην Αγγλία, συνέβαλαν στη διαμόρφωση του χαρακτήρα μου προσωπικά και καλλιτεχνικά. Η αγάπη και αφοσίωση στη δουλειά μου με κινητοποιούν και -για την ώρα τουλάχιστον- τροφοδοτούν την προσπάθειά μου να μένω ενεργή για κάθε εμπειρία που παρουσιάζεται».
Ποιος από τους ρόλους τους οποίους έχετε υποδυθεί έως σήμερα έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά σας και γιατί;
«Έχω τη χαρά να έχω εργαστεί σε διαφορετικά μεταξύ τους projects: με τα κλασσικά έργα εκπαιδεύτηκα στην κατανόηση και ανάλυση κειμένων, στο παιδικό θέατρο εξάσκησα την ικανότητά μου να αφουγκράζομαι τα παιδιά και τον αυτοσχεδιασμό. Στην Αγγλία, δούλεψα και σε ραδιοφωνικά θεατρικά –μακάρι να το κάνω και εδώ-, μαθαίνοντας να δημιουργώ χαρακτήρες και κόσμους μόνο με τη φωνή μου. Τηλεοπτικά, οι χρόνοι είναι αμείλικτοι, οι πρόβες ελάχιστες, η σωστή προετοιμασία: σωτήρια, και ως ηθοποιός πρέπει να κατανοεί κανείς τι συμβαίνει σε ένα γύρισμα. Όλοι οι ρόλοι που με έχουν “συναντήσει” λοιπόν, έχουν συμβάλει στην εξέλιξή μου. Τους ευχαριστώ που με κρατούν σε εγρήγορση και με οδηγούν σε περιπέτειες –άλλες ευχάριστες, άλλες όχι τόσο– αλλά όλα είναι μέσα στο παιχνίδι».
Υπάρχει κάποιος ρόλος που έχετε ζηλέψει και θα θέλατε πολύ να τον έχετε ενσαρκώσει εσείς και αν ναι, ποιος;
«Ιδανικά, θα ήθελα κάθε συνεργασία να διαφέρει κάπως από την προηγούμενη. Αγαπώ ιδιαιτέρως τους ρόλους που φαινομενικά διαφέρουμε στην ενέργεια, στα βιώματα· έτσι, έχω την ευκαιρία να ανακαλύψω αυτόν το “νέο” άνθρωπο. Σε συνδυασμό δε με διαφορετικές τεχνικές απαιτήσεις που μπορεί να έχει μία δουλειά, διαφορετικά είδη θεάτρου π.χ., τότε ναι, αυτοί οι ρόλοι είναι αξιοζήλευτοι. Θα ήθελα, επίσης, πολύ, να δοθεί η ευκαιρία να δουλέψω και στον κινηματογράφο, που ειδικά τα τελευταία χρόνια, γίνονται δουλειές με πολύ άξιους συντελεστές».
Τι χαρακτηριστικά πρέπει να έχει μια δουλειά για να σας κάνει να θελήσετε να γίνετε μέρος της;
«Τα τρία “P”: People, Project, Pay. Ή τουλάχιστον, ένα από τα τρία πρέπει να καλύπτεται σε ικανοποιητικό ποσοστό. Οι συντελεστές με τους οποίους θα συνεργαστείς (σκηνοθέτης, ηθοποιοί κ.λπ.), ο ρόλος/το έργο (ρόλος που θα ερμηνεύσεις, συγκεκριμένο είδος θεάτρου κ.λπ.) και, τέλος, η αμοιβή σου (προβολή/προοπτική της δουλειάς κ.λπ.). Αν αυτά ικανοποιούνται και μας δίνουν κίνητρο, τότε είναι μία δουλειά που αξίζει. Είναι πολλές οι παράμετροι που παίζουν ρόλο· αναλόγως την περίοδο και τις ανάγκες, μπορούν να αλλάξουν. Προσδοκώ με χαρά τις προκλήσεις και θα ήθελα να έχω την ευκαιρία να δοκιμαστώ σε διαφορετικά πράγματα. Σημαντικό ρόλο, επίσης, παίζει το timing, η τύχη…και το ένστικτό».
Εκτός από ηθοποιός είστε και θεατροπαιδαγωγός. Τι εισπράττετε από τα παιδιά που διδάσκετε και τι προσπαθείτε εσείς να τους μεταδώσετε;
«Η ειδικότητα του Μεταπτυχιακού μου -Εφαρμοσμένο Θέατρο- αφορά στις εφαρμογές του θεάτρου στην κοινωνία: εκπαίδευση, ΑμεΑ, τρίτη ηλικία, σωφρονιστικά ιδρύματα, αλλά και επαγγελματίες που θέλουν να καλλιεργήσουν soft skills. Στην Ελλάδα είναι περιορισμένες οι δυνατότητες· παρόλα αυτά, δραστηριοποιούμαι και σε αυτό το κομμάτι, με όλες τις ηλικίες, αναλόγως την περίσταση. Η καλλιέργεια των εκφραστικών μέσων, η συναναστροφή με άλλα άτομα, η παρακίνηση να χρησιμοποιήσει κάποιος εργαλεία που ίσως δεν γνώριζε ότι κατέχει, είναι μεγάλη χαρά. Aλλά και ευθύνη ταυτόχρονα, γιατί το θέατρο προϋποθέτει ένα κομμάτι “ανοίγματος” και “έκθεσης” στην ομάδα -δεν είναι όλοι έτοιμοι να δοκιμάσουν. Μεγάλη ικανοποίηση όταν βλέπεις τα οφέλη που εισπράττουν μικροί και μεγάλοι. Όπως είχε πει ο Augusto Boal, “We must all do theatre – to find out who we are, and to discover who we could become”. Όλοι χρειαζόμαστε το θέατρο στη ζωή μας».
Ως «Βερόνικα Τόμσον» της σειράς «Η Παραλία» της ΕΡΤ, τι θυμάστε πιο έντονα από την περίοδο των γυρισμάτων;
«Ανυπομονησία, χαρά, δημιουργικότητα, έρευνα, παραγωγικό άγχος, αεροπλάνα, καράβια, χειμερινά μπάνια, ηλιοβασιλέματα και βραδινά γυρίσματα στα Μάταλα, νέους συνεργάτες και φίλους. Υπέροχη εμπειρία και απαιτητική καθώς η σειρά έχει πολλά εξωτερικά γυρίσματα, διαφορετικές τοποθεσίες, δύο συνεργεία και πολλούς συντελεστές. Ήταν ιδιαίτερα βοηθητικό ότι μπορούσαμε να βρισκόμαστε στο μέρος όπου διαδραματίζεται η ιστορία, μέναμε 100 μέτρα από τη θάλασσα -ιδανική συνθήκη και αυτό, τόσο πρακτικά, όσο και από θέμα εγκλιματισμού. Φυσικά, υπήρχαν και δυσκολίες -ειδικά για τα μέλη των συνεργείων μας· βραδινά γυρίσματα, αέρας, ήλιος. Μία υπέροχη ομάδα, μπροστά και πίσω από τις κάμερες, δουλεύουν με σεβασμό και μεράκι -η αλληλο-φροντίδα είναι συγκινητική. Είμαι ευγνώμων για τη συνεργασία αυτή και τους συντελεστές της».
Υπάρχει κάποιο τελετουργικό που ακολουθείτε κάθε φορά που θέλετε να μπείτε στα… παπούτσια του ήρωα που καλείστε να ενσαρκώσετε;
«Ανάλογα τις απαιτήσεις, χρησιμοποιώ διαφορετικά “εργαλεία”, μουσική, έργα τέχνης, είδη χορού, ρούχα, κ.λπ. Τα παπούτσια είναι από τα πρώτα πράγματα για τα οποία συμβουλεύομαι τους ενδυματολόγους -το περπάτημα και το κέντρο βάρους του ήρωα, επηρεάζουν πολλά -αναπνοή, στάση σώματος κ.ά. Προσπαθώ να είμαι όσο καλύτερα προετοιμασμένη γίνεται με έρευνα και προτάσεις για τον ρόλο, ώστε μαζί με τον/τη σκηνοθέτη, να χαράξουμε την πορεία του. Με καμάρι παραδέχομαι ότι είμαι αγχώδης, δουλευταρού, δεν εφησυχάζω, θέλω να είμαι αποδοτική, να μαθαίνω, να προσφέρω και να εξελίσσομαι. Πριν από κάθε πρόβα, παράσταση, γύρισμα, υπενθυμίζω στον εαυτό μου γιατί αγαπώ και επέλεξα αυτή τη δουλειά και λέω: “πάμε να παίξουμε”!»
Τι θα λέγατε σε έναν νέο άνθρωπο που θέλει να σπουδάσει υποκριτική και σκέφτεται να πάει στο Λονδίνο και τι σε έναν ηθοποιό που σκοπεύει να έρθει από το Λονδίνο στην Ελλάδα για να κυνηγήσει τα όνειρά του;
«Καλό θα ήταν, μαζί με το ενδεχόμενο επιστροφής ή μη, να υπάρχει και ένα plan B. Η βασική διαφορά που παρατηρώ είναι τα κριτήρια λειτουργίας μιας σχολής -στο εξωτερικό συνήθως είναι πιο αυστηρά, όπως και τα κριτήρια εισαγωγής. Λογικό, γιατί η αγορά είναι μεγαλύτερη, το κύρος υψηλό και οι σχολές θέλουν να κρατήσουν την αξιοπιστία τους. Επίσης -στην Αγγλία, τουλάχιστον- υπάρχει όριο εισακτέων άρα και αποφοίτων ώστε να είναι διαχειρήσιμο στην αγορά εργασίας και τους ατζέντηδες. Μία τέτοια απόφαση, προϋποθέτει έρευνα για το κατάλληλο μέρος, το πρόγραμμα σπουδών και πολλή προετοιμασία για τις εξετάσεις, καθώς οι θέσεις είναι περιορισμένες. Οι παροχές, όμως, και τα ερεθίσματα που λαμβάνει κανείς σε αυτές τις σχολές, είναι η ανταμοιβή. Έχουμε πολύ καλές σχολές και καθηγητές και στην Ελλάδα· αυτό φαίνεται από τους επαγγελματίες που υπάρχουν στον χώρο. Έχουμε, όμως, έντονο και το φαινόμενο της “εισχώρησης” άλλων ειδικοτήτων, με το επάγγελμά μας να τείνει να μπει στην κατηγορία του ανειδίκευτου· ένα πρόβλημα που θα εντείνεται αν δεν αυστηροποιηθούν τα κριτήρια λειτουργίας των σχολών, η εισαγωγή των σπουδαστών, η επιλογή των ηθοποιών στις δουλειές και οι συνθήκες εργασίας. Επίσης, μεγάλο ζήτημα είναι η μη αναγνώριση των σπουδών από ιδρύματα του εξωτερικού -καλό είναι να λαμβάνεται υπόψη από όποιον/α θελήσει να επιστρέψει στην Ελλάδα. Η δουλειά μας είναι υπέροχη όταν μπορούμε να σπουδάζουμε και να δουλεύουμε με τις πρέπουσες συνθήκες».
