Ισπανοί ερευνητές ξεκίνησαν μια νέα απόπειρα να επιλύσουν, τελικά, τη διαμάχη σχετικά με την πραγματική καταγωγή του Χριστόφορου Κολόμβου.
Διάφορες θεωρίες ισχυρίζονται ότι ο εξερευνητής κατάγεται από την Πορτογαλία ή την Ισπανία και όχι την Ιταλία, όπως συμφωνούν οι περισσότεροι μελετητές.
«Δεν υπάρχει αμφιβολία από την πλευρά μας για την ιταλική καταγωγή του, αλλά μπορούμε να παρέχουμε αντικειμενικά δεδομένα, που μπορούν να σφραγίζουν μια σειρά από υπάρχουσες θεωρίες», δήλωσε ο Χοσέ Αντόνιο Λορέντε, επικεφαλής επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο της Γρανάδας. Πολλοί ιστορικοί πιστεύουν ότι ο Κολόμβος γεννήθηκε στη Γένοβα το 1451.
Το Πανεπιστήμιο φιλοξένησε μια συνάντηση εναλλακτικών θεωριών σχετικά με τη γενέτειρα του Κολόμβου -μεταξύ των οποίων η Βαλένθια, η Espinosa de Henares, η Γαλικία και η Μαγιόρκα, καθώς και η περιοχή Alentejo της Πορτογαλίας.
«Ελπίζω με αυτήν την έρευνα να καταλήξουμε στο συμπέρασμα που μας ενώνει στον κοινό μας στόχο. Δηλαδή, να δείξουμε ότι ο Κολόμβος ήταν Ισπανός ευγενής και όχι Γενουάτης ναυτικός», δήλωσε ο Αλφόνσο Σάντσεζ, ερασιτέχνης ερευνητής και ιστορικός συγγραφέας, που υποστηρίζει ότι ο Κολόμβος γεννήθηκε στην Espinosa de Henares στην κεντρική Ισπανία.
Τα αποτελέσματα του τελικού σταδίου της έρευνας DNA σε μικροσκοπικά δείγματα αυτών, που πιστεύουν οι επιστήμονες ότι είναι τα λείψανα του Κολόμβου, του γιου του Φερνάντο και του αδελφού του Ντιέγκο, θα αναλυθούν ανεξάρτητα από εργαστήρια στην Ευρώπη και την Αμερική και θα δημοσιευθούν τον Οκτώβριο.
Τα πρώτα δείγματα συλλέχθηκαν το 2004-2005 και η ανάλυση DNA θα συνεχιστεί μετά από 16ετή διακοπή λόγω τεχνολογικών προκλήσεων, πράγμα που σήμαινε ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος του πολύτιμου υλικού δείγματος θα σπαταληθεί σε αντάλλαγμα για πολύ λίγα δεδομένα.
«Η ομάδα μας συμφώνησε σε μια ηθική προσέγγιση. Περιμένουμε μια τεχνολογική ανάπτυξη που έχει συμβεί πλέον», δήλωσε ο Λορέντε.
Ο Κολόμβος πέθανε στη Βαγιαδολίδ της Ισπανίας το 1506, αλλά ήθελε να ταφεί στο νησί Hispaniola, το οποίο τώρα μοιράζεται η Δομινικανή Δημοκρατία και η Αϊτή. Τα λείψανά του μεταφέρθηκαν εκεί το 1542, στη συνέχεια στην Κούβα το 1795 και, τέλος, στη Σεβίλλη, το 1898.
