Το bildungsroman είναι ένα μυθιστορηματικό είδος που άνθησε στη Γερμανία τον 18ο και 19ο αιώνα. Ο όρος «Bildung» σημαίνει «διάπλαση» και προέρχεται από τη λέξη «Bild» («εικόνα», με τη σημασία που αποκτά η λέξη στα εκκλησιαστικά κείμενα, δηλαδή σε σχέση με το πλάσιμο του ανθρώπου κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού). Θέμα του μυθιστορηματικού αυτού είδους δεν είναι γενικά η νεότητα αλλά η διαδικασία της ενηλικίωσης του νέου, που συνεπάγεται μια περίοδο μαθητείας, αγωγής. Και κάπως έτσι, σαν «bildungsroman» δείχνει να διάβασε ο Φατίχ Ακίν την αυτοβιογραφία του Χατάρ, του ράπερ δηλαδή που στη Γερμανία απολαμβάνει μεγάλες δόξες.
Γεννημένος στο Ιράν από Κούρδους γονείς, ο Τζιβάρ Χαντζάμπι (όπως είναι το πραγματικό του όνομα) κατέφυγε με την οικογένεια του στο Ιράκ για να βρεθεί γρήγορα στη φυλακή με το ξέσπασμα του πρώτου πολέμου του Κόλπου και τη στοχοποίηση της κουρδικής μειονότητας από το καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν – οι δε γονείς του βασανίστηκαν και φυλακίστηκαν. «Η πρώτη μου ανάμνηση είναι αυτή της φυλακής» έγραψε στην αυτοβιογραφία του λοιπόν, το διάβασε αυτό ο Φατίχ Ακίν και είπε, έχω θέμα, έχω ταινία. Παιδί Τούρκων γονιών ο ίδιος, γεννημένος και μεγαλωμένος στο Αμβούργο, καταπιάνεται πάντα με ιστορίες μεταναστών τους (εξαίρεση το «Χρυσό γάντι» όπου εκεί ο «ήρωας» είναι ένας Γερμανός serial killer – όχι τυχαία, η πιο απωθητική ταινία του), τους οποίους και ακολουθεί σε μια σειρά κινηματογραφικών genres τα οποία και, ενίοτε, αναποδογυρίζει.
Με το «Χρυσάφι του Ρήνου» υπέγραψε τη μεγαλύτερη εμπορική του επιτυχία: Η ταινία μάζεψε δέκα εκατομμύρια ευρώ στη Γερμανία. Απόλυτα λογικό, καθώς αφηγείται την απίστευτη ιστορία του φημισμένου σταρ της Γερμανικής χιπ χοπ σκηνής που από Ιρανός πρόσφυγας έγινε γκάνγκστερ και, αφού βρέθηκε στη φυλακή για ληστεία μεγάλης ποσότητας χρυσού (ο οποίος παρεμπιπτόντως δεν βρέθηκε ποτέ) έγινε στη συνέχεια μουσικός ηχογραφώντας μέσα στη φυλακή. Είναι αστείο που «κανείς παραγωγός δεν ήθελε να αναλάβει αυτό το project», όπως μας εξομολογήθηκε ο ίδιος ο σκηνοθέτης στη Θεσσαλονίκη, πριν κάτι μήνες, καθώς πρόκειται για ένα άκρως ψυχαγωγικό χαρμάνι δράσης και ηθογραφίας, διανθισμένο με μπόλικο χιούμορ, και γεμάτο μουσική. Τώρα, μη μας ρωτάτε αν εντέλει αυτό που παρακολουθούμε είναι η crime ονείρωξη ενός ράπερ: Τα γεγονότα είναι αληθινά και ο Ακίν είναι απλά ο «αγγελιοφόρος», που σπάει και λίγη πλάκα σε Σκορσεζικό στυλ.
Την ίδια στιγμή φτάνει από την Ουκρανία το φιλμ «Ο όρκος του Παμφίρ» όπου, μετά από μακρά απουσία, ένας άντρας επιστρέφει στη γενέτειρά του από τη Ρουμανία, για να επανενωθεί με την οικογένεια του. Ο έφηβος γιος του θα βάλει φωτιά στην εκκλησία του χωριού και τότε εκείνος, για να πληρώσει τα έξοδα της πυρκαγιάς, θα καταφύγει στην παρανομία. Παλιά μου τέχνη κόσκινο για τον ίδιο – αλλά οι εποχές έχουν αλλάξει. Οι ζωές τους θα κινδυνέψουν.
