Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Η Ομάδα Hippo Theatre Group παρουσιάζει τη διαδραστική, sci-fi θεατρική παράσταση για παιδιά ηλικίας 5-12 ετών «Η Πόλη των Χαμένων Ρομπότ», από τις 2 Οκτωβρίου και κάθε Κυριακή στις 12 το μεσημέρι, στο Θέατρο Σταθμός [Βίκτωρος Ουγκό 55, Μεταξουργείο].
Κάπου στο μακρινό μέλλον, σε έναν τόπο γεμάτο τεχνολογικές ανακαλύψεις, ρομπότ που μοιάζουν με ανθρώπους, ζουν σε καθεστώς δουλείας, όντας υποχρεωμένα να υπηρετούν ή να διασκεδάζουν τους αφέντες τους. Μοναδική εξαίρεση αποτελεί ο Πιν, το μόνο ελεύθερο ανθρωποειδές!
Με μότο του «άνθρωπος δεν γεννιέσαι, αλλά γίνεσαι» ο Πιν ξεκινά την επανάστασή του, κάτι που δεν αρέσει καθόλου στην αυταρχική Παγκόσμια Κυβέρνηση.
Και κάπως έτσι το πιο περιπετειώδες συγκινητικό, γεμάτο ανατροπές και χιούμορ, ταξίδι ξεκινά! Θα μπορέσει ο Πιν να διαχειριστεί την ελευθερία του προς όφελος του συνόλου; Θα καταφέρει να βρει την κρυμμένη του ανθρωπιά; Θα παρασύρει και τα υπόλοιπα ρομπότ στο δρόμο της αυτογνωσίας και της χειραφέτησης;
«Η Πόλη των Χαμένων Ρομπότ» είναι ένα φουτουριστικό παραμύθι για παιδιά, γραμμένο από τους Φώτη Δούσο και Αλέξανδρο Ράπτη. Επηρεασμένο από τη φανταστική λογοτεχνία, το έργο αφηγείται την ιστορία ενός ρομπότ που ανακαλύπτει τον εαυτό του, διεκδικεί όχι μόνο την ελευθερία του αλλά και ένα καλύτερο μέλλον από το προδιαγεγραμμένο και γίνεται πηγή έμπνευσης για τα υπόλοιπα υπόδουλα ανθρωποειδή.
Η θεατρική ομάδα Hippo Theatre Group συνεχίζοντας το ιδιαίτερο είδος του σωματικού θεάτρου που η ίδια έχει επινοήσει (kinemo), δημιουργεί μια παράσταση με κυρίαρχα στοιχεία την έντονη σωματικότητα, την υψηλή ενέργεια, τη μουσική και την κίνηση, προσφέροντας ένα πληθωρικό ψυχαγωγικό θέαμα επιστημονικής φαντασίας.
Για την «Πόλη των Χαμένων Ρομπότ» μάς μίλησαν οι συγγραφείς της· μας μίλησαν, επίσης, οι ηθοποιοί και η σκηνογράφος και ενδυματολόγος της παράστασης.
Αλέξανδρος Ράπτης -Σκηνοθέτης & Συγγραφέας: «Η ιστορία του Πιν ξεκίνησε εδώ και μερικά χρόνια, όταν είχαμε την ιδέα μιας διασκευής του διάσημου κειμένου του Κάρλο Κολόντι, “Πινόκιο”, σε sci-fi περιβάλλον. Έτσι προέκυψε ο χαρακτήρας του Πιν, ενός ρομπότ που εξανθρωπίζεται. Αλλά, τελικά, η εξέλιξη της ιδέας μάς πήγε σε πολύ διαφορετικά μονοπάτια. Και προέκυψε ένα εντελώς πρωτότυπο κείμενο, που δεν έχει στην ουσία καμία σχέση με τον “Πινόκιο”. Στο περιβάλλον της “Πόλης των Χαμένων Ρομπότ”, τα ρομπότ έχουν συναισθήματα, έχουν προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα και μοιάζουν σχεδόν με τους ανθρώπους. Αυτό που δεν έχουν, όμως, είναι την ελευθερία τους. Τα ρομπότ είναι σκλάβοι των ανθρώπων και υπακούουν σε εντολές που δίνονται μέσα από ένα προηγμένο σύστημα ελέγχου. Πρόκειται, λοιπόν, για μια ιστορία που μιλάει για την ελευθερία. Μια ιστορία εξέγερσης απέναντι σε ένα καταπιεστικό καθεστώς. Μια ιστορία επανάστασης.
Οι πρόβες έγιναν σε ένα καταπληκτικό κλίμα συνεργασίας, με το προσωπικό, θεατρικό ύφος της ομάδας Hippo (kinemo) να έχει επιτευχθεί στην εντέλεια! Προσωπικά, είμαι πολύ χαρούμενος όχι μόνο με το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα αλλά, κυρίως, με τη μέχρι τώρα απήχηση της παράστασης στην ελληνική επαρχία. Το καλύτερο που άκουσα ήταν, όταν παιδιά μου πρότειναν να διασκευάσουν το έργο σε video game!»
Φώτης Δούσος -Σκηνοθέτης & Συγγραφέας: «“Η Πόλη των Χαμένων Ρομπότ” είναι ένα έργο επιστημονικής φαντασίας για παιδιά. Δουλέψαμε το κείμενό του πολλούς μήνες και το τελικό αποτέλεσμα βγήκε μέσα από αλλεπάλληλες εκδοχές και μεγάλη τριβή. Το sci-fi είναι ένα είδος που δεν ευδοκιμεί στη χώρα μας, αν και το λατρεύουν τα παιδιά. Η μεγάλη του δυσκολία έγκειται στο κομμάτι της κοσμοπλασίας. Πρέπει να φτιάξεις εκ του μηδενός (ή βασιζόμενος σε αναφορές και οικεία στοιχεία) έναν αυτάρκη, πειστικό, αληθοφανή κόσμο και εκεί να αφήσεις τους χαρακτήρες σου ελεύθερους να αλληλεπιδράσουν.
Ένα άλλο μεγάλο στοίχημα είναι το ιδεολογικό βάρος που μπορεί να κουβαλάει ένα τέτοιο έργο για παιδιά. Ένα συναρπαστικό στόρυ από μόνο του δεν λέει τίποτα, αν δεν έχει και πλούσιο νοηματικό υπόβαθρο. Δουλέψαμε, λοιπόν, ταυτόχρονα προς δύο κατευθύνσεις: α) δημιουργία μιας πλούσιας, σύνθετης αλλά συνάμα και κατανοητής πλοκής που θα αιχμαλωτίζει το ενδιαφέρον του κοινού και β) μετουσίωση της πλοκής σε ισχυρό νοηματικό αντίβαρο. Με άλλα λόγια μας ενδιέφερε τόσο πολύ το τι θέλει να πει αυτό το έργο και το πώς το λέει, ώστε δεν διστάσαμε να θυσιάσουμε μεγάλα κομμάτια στόρυ, ούτως ώστε το όλο πράγμα να ’ρθει και να σφίξει όσο πρέπει».
Κωνσταντίνος Παράσης -Ηθοποιός: «Η παράσταση μας μιλάει για την ελευθερία αλλά και πως να την διαχειριστούμε. Οι πρόβες μας έγιναν σε αυτό ακριβώς το κλίμα με πολλή ελευθερία να προσθέσουμε τις προσωπικές μας πινελιές στο έργο, σε συνδυασμό με την καθοδήγηση του Αλέξανδρου και του Φώτη που μας έδωσαν την κατεύθυνση που θα ήθελαν να κινηθούμε καλλιτεχνικά. Είμαι πολύ χαρούμενος για αυτή την παράσταση καθώς όλη η ομάδα έχει δώσει το 110%, ώστε αυτό που φτιάχνουμε πάνω στην σκηνή, να μπορέσει να φωτίσει τα παιδιά. Σαν ίσο προς ίσο, και όχι σαν κάτι λιγότερο από τους ενήλικες. Αλλά όχι μόνο τα παιδιά! Αφού νομίζω πως ειδικά στις μέρες μας χρειάζεται ακόμη παραπάνω να αφουγκραστούμε, πόσο κοντά βρισκόμαστε στις ηθικές αξίες που είχαμε θέσει ως παιδία. Ένα reality-check. Και αφού το κάνουμε, να αποφασίσουμε αν έχουμε κάτι να διορθώσουμε. Ώστε να βελτιωθούμε εμείς, αλλά και οι γύρω μας. Κάθε φορά που ταξιδεύω σε ένα καινούργιο τόπο για να παίξουμε, προσπαθώ να το θυμάμαι αυτό. Το έργο μας έχει ήδη ταξιδέψει σε διάφορα μέρη της Ελλάδος, όπως την Κρήτη ή την Κω και νομίζω τα παιδιά με την παρουσία τους μας ανταμείβουν πέρα από οτιδήποτε άλλο. Σας περιμένουμε λοιπόν, στο θέατρο Σταθμός από 3 Οκτωβρίου για να μας πείτε και εσείς την γνώμη σας!».
Ελένη Παπαϊωάννου -Ηθοποιός: «Ένα ταξίδι στο μέλλον μέσα από έννοιες και αξίες, άμεσα συνυφασμένες με το παρόν. Ένα έργο που αφορά μικρούς και μεγάλους, καθέναν που αναπροσδιορίζεται καθημερινά ξεπερνώντας εμπόδια ηθικά, ψυχικά και πνευματικά για να μπορεί να αυτοαποκαλείται Άνθρωπος. Μία αφορμή για συζήτηση, για προσωπική και κοινωνική ανασκόπηση. Πού είμαστε και πού πάμε τελικά; Μήπως κάποια μέρα θα μαχόμαστε και εμείς για τα ίδια μας τα συναισθήματα; Μήπως ήδη το δικαίωμα να επιλέγουμε και να εκφραζόμαστε ελεύθερα έχει αρχίσει να ξεθωριάζει; Αυτές είναι κάποιες ερωτήσεις που γεννιούνται μέσα από τους έντονους συμβολισμούς και τους χαρακτήρες που αναδύονται στο έργο και καλούνται να μας προβληματίσουν και να μας ταρακουνήσουν. Για εμένα, αυτό το ταξίδι στο μέλλον αποτελεί και ένα προσωπικό ταξίδι. Ένα ταξίδι πολυδιάστατο που ταλαντεύεται στα όρια του φυσικού, του πνευματικού, του καλλιτεχνικού και του υπαρξιακού.
Μία εξερεύνηση του εγώ και του εμείς. Είναι μία υπενθύμιση πως κάθε έργο, κάθε δημιούργημα, είτε αυτό είναι μία παιδική παράσταση είτε μία… επανάσταση χρειάζεται ένα κοινό όραμα. Αυτή την κοινή, ανυπέρβλητη δύναμη που ενώνει. Και μέσα από τα χαμόγελα, τις αγκαλιές, τα λαμπερά μάτια και τα ελάχιστα, αλλά γεμάτα ουσία, λόγια των μικρών θεατών, αυτή η δύναμη ανατροφοδοτείται και μετουσιώνεται σε θέληση να συνεχίσουν τα ρομπότ (και όχι μόνο) να διεκδικούν μία ζωή αληθινή, ελεύθερη. Μια ζωή με συναισθήματα. Σε μία πόλη που κανείς πια δεν είναι χαμένος».
Μαρίνος Ορφανός -Ηθοποιός: Σε έναν φανταστικό κόσμο τα ρομπότ φοράνε τσιπ πειθαρχίας και ζουν για να εξυπηρετούν αποκλειστικά τις ανάγκες των ανθρώπων. Εκεί δημιουργείται για πρώτη φορά ένα ρομπότ με ελεύθερη βούληση από μία επιστήμονα. Αυτό το γεγονός μπορεί να αποτρέψει τα σχέδια του Υπερκράτους, το οποίο φαντάζει πανίσχυρο. Με όλη την ομάδα δουλέψαμε συνεργατικά, ευφάνταστα, με άφθονο γέλιο και όρεξη για δημιουργία. Η περιοδεία μας ήταν όμορφη με στάσεις σε πολύ ωραίες περιοχές της Ελλάδας και είχε μεγάλη ανταπόκριση στους μικρούς αλλά και στους μεγάλους!»
Κατερίνα Χατζοπούλου -Σκηνογράφος & Ενδυματολόγος: «“Η πόλη των χαμένων ρομπότ”. Της χαμένης ελευθερίας, της χαμένης συνείδησης κι επιλογής. Η πόλη όπου η τεχνολογία αποτελεί μια μεταμοντέρνα δικτατορία και, ταυτόχρονα, το απόλυτο όπλο κάποιων ρομαντικών ουτοπιστών για να αλλάξουν τον κόσμο. Το ταξίδι της αυτογνωσίας και της αυτοδιάθεσης ξεκίνησε, ας επιλέξουμε στρατόπεδο».
Ταυτότητα παράστασης
Κείμενο – Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Ράπτης – Φώτης Δούσος
Σκηνικά – Κοστούμια: Κατερίνα Χατζοπούλου
Μουσική – Ενορχήστρωση: Γιώργος Δούσος
Κίνηση: Αλέξανδρος Ράπτης, Φώτης Δούσος, Μίκα Στεφανάκη
Χορογραφίες: Μίκα Στεφανάκη
Φωτισμοί: Αποστόλης Κουτσιανικούλης
Οργάνωση Παραγωγής: Αλέξανδρος Ράπτης
Βοηθός σκηνοθέτη: Σίσσυ Ιγνατίδου
Φωτογραφίες: Δώρα Καλακίδου – Γαλήνη Γυρτάτου
Teaser – Trailer: Δώρα Καλακίδου
Αφίσα: Χρυσούλα Κοροβέση
Υπεύθυνη χορηγιών: Μαριλένα Θεοδωράκου
Επικοινωνία: Γεωργία Ζούμπα
Παίζουν:
Μαρίνος Ορφανός, Ελένη Παπαϊωάννου, Κωνσταντίνος Παράσης
