Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Η Εταιρεία Θεάτρου Θέση παρουσιάζει, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, το θεατρικό έργο «Το Σύστημα του Πόντζι» του Νταβίντ Λεσκό, σε σκηνοθεσία Μιχάλη Σιώνα, στο θέατρο 104 [Ευμολπιδών 41 Αθήνα].
Το έργο αφηγείται την αληθινή ιστορία του Τσαρλς Πόντζι, ενός Ιταλού μετανάστη στην Αμερική, που κατόρθωσε να γίνει ένας από τους σημαντικότερους επενδυτές της εποχής του. Ο Πόντζι έδωσε το όνομά του σ’ ένα απ’ τα πιο γνωστά, μη βιώσιμα επενδυτικά συστήματα, το «Σχήμα Πόντζι», που αναφερόταν σε οποιαδήποτε χρηματική απάτη στηριζόταν σε «πυραμίδα» επενδυτών -μια μέθοδο με προοπτικές κέρδους για επιχειρήσεις-φαντάσματα, που προέρχονταν από την άμεση πληρωμή τόκων στους πρώτους επενδυτές, με τα χρήματα των επόμενων. O ίδιος ο Πόντζι πίστευε ότι «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και πως αν η ζωή δε σου δίνει ένα σύστημα αξιών, φτιάχνεις το δικό σου». Το σχήμα κατέρρευσε τον Αύγουστο του 1920, έπειτα από δημοσίευμα της εφημερίδας «The Boston Post», που αποκάλυπτε την εμπλοκή του Πόντζι σε οικονομικό σκάνδαλο τράπεζας του Μόντρεαλ, την περασμένη δεκαετία.
Με όχημα το σωματικό θέατρο, το χιούμορ, τη χορικότητα και τον διάλογο μουσικής και λόγου, τέσσερις ηθοποιοί ενσαρκώνουν 60 ρόλους σε μια μουσική κωμικοτραγική παράσταση για την πρώτη οικονομική φούσκα όλων των εποχών, στα συντρίμμια της οποίας στηρίχθηκε η σύγχρονη παγκόσμια οικονομία. «Το Σύστημα του Πόντζι» είναι μια παράσταση για όλους τους συμβιβασμούς με αυτά που έχουμε ή σε περιπτώσεις σαν του Πόντζι… με αυτά που δεν έχουμε.
Η Μαρία Χάνου πρωταγωνιστεί στην παράσταση. Είχαμε τη χαρά να μιλήσουμε μαζί της.
Θα θέλατε ξεκινήσουμε με λίγα λόγια σας για την Εταιρεία Θεάτρου Θέση;
«Eίμαστε πέντε ηθοποιοί. Ξεκινήσαμε όλοι απ’ τη Θεσσαλονίκη -συγκεκριμένα από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, απ’ όπου γνωριστήκαμε. Μας ένωσε, φυσικά, η αγάπη για το θέατρο και μία επιθυμία να δημιουργούμε παραστάσεις, μέσα απ’ το ενδιαφέρον, την ασφάλεια και τη δύναμη που έχει μία ομάδα».
Μιλήστε μας για την υπόθεση της παράστασης.
«Είναι η ιστορία της ζωής του Τσαρλς Πόντζι, ενός Ιταλού μετανάστη στην Αμερική του 1920. Ξεκινώντας πολύ φτωχός και περιπλανώμενος σε διάφορες πόλεις της Αμερικής, ο Πόντζι, κατάφερε, μέσα σε λίγους μήνες, να γίνει ένας απ’ τους πλουσιότερους επενδυτές της εποχής του».
Τι σας προσέλκυσε στο ανέβασμα του συγκεκριμένου έργου;
«Το κείμενο γράφτηκε το 2012 και είναι γραμμένο με έναν ιδιαίτερο τρόπο, κάπως ποιητικό, όχι ακριβώς ρεαλιστικό, ενώ οι χαρακτήρες μέσα στις σκηνές του έργου, τα συναισθήματά τους, οι προθέσεις τους, είναι άκρως ρεαλιστικά και αυτό είναι που μας κίνησε το ενδιαφέρον, ως ηθοποιούς. Απ’ την άλλη, η ιδέα του χρήματος, η εξουσία που παρέχει και πώς ο άνθρωπος, προσπαθώντας να κερδίσει όλο και περισσότερο χρήμα, μπορεί, τελικά, να χάσει πολύ περισσότερα, είναι ακόμη ένας λόγος που ασχοληθήκαμε με το συγκεκριμένο κείμενο».
Που εστίασε η σκηνοθεσία του Μιχάλη Σιώνα;
«Ο Μιχάλης Σιώνας έχει το ταλέντο να παρέχει αρκετή ασφάλεια στους ηθοποιούς του, ώστε εκείνοι, να κάνουν όσο καλύτερα μπορούν τη δουλειά τους, να εμπνέονται, να δοκιμάζουν. Είναι άλλωστε ένα έργο που βασίζεται στις ερμηνείες των ηθοποιών και πάνω σε αυτό πάτησε και ο σκηνοθέτης της παράστασης -στα σώματα, τις φωνές, τα βλέμματα των ηθοποιών, τις λέξεις του κειμένου και τις χιλιάδες σχέσεις που μπορούν να αναπτυχθούν μεταξύ αυτών, καθώς και στη μουσική του Διαμαντή Αδαμαντίδη, η οποία λειτουργεί σαν παράλληλο κείμενο, μέσα στην παράσταση».
Τέσσερις ηθοποιοί ενσαρκώνετε 60 ρόλους. Είναι τόσο δύσκολο όσο ακούγεται;
«Είναι απαιτητικό, αλλά εξαιρετικά ενδιαφέρον. Περισσότερο μας γοητεύει, παρά μας δυσκολεύει».
Μια περιγραφή της δικής σας συμμετοχής;
«Ερμηνεύω τους γυναικείους ρόλους του έργου, γυναίκες που συνάντησε στη ζωή του, στη δουλειά του, γυναίκες που τον καθόρισαν, όπως η μητέρα του και η γυναίκα που παντρεύτηκε, η Ρόουζ».
Πείτε μας μια ατάκα, έναν διάλογο ή περιγράψτε μας μια σκηνή του έργου. Ό,τι σας έρθει πρώτο στον νου.
«“Η υπόσχεση κέρδους, δεν είναι έγκλημα. Οι καταστάσεις μεταβάλλονται και αλλάζουν τις προϋποθέσεις της υπόσχεσης”».
Παιδί αγαπημένων ηθοποιών –είστε κόρη του Ταξιάρχη Χάνου και της Ελισάβετ Κωνσταντινίδου- θα μοιραστείτε μαζί μας μια όμορφη παιδική σας ανάμνηση;
«Έχω πολύ όμορφες παιδικές αναμνήσεις, όμορφα καλοκαίρια στο χωριό μου, τη Μακρυράχη Πηλίου, όπου μαζευόμασταν όλη η οικογένεια, τρώγαμε και μετά τραγουδούσαμε παλιά τραγούδια μέχρι να βραδιάσει και εμείς, τα μικρά, κοιμόμασταν χορτασμένα από φαγητό και γλυκιές μελωδίες στα αυτιά μας».
Μια συμβουλή που σας έχουν δώσει οι γονείς σας;
«Να κάνεις λάθη, πρόσεχε μόνο μην είναι τα ίδια».
Κάτι που σας φτιάχνει τη διάθεση;
«Η θάλασσα».
Κάτι που τη χαλά;
«Η κίνηση στους δρόμους».
Ένα αγαπημένο βιβλίο;
«“Περί τυφλότητος” του Ζοζέ Σαραμάγκου».
Να κλείσουμε με έναν στίχο αγαπημένου τραγουδιού;
«“Όσες κι αν χτίζουν φυλακές, κι αν ο κλοιός στενεύει, ο νους μας ειν’ αληταριό, που όλο θα δραπετεύει”, Θανάσης Παπακωνσταντίνου».
Ταυτότητα Παράστασης
Συγγραφέας: Νταβίντ Λεσκό
Mετάφραση: Έρση Βασιλικιώτη
Σκηνοθεσία: Μιχάλης Σιώνας
Επιμέλεια Κίνησης: Χρυσάνθη Μπαδέκα
Μουσική-Sound Design: Διαμαντής Αδαμαντίδης
Σκηνικά-Κοστούμια: Αλεξία Θεοδωράκη
Φωτισμοί: Nίκος Βλασόπουλος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Στέφανος Πίττας
Β΄ βοηθός Σκηνοθέτη: Λυδία Βύρλα: Ελεάννα Γεωργίου & Ανζελίκα Καψαμπέλη
Ερμηνεύουν: Τρυφωνία Αγγελίδου, Διαμαντής Αδαμαντίδης, Γιάννης Σαμψαλάκης, Μαρία Χάνου
