Το αφρικανικό ποδόσφαιρο, το παγκόσμιο ποδόσφαιρο θρηνεί το θάνατο του Βίλφριντ Αγκμποναβμπάρ, του Νιγηριανού παλαίμαχου τερματοφύλακα που «έσβησε» στα 48 χρόνια του.
Ο άλλοτε γκολκίπερ των «πράσινων αετών» νικήθηκε από την επάρατη νόσο, όπως προηγουμένως είχε συμβεί και με τη σύζυγό του. Τον κλαίει η Νιγηρία, τον κλαίει και η Μαδρίτη όπου ζούσε τα τελευταία χρόνια, εργαζόμενος στο αεροδρόμιο «Μπαράχας» της ισπανικής πρωτεύουσας για να μπορεί να συντηρεί τα παιδιά του, που ζούσαν στην πατρίδα.
Η ιστορία, η πορεία του στη ζωή άγγιξε πολλούς κι έγινε έμπνευση γι΄ άλλους τόσους. Το περασμένο Σάββατο οι ενδεκάδες των Ατλέτικο Μαδρίτης και Ράγιο Βαγιεκάνο παρατάχθηκαν στο «Βιθέντε Καλντερόν» κρατώντας ένα πανό που έγραφε «Δυνατά Βίλφριντ».
Τελικά ο αγαπημένος «αχθοφόρος» δεν τα κατάφερε. Ο Αγκμποναβμπάρ είχε νοσηλευτεί για αρκετές ημέρες στο νοσοκομείο του Αλκαλά ντε Ενάρες, λίγο έξω από τη Μαδρίτη κι εκεί έκλεισε για τελευταία φορά τα μάτια του.
Στην καριέρα του γνώρισε διακρίσεις και λατρεύτηκε από το κοινό της Ράγιο Βαγιεκάνο, την οποία υπηρέτησε από το 1990 έως το 1996 και με τις εμφανίσεις του συνέβαλε στην άνοδό της στην ανώτατη ισπανική Εθνική κατηγορία.
Με την Εθνική Νιγηρίας κατάκτησε το Κύπελλο Αφρικής το 1994, ενώ την ίδια χρονιά συμμετείχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο των Ηνωμένων Πολιτειών και ήταν αναπληρωματικός του Πίτερ Ρουφάι, τόσο στη νίκη των Αφρικανών επί της Ελλάδας (2-0) όσο και στην ήττα από την Ιταλία με 2-1 στην παράταση, με τα δύο γκολ του Ρομπέρτο Μπάτζο, στη φάση των «16».
Πριν απ΄ όλα αυτά ο Αγκμποναβμπάρ είχε προλάβει να εμπνεύσει το διάσημο ιταλικό συγκρότημα «Elio e le Storie Tese», που τού είχε αφιερώσει ένα τραγούδι, το «Nessuno allo stadio» (Κανένας στο γήπεδο), το 1994.
