Δομές αιμοφόρων αγγείων που βρέθηκαν διατηρημένες σε ένα από τα πιο γνωστά απολιθώματα Τυραννόσαυρων βοηθούν τους επιστήμονες να κατανοήσουν πώς ο βασιλιάς των δεινοσαύρων θεραπεύονταν από τραυματισμούς.
Η μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Scientific Reports» αναλύει δομές που βρέθηκαν μέσα σε ένα οστό από τα πλευρά του Scotty ενός T.rex που ανακαλύφθηκε στο Saskatchewan του Καναδά τη δεκαετία του 1990 και θεωρείται ο μεγαλύτερος σε μέγεθος και πιο ολοκληρωμένος σκελετός Τυραννόσαυρου που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα.
Ο Scotty, που πήρε το παρατσούκλι για ένα εορταστικό μπουκάλι σκωτσέζικο ουίσκι που χρησιμοποιήθηκε τη νύχτα που ανακαλύφθηκε πιθανότατα είχε βάρος ζωής άνω των 8,8 τόνων. Ίσως ήταν ένας από τους γηραιότερους T-rex της εποχής του ζώντας μια ασυνήθιστα μακρά και βίαιη ζωή φτάνοντας σε ηλικία περίπου τα τριάντα έτη.
Προηγούμενες μελέτες για τον Scotty έχουν επισημάνει παθολογίες στον τεράστιο δεινόσαυρο συμπεριλαμβανομένων ουλών σε οστά που αποκαλύπτουν μεγάλους τραυματισμούς. Τα τελευταία χρόνια, η σύγκλιση ενός συνδυασμού τεχνικών όπως η χημική ανάλυση χρησιμοποιώντας ακτινοβολία από επιταχυντές σωματιδίων, η τρισδιάστατη σάρωση και η ηλεκτρονική κατασκευή μοντέλων έχει διευκολύνει καλύτερες μελέτες διατηρημένων μαλακών ιστών σε απολιθώματα δεινοσαύρων.
Η ανακάλυψη
Οι ερευνητές εντόπισαν για πρώτη φορά μια παράξενη δομή μέσα σε μια σάρωση του πλευρού του Scotty και γρήγορα συνειδητοποίησαν ότι θα μπορούσαν ενδεχομένως να είναι διατηρημένα αιμοφόρα αγγεία. Στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας σαρώσεις ακτίνων Χ, δημιούργησαν ένα λεπτομερές τρισδιάστατο μοντέλο τόσο του οστού του T.rex όσο και των δομών μαλακών ιστών στο εσωτερικό τους, χωρίς να καταστρέψουν το απολίθωμα ηλικίας 66 εκατομμυρίων ετών.
Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν επίσης τεχνικές χημικής ανάλυσης για να εντοπίσουν τα διαφορετικά στοιχεία και μόρια που αποτελούν τις δομές των αιμοφόρων αγγείων. Αυτό τους επέτρεψε να διατυπώσουν θεωρίες για το πώς διατηρήθηκαν οι δομές για εκατομμύρια χρόνια. Τα οστά που υφίστανται κατάγματα μπορούν να οδηγήσουν σε ταχεία αύξηση της δραστηριότητας των αιμοφόρων αγγείων για να διευκολύνουν την επούλωση.
«Νέα αγγεία διακλαδίζονται από παλιά αγγεία από το φυσιολογικό οστό και επεκτείνονται προς το κάταγμα προκειμένου να φέρουν θρεπτικά συστατικά για να διευκολύνουν την επούλωση του τραυματισμού», εξήγησαν οι επιστήμονες. Οι ερευνητές βρήκαν τέτοια σημάδια επουλωμένου κατάγματος σε ένα από τα πλευρά του Scotty, πιθανώς από μάχη με έναν άλλο δεινόσαυρο. Το εύρημα σύμφωνα με τους επιστήμονες θα μπορούσε να προσφέρει σημαντικές πληροφορίες για τους μηχανισμούς αυτοθεραπείας ενός T rex.
«Οι διατηρημένες δομές αιμοφόρων αγγείων, όπως αυτές που βρήκαμε στο οστό του πλευρού του Scotty φαίνεται να συνδέονται με περιοχές όπου το οστό επουλωνόταν. Αυτό συμβαίνει επειδή κατά τη διάρκεια της διαδικασίας επούλωσης, αυτές οι περιοχές είχαν αυξημένη ροή αίματος προς αυτές» αναφέρει ο Μαουρίτσιο Μπάρμπι, από το Πανεπιστήμιο της Regina στον Καναδά, μέλος της ερευνητικής ομάδας.
«Αυτή η εργασία παρέχει επίσης έναν νέο τρόπο σύγκρισης του τρόπου με τον οποίο επουλώθηκαν οι τραυματισμοί σε εξαφανισμένα ζώα, όπως οι δεινόσαυροι, με ζωντανά είδη, όπως τα πτηνά και τα ερπετά, κάτι που μας βοηθά να κατανοήσουμε καλύτερα τη βιολογία του παρελθόντος, καθώς και πώς η ζωή στη Γη έχει εξελιχθεί εδώ και εκατομμύρια χρόνια» λέει ο Μπάρμπι.
Οι ερευνητές ελπίζουν ότι τέτοια σημάδια επούλωσης και αναγέννησης των οστών μπορούν να προσφέρουν έναν πολλά υποσχόμενο στόχο για μελλοντικές μελέτες για την καλύτερη κατανόηση των δομών των μαλακών ιστών των δεινοσαύρων.
Naftemporiki.gr
