Το πανίσχυρο διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb ανακάλυψε ότι ο ομιχλώδης ουρανός πάνω από τον παγωμένο Πλούτωνα βοηθά στην ψύξη της ατμόσφαιρας του νάνου πλανήτη, ενώ ταυτόχρονα δίνει στο μεθάνιο και σε άλλα οργανικά μόρια μια ώθηση από την ατμόσφαιρα του ενώ μέρος της ομίχλης φαίνεται να μεταφέρεται στο Χάροντα, έναν από τους δορυφόρους του.
Η ανακάλυψη της ομίχλης είχε προβλεφθεί το 2017 από τον πλανητικό επιστήμονα Ξι Ζανγκ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στη Σάντα Κρουζ, για να εξηγήσει γιατί η λεπτή ατμόσφαιρα του Πλούτωνα είναι τόσο διαπερατή. Με βάση μετρήσεις από το διαστημόπλοιο New Horizons της NASA, το οποίο πέρασε από τον Πλούτωνα και τον Χάροντα το 2015, ο πλανητικός επιστήμονας Γούιλ Γκρούντι στο Αστεροσκοπείο Lowell στην Αριζόνα υπολόγισε ότι η ατμόσφαιρα του Πλούτωνα χάνει 1,3 κιλά μεθανίου στο Διάστημα κάθε δευτερόλεπτο και περίπου το 2,5% αυτού του μεθανίου καταλήγει στον Χάροντα βάφοντας τους πόλους του κόκκινους με οργανική χημεία. Πουθενά αλλού στο ηλιακό σύστημα δεν βλέπουμε ατμόσφαιρα να διαρρέει σε ένα γειτονικό σώμα.
Η αιτία αυτής της ατμοσφαιρικής διαφυγής ήταν άγνωστη, αλλά ο Ζανγκ υποστήριξε ότι εάν η ατμόσφαιρα του Πλούτωνα περιείχε ένα στρώμα ομίχλης, τότε αυτή η ομίχλη θα απορροφούσε το ελάχιστο ακραίο υπεριώδες φως από τον μακρινό Ήλιο που φτάνει στον Πλούτωνα, παρέχοντας την ενέργεια που θα δώσει στα μόρια την ώθηση που χρειάζονται για να διαφύγουν στο Διάστημα.
Εκτός από την ομίχλη που θερμαίνει τα ατμοσφαιρικά μόρια ώστε να μπορούν να διαφύγουν ο Ζανγκ συνειδητοποίησε επίσης ότι η ομίχλη θα μπορούσε να έχει μια ψυκτική επίδραση στην ατμόσφαιρα του Πλούτωνα, ένα φαινόμενο που είχε ανιχνευθεί προηγουμένως στη μεσόσφαιρα του νάνου πλανήτη η οποία είναι το τρίτο στρώμα της ατμόσφαιρας πάνω από την ουσιαστικά ανύπαρκτη τροπόσφαιρα και την πυκνότερη στρατόσφαιρα.
Η μεσόσφαιρα του Πλούτωνα βρίσκεται σε υψόμετρο μεταξύ 20 και 40 χιλιομέτρων και φτάνει σε μέγιστη θερμοκρασία μείον 163 βαθμούς Κελσίου πριν ψυχθεί με ρυθμό 0,2 βαθμών Κελσίου ανά χιλιόμετρο σε ελάχιστο μείον 203 βαθμούς Κελσίου.
Το πρόβλημα ήταν ότι μέχρι τώρα δεν είχε ανιχνευθεί ομίχλη στον Πλούτωνα και κάπου εδώ ανέλαβε δράση το James Webb που έκανε τις απαραίτητες παρατηρήσεις και συλλογή δεδομένων τα οποία δείχνουν σε πρώτη τουλάχιστον φάση επεξεργασίας να επιβεβαιώνουν τη θεωρία του Ζάνγκ και αποδεικνύοντας ξανά ότι δεν πρόκειται για ένα παγωμένο και εντελώς αδιάφορο επιστημονικά πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος αλλά για ένα διαστημικό σώμα που αποκαλύπτει συνεχώς πολύ ενδιαφέροντα φαινόμενα.
Naftemporiki.gr
