Οι μεγάλες αλήθειες λέγονται σε ανύποπτο χρόνο και ακούγονται πολλές φορές από εκεί που δεν το περιμένεις. Ο υπουργός Εσωτερικών Θ. Λιβάνιος, μιλώντας πρόσφατα σε γεωργικό συνέδριο στη Θεσσαλονίκη, είπε: «Αν συνεχίσουμε έτσι, σε λίγες δεκαετίες θα ζούμε όλοι στις πόλεις και το 95% της χώρας θα είναι ερημωμένο ή θα ζει μόνο από τον τουρισμό. Η ισχυρή γεωργία είναι το αντίδοτο».
Μπορεί το συνέδριο να είχε σχέση με τη γεωργία και τα σχετικά με αυτή θέματα, όπως η λειψυδρία, η παραγωγή που ελαττώνεται κ.λπ., αλλά η επισήμανση ήταν καίρια και αφορά την Ελλάδα σε όλους τους τομείς. Από τα θέματα της οικονομίας μέχρι τα εθνικά και τις τουρκικές διεκδικήσεις που απαιτούν να τους δοθεί το μισό Αιγαίο.
Το αντίδοτο στην ερημοποίηση της υπαίθρου που επιφέρει η συγκέντρωση στις πόλεις και τα καλούδια που προσφέρει αυτή είναι η πρωτογενής παραγωγή, λέει εν προκειμένω ο Θ. Λιβάνιος. Και η παραγωγή προϊόντων γενικότερα θα λέγαμε, αν θελήσουμε λίγο να το επεκτείνουμε στη βιομηχανία και όπου αλλού έχουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα.
Η ολοκλήρωση της αστικοποίησης στη χώρα, μετά το 1980 έγινε στηριζόμενη στην κατανάλωση και στα εύκολα λεφτά που είχαμε από την Ευρώπη. Η παραγωγή υπονομεύθηκε, ο τουρισμός θεοποιήθηκε και ο καταναλωτισμός με τα δανεικά ήταν μια κάποια λύση για ένα διάστημα.
Όταν κι αυτό το μοντέλο έφαγε τα ψωμιά του και το χρέος εκτινάχθηκε, είδαμε κατά πρόσωπο την χρεοκοπία με τα μνημόνια και όλα τα αρνητικά επακόλουθα που έφερε.
Και 15 χρόνια αργότερα οι αδυναμίες που οδήγησαν στη χρεοκοπία παραμένουν, με το πολιτικό σύστημα να είναι περισσότερο τρωτό και απαξιωμένο.
Αυτό που είπε ο υπουργός εστιάζοντας στη γεωργία είναι μια κραυγή για την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της οικονομίας. Και τι σημαίνει αυτό; Καταρχήν να προωθήσουμε περισσότερο τον πρωτογενή τομέα (γεωργία – κτηνοτροφία), τη μεταποίηση, τη βιομηχανία και την υψηλή τεχνολογία.
Να αλλάξουμε το μοντέλο τουρισμού που έχουμε σήμερα. Δεν δουλεύει σωστά και είναι ζημιογόνο. Το μέσο κόστος ανά τουρίστα είναι περίπου 1.000 ευρώ, όταν οι εισπράξεις ανά τουρίστα είναι 580 ευρώ, με τις αντίστοιχες εισπράξεις σε Ισπανία και Πορτογαλία να είναι υψηλότερες.
Επίσης πρέπει να αλλάξει το φορολογικό σύστημα (να μειωθούν οι φόροι για να αναπνεύσει η οικονομία) και να αρθούν τα θεσμικά αντικίνητρα που έχουμε και υπογραμμίζουν μονότονα στις εκθέσεις τους οι διεθνείς οργανισμοί.
Η διέξοδος είναι μόνο μπροστά και συνδέεται άμεσα με την οικονομία, στην οποία φαίνονται όλα τα άσχημα που κουβαλάμε. Αν η οικονομία πάει καλά και έχουμε επενδύσεις, και καλύτερα εισοδήματα θα υπάρξουν, η αντιμετώπιση του δημογραφικού θα είναι αποτελεσματικότερη, αλλά και περισσότερο ασφαλείς θα είμαστε απέναντι στις απειλές της Τουρκίας, εφόσον θα εξοπλιζόμαστε καλύτερα στηριζόμενοι και σε δική μας παραγωγή υλικού.
