Μέσα στα ερείπια της Μαριάννα, στη Φλόριντα, μια αστραφτερή βρύση στέκει καρφωμένη στον ουρανό. Είναι το μόνο που απέμεινε από την κουζίνα του James Abney, μετά το πέρασμα του τυφώνα Ίβαν.
Η φωτογραφία της θα κάνει τον γύρο του κόσμου. Και σαν σήμερα, στις 11 Οκτωβρίου 2004, θα οδηγήσει σε μια απρόσμενη πράξη καλοσύνης.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Η φωτογραφία
Στις 16 Σεπτεμβρίου 2004, ο Ίβαν σαρώνει τη Φλόριντα με θυελλώδεις ανέμους πάνω από 200 χλμ/ώρα. Περισσότερα από 2 εκατομμύρια άτομα αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, ενώ χιλιάδες κατοικίες εξαφανίζονται από τον χάρτη.
Ο James Abney, κάτοικος της μικρής πόλης Marianna, σώζεται από θαύμα. Όταν επιστρέφει, το σπίτι του έχει γίνει σωρός από σανίδες και λάσπη.
Και στη μέση του τίποτα — στέκει μια βρύση. Γυαλιστερή, στραβή, αλλά ζωντανή.
Ο φωτογράφος του Associated Press απαθανατίζει τη σκηνή: η βρύση, οι σωλήνες που μοιάζουν με πόδια, ο ουρανός καθαρός και αδιάφορος.
Η φωτογραφία δημοσιεύεται διεθνώς. Για τους περισσότερους είναι μια σκηνή φρίκης· για κάποιους άλλους, ένα σύμβολο αντοχής — η απόδειξη ότι κάτι μένει όρθιο ακόμη και μέσα στο απόλυτο χάος.
Όταν η εταιρεία αναγνώρισε το δημιούργημά της
Στην Ιντιάνα, οι εργαζόμενοι της Delta Faucet Company βλέπουν τη φωτογραφία και αναγνωρίζουν αμέσως τη δική τους βρύση. Συγκινημένοι, αποφασίζουν να εντοπίσουν τον άνθρωπο που τη διέσωσε άθελά του.
Στις 11 Οκτωβρίου 2004, εκπρόσωποι της εταιρείας συναντούν τον James Abney και του παραδίδουν μια επιταγή 10.000 δολαρίων για την προκαταβολή του νέου του σπιτιού στην Αλαμπάμα.
«Αν η βρύση του άντεξε, θα αντέξει κι εκείνος», θα πουν.
Ίβαν: Το τέρας του Ατλαντικού
Ο Ίβαν γεννιέται στον Ατλαντικό στις 2 Σεπτεμβρίου 2004. Μέσα σε δέκα ημέρες μετατρέπεται σε Κατηγορία 5, περνά από τη Γρενάδα, τη Τζαμάικα, την Κούβα και τελικά χτυπά τη βορειοδυτική Φλόριντα.
Τα στοιχεία που αφήνει πίσω του είναι τρομακτικά:
- 124 νεκροί σε ΗΠΑ και Καραϊβική
- 26 δισ. δολάρια σε ζημιές
Ολόκληρες περιοχές ισοπεδωμένες. Η Φλόριντα προσπαθεί για μήνες να σταθεί ξανά στα πόδια της.
Το μικρό θαύμα μέσα στην καταστροφή
Η βρύση του Abney γίνεται αντικείμενο θαυμασμού, δημοσιεύεται σε εκθέσεις, βιβλία και αφιερώματα.
Η φωτογραφία της βρύσης δεν είναι απλώς ντοκουμέντο. Είναι υπενθύμιση ότι η αντοχή υπάρχει ακόμη και στα πιο απλά πράγματα. Ένα μεταλλικό αντικείμενο που δεν έχει ψυχή, κι όμως έγινε ψυχή μιας ολόκληρης ιστορίας.
Και κάπως έτσι…Ένα κομμάτι χρωμίου έγινε σύμβολο ζωής.
Μια βρύση που κάποτε απλώς γέμιζε ποτήρια, έγινε εικόνα ανθρώπινης αντοχής.
Ο James Abney, χρόνια αργότερα, θα πει πως κάθε φορά που κοιτά τη νέα του κουζίνα, θυμάται εκείνη τη βρύση. «Ήταν σαν να μου έλεγε: μπορείς να ξαναρχίσεις».
Και πράγματι — ξανάρχισε.
Γιατί, καμιά φορά, η ελπίδα δεν έχει λόγια ούτε πρόσωπο. Έχει λάμψη μετάλλου κάτω από τον ήλιο. Και έχει τη δύναμη να θυμίζει πως, όσο κι αν φυσά ο άνεμος, πάντα κάτι θα μένει όρθιο.
