Δεν φοράει χρυσά. Δεν κραυγάζει. Δεν χαμογελά συχνά στις κάμερες. Κι όμως, είναι ο άνθρωπος που εδώ και μισό αιώνα ντύνει τον κόσμο με κύρος.
Ο Giorgio Armani δεν άλλαξε απλώς τη μόδα. Άλλαξε τον τρόπο που βλέπει ο κόσμος την κομψότητα. Κι αν η Coco Chanel απελευθέρωσε τις γυναίκες από τον κορσέ, ο Armani τις εφοδίασε με πανοπλία — από μαλακό ύφασμα.
Ένας γιατρός χωρίς ασθενείς
Το καλοκαίρι του 1953, στο στρατιωτικό νοσοκομείο της Βερόνα, ένας νεαρός φοιτητής Ιατρικής πακετάρει τα όνειρά του σε ένα σακίδιο και απολύεται χωρίς προορισμό. Είχε αντέξει τρία χρόνια στη Σχολή Ιατρικής του Μιλάνου. Ο Giorgio Armani δεν ήθελε να θεραπεύει το σώμα. Ήθελε να ντύνει το βλέμμα.
Γυρνά στη Ρινασέντε, το μεγάλο πολυκατάστημα του Μιλάνου, και πιάνει δουλειά διακοσμητής βιτρινών. Μια δουλειά για κάποιον που «δεν ήξερε τι να κάνει». Όμως από εκείνη τη στιγμή, από εκείνη τη βιτρίνα, θα αρχίσει να ανασχεδιάζει τον κόσμο.
Το χέρι και το μάτι
Δεκαετία του ’60 και ο Armani ξεκινά να σχεδιάζει και να ράβει ρούχα. Συνεργάζεται με τον Cerruti. Τα αντρικά κοστούμια, μέχρι τότε, είναι στολές. Εκείνος τα χαλαρώνει, τα ξεκουμπώνει, τα κάνει ρούχα ανθρώπινα.
Το ύφασμα πέφτει ανάλαφρο, ο ώμος δεν σηκώνει την πατριαρχία, το παντελόνι δεν στραγγαλίζει τη μέση. Σ’ έναν κόσμο που αλλάζει, ο Armani βάζει γραμμή στην εποχή.
Γνωρίζει τον Σέρτζιο Γκαλεότι. Αρχιτέκτονας στο επάγγελμα, σύντροφος στην ψυχή. Ο Γκαλεότι βλέπει στο βλέμμα του Armani κάτι παραπάνω από έναν ράφτη. Τον πείθει να ιδρύσουν μαζί μία εταιρεία. Ο Armani πουλάει το Volkswagen του. Και σαν σήμερα, πριν από 50 χρόνια, στις 24 Ιουλίου 1975, γεννιέται η Giorgio Armani S.p.A.
Ο άνθρωπος που δεν φοβάται το γκρι
Πρώτα έρχεται μία αντρική συλλογή. Ύστερα γυναικεία. Ύστερα το σύμπαν. Ο Armani μιλάει με τον τόνο του υφάσματος. Δεν τον ενδιαφέρει να σοκάρει. Τον ενδιαφέρει να έχει διάρκεια.
Το 1980, ο Ρίτσαρντ Γκιρ ανοίγει συρτάρια με πουκάμισα του Armani στο American Gigolo και τα υπόλοιπα είναι κινηματογραφική ιστορία. Το όνομα εκτοξεύεται. Το 1982, το Time τον βάζει εξώφυλλο.
Το Χόλιγουντ, οι σταρ, οι πολιτικοί – όλοι υποκλίνονται στον άνθρωπο που τους δίνει κύρος χωρίς να τους βαραίνει.
Ο Armani δεν σχεδιάζει για να εντυπωσιάσει. Σχεδιάζει για να θυμάσαι. Μαθαίνει στον κόσμο ότι η πολυτέλεια δεν είναι φανταχτερή, είναι εσωτερική. Ένα κοστούμι Armani είναι αυτό που φοράς όταν ξέρεις ποιος είσαι.
Επαναστάτης χωρίς ρίσκο
Δεν είναι όμως μόνο ένας σχεδιαστής μόδας. Είναι επιχειρηματίας. Είναι μετρ του brand. Λανσάρει το Emporio Armani, το Armani Jeans, το Armani Exchange. Ντύνει τους πάντες, αλλά δεν κάνει εκπτώσεις στην αισθητική του. Φτιάχνει τα πάντα — από Armani Casa μέχρι αρώματα, ξενοδοχεία, κοσμήματα, και… στολές ταυρομάχων.
Αγοράζει τα εργοστάσιά του, παίρνει τον έλεγχο, δεν μπαίνει στο χρηματιστήριο. Δεν πουλάει. Δεν συγχωνεύεται. Αρνείται προσφορές από κολοσσούς. Ο Giorgio Armani είναι αυτοκράτορας χωρίς μέτοχους.
Ο θρόνος του δεν έχει διάδοχο
Το 2016 ιδρύει το Fondazione Giorgio Armani, για να προστατεύσει την αυτοκρατορία του μετά τον ίδιο. Δεν έχει παιδιά. Δεν έχει ορίσει διάδοχο. Ο άνθρωπος που ντύνει τον κόσμο, δεν έχει ακόμη αποφασίσει ποιος θα φορέσει το δικό του «παλτό».
Σήμερα, στα 90 του, η περιουσία του ξεπερνά τα 8 δισεκατομμύρια δολάρια. Το όνομά του φιγουράρει σε 500 καταστήματα. Οι συλλογές του, σε γκαλά, μουσικές σκηνές, πασαρέλες, μουσεία. Το Guggenheim της Νέας Υόρκης του αφιερώνει έκθεση όσο ακόμη ζει — ένα σπάνιο προνόμιο, που λίγοι έζησαν για να το δουν.
Το τελευταίο κουμπί
Ο Giorgio Armani είναι κάτι παραπάνω από σχεδιαστής. Είναι ένας στυλίστας της εποχής. Ένας σκηνοθέτης του εαυτού, που έντυσε τον αιώνα με πειθαρχία, λεπτότητα και φως.
Πενήντα χρόνια μετά την ίδρυση του οίκου του, δεν έχει αλλάξει φιλοσοφία. Μόνο η σιωπή του έχει γίνει πιο ηχηρή. Και τα κοστούμια του, περισσότερο από ποτέ, φτιάχνονται για ανθρώπους που δεν έχουν τίποτα να αποδείξουν.
Διαβάστε ακόμη:
→Kάντε βουτιά στην ιστορία με τα stories του Naftemporiki.gr.
