Έφηβος, δυσανασχετεί με το μέλλον που του υπόσχεται η ευκατάστατη εβραϊκή οικογένεια του στη Μακό της Ουγγαρίας. Θέλει να γίνει στρατιώτης. Απορρίπτεται παντού: από τον αυστριακό στρατό, τη Λεγεώνα των Ξένων του Ναπολέοντα, τον βρετανικό στρατό. Ο λόγος; Αδύναμη όραση, ισχνό σώμα, εύθραυστη υγεία.
Μα σε ένα λιμάνι του Αμβούργου, ένα χλωμό αγόρι με ύψος 1,90 και αποφασιστικότητα από ατσάλι, βρίσκει μια ρωγμή στην Ιστορία: ένας στρατολόγος τού προσφέρει θέση στον στρατό της Ένωσης στον αμερικανικό Εμφύλιο. Ο Τζόζεφ Πούλιτζερ αρπάζει την ευκαιρία και φτάνει στη Βοστώνη το 1864. Εκεί πηδά από το πλοίο, κολυμπά ως την ακτή και καταφέρνει να κρατήσει την αμοιβή για τον εαυτό του.
Καταλήγει στο Σεντ Λούις, όπου σέρνει βαλίτσες, κουβαλά σακιά, σερβίρει σε ταβέρνες. Μα τις νύχτες, φωλιάζει στο Εμπορικό Αναγνωστήριο. Μαθαίνει μόνος του αγγλικά. Διαβάζει νομικά. Παίζει σκάκι. Και σε μια παρτίδα στο αναγνωστήριο, διορθώνει ευφυώς μια κίνηση. Οι δύο παίκτες τον προσέχουν: είναι συντάκτες της γερμανόφωνης Westliche Post. Του προσφέρουν δουλειά. Ο τρομερός Πούλιτζερ εισβάλλει στη δημοσιογραφία.
Η εισβολή στη δημοσιογραφία
Μέσα σε τέσσερα χρόνια, έχει γίνει ο πιο δραστήριος και ακούραστος ρεπόρτερ της πόλης. Το 1872 αποκτά πλειοψηφικό πακέτο στην Westliche Post. Το 1878, στα 31 του, αποκτά τον έλεγχο της St. Louis Post-Dispatch. Η σύνταξη του ανήκει.
Το ίδιο και η μάχη: κατά της διαφθοράς, των εργολάβων που φοροδιαφεύγουν, των χαρτοπαικτών που λυμαίνονται την πόλη. Απευθύνεται στον λαό, με έναν καινούργιο τύπο δημοσιογραφίας. Εκρηκτικός, λαϊκός, μαχητικός. Η κυκλοφορία απογειώνεται. Ο ίδιος δουλεύει ως τα μεσάνυχτα. Καταρρέει.
Η επανάσταση
Όταν του προτείνουν να πάρει άδεια για λόγους υγείας, επιλέγει κάτι πιο… φιλόδοξο: αγοράζει την New York World, μια εφημερίδα στα πρόθυρα χρεοκοπίας. Κι εκεί, ξεκινά μια επανάσταση.
Ο Πούλιτζερ κάνει την World το μεγαλύτερο έντυπο της χώρας. Χρησιμοποιεί όλα τα μέσα: εικονογραφήσεις, κόμικς, καμπάνιες, φιλανθρωπικές εκστρατείες. Χρηματοδοτεί, με χρήματα των αναγνωστών του το βάθρο της Ελευθερίας που μένει αταξίδευτη στη Γαλλία.
Κάνει ρεπορτάζ- καρφιά κατά της κυβέρνησης, των μονοπωλίων, των ασφαλιστικών εταιρειών. Ο λαός τον αποθεώνει. Η ελίτ τον απεχθάνεται.
Η μάχη με τον Χερστ
Και τότε ξεσπά η μάχη των γιγάντων: Ο Γουίλιαμ Ράντολφ Χερστ, ο άλλος «τύραννος» της δημοσιογραφίας, αναμετριέται μαζί του. Ψευδείς ειδήσεις. Πολεμικοί τίτλοι. Κάλεσμα σε πόλεμο με την Ισπανία. Ο όρος «κίτρινη δημοσιογραφία» γεννιέται.
Ο Πούλιτζερ, έχοντας ήδη υποστεί φρικτή επιδείνωση της όρασής του, αποσύρεται από την πρώτη γραμμή. Δεν επιστρέφει ποτέ στη σύνταξη. Όμως ελέγχει τα πάντα, μέσα από ηχομονωμένες κάμαρες, από την πολυτελή θαλαμηγό Liberty, από το καταφύγιο του στο Μέιν, από τη βιβλιοθήκη του γεμάτη από κώδικες επικοινωνίας με 20.000 λέξεις.
Η αποκάλυψη
Το 1909, η World αποκαλύπτει σκάνδαλο 40 εκατ. δολαρίων για τη Διώρυγα του Παναμά. Ο Θίοντορ Ρούζβελτ τον μηνύει για συκοφαντία. Ο Πούλιτζερ δεν κάνει πίσω. Το δικαστήριο τον δικαιώνει. Είναι μια νίκη για την ελευθερία του Τύπου. Και μια προσωπική εκδίκηση για τον «Joey the Jew», όπως τον αποκαλούσαν περιφρονητικά στα νιάτα του.
Δύο χρόνια αργότερα, πεθαίνει στο Λίμπερτι. Στη διαθήκη του ενσωματώνει το όραμά του: μια σχολή δημοσιογραφίας και ένα βραβείο αριστείας που θα τιμά κάθε χρόνο εκείνους που τολμούν.
Το Πανεπιστήμιο Columbia ιδρύει τη Σχολή Δημοσιογραφίας το 1912. Τα πρώτα Βραβεία Πούλιτζερ απονέμονται το 1917. Ένα εκατομμύριο δολάρια από την περιουσία του διασφαλίζουν ότι η ιδέα του δεν θα ξεθωριάσει.
Στα βραβεία Πούλιτζερ του 2025 ξεχώρισαν ρεπορτάζ για την απόπειρα κατά του Τραμπ, τη σχέση του Μασκ με την εξουσία, τη μάστιγα της φαιντανύλης.
Ζει στα ρεπορτάζ
Σήμερα, ο Πούλιτζερ ζει στον πηλό των ρεπορτάζ που ανατρέπουν κυβερνήσεις, στα πρωτοσέλιδα που δίνουν φωνή στους αφανείς, στη φωτογραφία που τραβά ένας ρεπόρτερ με κίνδυνο της ζωής του. Η κληρονομιά του δεν είναι μόνο τα βραβεία. Είναι το ήθος της αμφισβήτησης, ο σεβασμός στον αναγνώστη, η δύναμη του έντυπου λόγου να αλλάζει τον κόσμο.
Ήταν ένας άνθρωπος γεμάτος αντιφάσεις: ιδεαλιστής και δημαγωγός, σκληρός και γενναιόδωρος, οραματιστής και βασανισμένος. Αλλά ποτέ δειλός. Και ποτέ αδιάφορος.
