Skip to main content

Πετρούνιας: «Αν δεν μάθεις να χάνεις δεν θα φθάσεις εδώ»

Με το χρυσό μετάλλιο που κατέκτησε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο κρεμασμένο στο στήθος του επέστρεψε στην Ελλάδα ο Λευτέρης Πετρούνιας.

Ο κορυφαίος γυμναστής στον κόσμο στους κρίκους αφιέρωσε το μετάλλιο στους συμπατριώτες του και υποσχέθηκε ότι την επόμενη τετραετία θα κάνει τα πάντα για να διατηρηθεί στο πιο υψηλό επίπεδο.

«Από την αρχή το έχω πει, ήταν η πρώτη μου επιθυμία το να φέρω αυτό το μετάλλιο. Ένα κομμάτι αυτού του μεταλλίου ανήκει στον κόσμο, στους Έλληνες. Δέχομαι ευχές κάθε ημέρα. Είμαι πολύ ευτυχισμένος και ήρθαν τα πράγματα όπως τα ευχόμουν μαζί με τον προπονητή μου. Έχουμε περάσει δύσκολα χρόνια και πολλές αποτυχίες για να φθάσουμε μέχρι εδώ. Για να φθάσουμε εδώ πρώτα αποτύχαμε, αν δεν μάθεις να χάνεις δεν θα φθάσεις εδώ», ήταν τα πρώτα λόγια του 26χρονου αθλητή, ο οποίος αναφέρθηκε στο πρόγραμμα που του χάρισε το χρυσό μετάλλιο:

«Είναι πολύ περίεργη η στιγμή της προσγείωσης. Σε άλλες περιπτώσεις, όπως σε μια προπόνηση, θα έκανα ένα με δύο βήματα, αλλά εκείνη τη στιγμή δεν με κουνούσε τίποτα. Ένιωσα υπερήφανος για τον Εθνικό ύμνο και αυτές τις στιγμές χρειαζόμαστε σε αυτές τις δύσκολες στιγμές ως χώρα. Πίσω από ένα τέτοιο μετάλλιο κρύβεται ο χαρακτήρας και το ήθος ενός αθλητή. Ο αθλητής πρέπει να είναι υπόδειγμα για τα νέα παιδιά και το δείχνει μέσω του χαρακτήρα του». 

Για τους επόμενους στόχους του υπογράμμισε: «Η μεγαλύτερη μου ευχή από όταν ήμουν μικρός ήταν να ξυπνήσω και να είναι το άθλημα σε ανταπόκριση όπως το ποδόσφαιρο. Ξέρω ότι δεν θα γίνει αυτό, αλλά τουλάχιστον το πλησιάσαμε. Η επόμενη ημέρα είναι η ημέρα των διακοπών και θα επιστρέψουμε για μια δυνατή τετραετία. Αυτό είναι το έναυσμα για μια δυνατή τετραετία. Αυτός είναι ο στόχος να έχουμε μια με δύο δυνατές τετραετίες. Αρχικό στόχος είναι η πρώτη τετραετία», ενώ αναφερόμενος στη στήριξη της Πολιτείας είπε:

«Κάνει ό,τι μπορεί σε μια τόσο δύσκολη εποχή. Εμείς θέλουμε περισσότερη στήριξη βέβαια. Με περισσότερη στήριξη πιστεύουμε ότι θα κάνουμε θαύματα».