Από την έντυπη έκδοση
Με την προσοχή του στραμμένη στο μέλλον, αν και δεν αρνείται να συζητήσει για το πρόσφατο παρελθόν, ο πρόεδρος του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών Γιώργος Α. Παπανδρέου τονίζει ότι μόνο με ένα «Ελληνικό Σχέδιο», εγκεκριμένο από τον λαό, η χώρα θα ξεπεράσει την κρίση.
1. Κύριε πρόεδρε, είναι μοιραίο κάθε συνέντευξη μαζί σας να ξεκινά από το παρελθόν, καθώς υπήρξατε εκ των βασικών, αν όχι ο βασικός, πρωταγωνιστών της τελευταίας περιόδου.
Δεν με ενοχλεί να μιλάω για το παρελθόν. Για έναν και μοναδικό λόγο: Γιατί είναι οδηγός για το μέλλον. Δεν μπορούμε να πάμε μπροστά αν δεν καταλάβουμε τι μας συνέβη τα τελευταία χρόνια.
Μόνο με αυτογνωσία και κοιτώντας κατάματα τα πραγματικά προβλήματα μπορούμε να υπερβούμε το παρελθόν. Δυστυχώς, πολλοί εξέλαβαν τον πόνο που μας προκάλεσε η κρίση, ως ευκαιρία για να χτίσουν καριέρες πνίγοντας τους Έλληνες πολίτες στο ψέμα, την υποκρισία, το λαϊκισμό, τις ψευτοπαλληκαριές, τις θεωρίες συνωμοσίας, καλλιεργώντας βολικούς μύθους και αποδιοπομπαίους τράγους.
Τώρα ακούγεται η δική μας φωνή. Η φωνή των πραγματικών γεγονότων.
2. Θα έχετε ακούσει την κατηγορία, ότι μεθοδεύσατε την υπαγωγή της Ελλάδας στο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, επειδή δεν είχατε την πολιτική τόλμη να επιφέρετε τις αναγκαίες αλλαγές και αναζητούσατε βολικό άλλοθι, χωρίς να εξετάσετε άλλες διαθέσιμες επιλογές.
Βασικός βολικός μύθος: όλα αυτά ήταν μια προσχεδιασμένη μεθόδευση, μια συνωμοσία, δεν υπήρχε κανένας λόγος να ζητήσουμε τη στήριξη των εταίρων μας.
Δυστυχώς, ούτε την ώρα της μεγάλης εθνικής κρίσης, το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού και μιντιακού κατεστημένου της χώρας δεν εγκατέλειψε τα παιχνίδια σκοπιμοτήτων, τις πρακτικές ανευθυνότητας και λαϊκισμού.
Είναι μια από τις βασικές παθογένειες που μας έφεραν στο χείλος του γκρεμού. Στόχος τους να συγκαλύψουν τους πραγματικούς υπαίτιους μιας παραλίγο χρεοκοπίας.
Και ερωτώ το προφανές: την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Κύπρο, που ήταν και σε πολύ καλύτερη μοίρα από εμάς, εγώ τις οδήγησα στο Μνημόνιο; Ποια ήταν η συνωμοσία εκεί;
Ας σοβαρευτούμε επιτελούς. Αυτοί οι μύθοι μόνο στην Ελλάδα διακινούνται. Δυστυχώς.
Και διακινούνται από όσους απέφυγαν να αναλάβουν τις ευθύνες τους έναντι της χώρας και του Ελληνικού λαού, με μοναδικό μέλημά τους, να εξυπηρετήσουν τις μικροκομματικές τους σκοπιμότητες.
Τα αποτελέσματα, γνωστά και δραματικά, το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής, ήταν αποτέλεσμα και της εύκολης αντιμνημονιακής ρητορικής.
Αυτό δεν συνέβη στις άλλες χώρες που μπήκαν στο πρόγαρμμα, γιατί εκεί, οι πολιτικές δυνάμεις και της αντιπολίτευσης επέδειξαν σοβαρότητα και εθύνη.
Έδωσα τιτάνια διπλωματική μάχη μέσα σε μια συντηρητική Ευρώπη προκειμένου να αποφύγουμε τη προδιαγεγραμμένη και σίγουρη χρεοκοπία. Στην αρχή οι εταίροι μας σφύριζαν αδιάφορα, έλεγαν «βγάλτε τα πέρα μόνοι σας, η Συνθήκη της ΕΕ μας απαγορεύει να σας στηρίξουμε».
Δεν υπήρχε καν μηχανισμός στήριξης, ούτε σαν έννοια – δεν προβλεπόταν καν. Και όταν πετύχαμε να δημιουργηθεί ο μηχανισμός, εξάντλησα όλα τα δυνατά περιθώρια για να αποφύγουμε την προσφυγή, έως κυριολεκτικά την τελευταίο στιγμή πριν τη στάση πληρωμών.
Η μόνη άλλη επιλογή ήταν η χρεοκοπία.
3. Δηλαδή, «πρωθυπουργός του μνημονίου», όπως σας έχουν χαρακτηρίσει, όχι από επιλογή, αλλά από την αδήριτη ανάγκη; Αυτό υποστηρίζετε;
Εγώ ναι υπέγραψα το Μνημόνιο, άλλοι όμως, οι εμπρηστές της χώρας, την ανάγκασαν να χρειαστεί Μνημόνιο για να μην καταρρεύσει. Είναι η απλή αλήθεια που διεθνώς όλοι αναγνωρίζουν, αλλά που εδώ παραχαράσσεται σκόπιμα από διάφορες δυνάμεις, για διαφορετικούς λόγους η καθεμία.
Ο βασικός υπαίτιος αυτής της εθνικής τραγωδίας ήταν η προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ που άφησε πίσω της μια παραπαίουσα οικονομία με τεράστια κρυφά ελλείμματα και χρέη, μια χώρα με καταρρακωμένη ανταγωνιστικότητα και διαλυμένο κράτος.
Αυτοί ήξεραν ότι οδεύουμε στην καταστροφή και γι αυτό εξάλλου πήδηξαν από το καράβι λίγο πριν την πρόσκρουση στα βράχια.
4. Υπό την έννοια αυτή, «πήρατε» ό,τι σας έδωσαν οι εταίροι μας, απλώς για το εφαρμόσετε; Διαπραγματευτήκατε κάτι και τι ακριβώς, καθώς το πρόγραμμα λειτούργησε ως οδοστρωτήρας επί δικαίους και αδίκους;
Κλήθηκα να βγάλω τα κάστανα από τη φωτιά και να εφαρμόσω ένα πρόγραμμα που πράγματι εμπεριείχε και σημαντικές αδικίες. Την ανευθυνότητα και την ανερμάτιστη πολιτική της ΝΔ την πλήρωσαν εκατομμύρια πολίτες που δεν έφεραν καμία ευθύνη.
Αυτό συνέβη διότι κληθήκαμε ξαφνικά να μηδενίσουμε σε λίγα χρόνια το θανάσιμο πρωτογενές έλλειμμα των 25 δις ευρώ. Ασύλληπτο μέγεθος. Η εναλλακτική, ήταν η στάση πληρωμών και άρα το να μηδενίσουμε το έλλειμμα σε μία μέρα, έναν κοινωνικό όλεθρο μεγέθους που δεν μπορούμε καν να συλλάβουμε.
Υπάρχει και ο μύθος ότι «δεν διαπραγματευτήκατε». Αν δεν είχε προηγηθεί μια τιτάνια, πολύμηνη και σκληρή διαπραγμάτευση, η χώρα μας θα είχε πολύ απλά χρεοκοπήσει το 2010.
Στην αρχή κανείς δεν ήθελε να μας στηρίξει, όλοι σφύριζαν αδιάφορα. Ο μηχανισμός στήριξης στήθηκε εκ του μηδενός.
Το 2011, πετύχαμε τη διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους και ένα 2ο πρόγραμμα στήριξης. Συνολικά, πρόκειται για εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ, τα μεγαλύτερα δάνεια και το μεγαλύτερο κούρεμα χρέους που έγιναν ποτέ παγκοσμίως.
Και λένε κάποιοι ότι όλα αυτά να έγιναν χωρίς διαπραγμάτευση; Όλες οι μεγάλες διαπραγματευτικές επιτυχίες στην Ευρώπη έγιναν επί της δικής μου κυβέρνησης. Τι πετύχαμε στην Ευρώπη μετά το 2011;
Αν θέλουμε να κάνουμε συγκρίσεις, ας συγκρίνουμε το 1ο Μνημόνιο με τα όσα έκανε στη συνέχεια η κυβέρνηση Σαμαρά και μάλιστα, ενώ εμείς με πολύ λιγότερο επώδυνα μέτρα, είχαμε επιτύχει προσαρμογή μεγαλύτερη του 80%.
5. Γιατί, κύριε πρόεδρε, αυτά που λέτε τώρα, δεν τα είπατε τότε; Γιατί εκ των υστέρων και με τόση καθυστέρηση; Τι σας εμπόδισε να μιλήσετε στους Έλληνες πολίτες, επιδιώκοντας να οικοδομήσετε μια συναίνεση για τα αυτονόητα, όπως λέτε;
Δεν έμεινα ποτέ σιωπηλός. Τα έλεγα και ως πρωθυπουργός αλλά τα πάντα τα είχε καλύψει η βολική συνωμοσιολογία.
Έπρεπε να μιλήσω ακόμα πιο καθαρά από το 2012; Να το δεχτώ. Αλλά έχοντας ζήσει από πρώτο χέρι τις καταστροφικές συνέπειες της έλλειψης συναίνεσης και του εσωτερικού διχασμού που άλλοι καλλιέργησαν υπηρετώντας προσωπικές και κομματικές στρατηγικές, θεώρησα ότι το πρωτεύον είναι να παρέχω στήριξη σε μια εθνική προσπάθεια προκειμένου να ολοκληρώσουμε το πρόγραμμα στήριξης.
Τελικά ούτε αυτό επετεύχθη, με κύρια ευθύνη της απερχόμενης κυβέρνησης. Σήμερα, μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, οι αλήθειες πρέπει να ειπωθούν απερίφραστα. Και ειπώθηκαν.
6. Δηλώσατε πριν από λίγες ημέρες, ότι ουσιαστικά είχατε ανατραπεί όταν φθάνατε στις Κάννες στην Σύνοδο των G-20 και μάλιστα υποστηρίξατε, στην ίδια συνέντευξη στο ΑΠΕ, ότι από τον Ιούνιο του 2011 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν σας ήθελαν πρωθυπουργό και πως οι ίδιοι αυτοί βουλευτές συνέδεσαν την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, τον Οκτώβριο, με την αποχώρηση σας από την πρωθυπουργία.
Δηλαδή, μετά από τρία και πλέον χρόνια καταγγέλλετε ένα «διαρκές κοινοβουλευτικό πραξικόπημα» και το ερώτημα είναι γιατί δεν το αποτρέψατε και γιατί δεν το αποκαλύψατε τότε; Είχατε εκλεγεί πρωθυπουργός με 44%, μια «θηριώδη» πλειοψηφία.
Τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Πράγματι όσα συνέβησαν τότε αποτελούν μελανό στίγμα στην ιστορία της Δημοκρατίας.
Αλλά όταν μια χώρα βρίσκεται σε ένα κρίσιμο μεταίχμιο, όταν κινδυνεύει μια ιστορική συμφωνία που έχουμε πετύχει στις Βρυξέλλες και που απαλλάσσει τους Έλληνες πολίτες από ένα μεγάλο μέρος του βάρους του χρέους, η προτεραιότητα ήταν να πορευτεί η χώρα με ασφάλεια και να μην χαθεί η συμφωνία.
Αυτό σας περιέγραψα και στην προηγούμενη ερώτησή σας. Στο δικό μου σύστημα αξιών, η απόλυτη προτεραιότητα ήταν η χώρα να πορευτεί ομαλά και με ασφάλεια και όχι η εκκαθάριση λογαριασμών.
Κρινόταν η τύχη της χώρας, αυτό ήταν το κρίσιμο για μένα. Άλλωστε, εδώ που τα λέμε, τα γεγονότα είναι σε όλους γνωστά. Υπάρχουν καταγεγραμμένες δηλώσεις, συγκεκριμένες ενέργειες.
7. Ασκείτε σήμερα αυστηρή κριτική στη «συντηρητική Ν.Δ», η οποία στο κάτω κάτω τις δικές σας δεσμεύσεις ανέλαβε να φέρει σε πέρας, όταν εσείς δεχθήκατε να συγκυβερνήσετε με τον ΛΑ.Ο.Σ, ένα κόμμα με ακροδεξιές αποφύσεις. Δεν είναι πολιτικά υποκριτικό αυτό;
Δεν είναι έτσι. Η ΝΔ έκανε στροφή 180 μοιρών, αποδεικνύοντας ότι η ακραία και λυσσαλέα αντιπολίτευση που έκανε το προηγούμενο διάστημα ταυτιζόμενη με το ΣΥΡΙΖΑ και η άρνησή της να δώσει στήριξη σε μια κρίσιμη εθνική προσπάθεια είχε ως αποκλειστικό κίνητρο την εξασφάλιση κομματικών κερδών στην πλάτη της χώρας.
Μετά τις εκλογές του 2012, τα περιβόητα 18 δις ισοδύναμων μέτρων που παρουσίασε η ΝΔ στο Ζάππειο αποδείχτηκαν ανύπαρκτα, και ο κ. Σαμαράς μεταμορφώθηκε σε πιστό θιασώτη του Μνημονίου που μέχρι τότε κατήγγειλε.
Και μάλιστα στην σκληρότερη εκδοχή του, με μεγαλύτερη λιτότητα, και παντελή απουσία μεταρρυθμίσεων που θα διόρθωναν κακώς κείμενα και θα επέτρεπαν να μειωθεί η πίεση για καθαρά δημοσιονομικού χαρακτήρα μέτρα.
Τους το είχα πει από τον Αύγουστο του 2012 σε ομιλία μου στη Βουλή όταν καταψήφισα την αποδόμηση του νόμου-τομή που είχαμε προωθήσει για τα Πανεπιστήμια: «Μην αποδομείτε τις μεταρρυθμίσεις που παραλάβατε, υπονομεύετε την διαπραγματευτική θέση της χώρας».
Δεν με άκουσαν. Έκαναν το ακριβώς αντίθετο.
Και μια ιστορική διευκρίνιση γιατί το ακούω συχνά από διάφορες πλευρές: η συμμετοχή του ΛΑΟΣ στην κυβέρνηση συνεργασίας δεν ήταν δική μου πρόταση. Ήταν απαράβατος όρος και απαίτηση που έθεσε ο κ. Σαμαράς προκειμένου να δεχτεί να στηρίξει την τότε κυβέρνηση. Αλλού τα βέλη λοιπόν.
8. Παρά την εμπειρία των Καννών, ακόμη και σήμερα επιμένετε στο «δημοψήφισμα». Είναι αυτό ανεκτό στην Ε.Ε, με τους παρόντες συσχετισμούς στους κόλπους της;
Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα πεδίο διαρκούς διαπραγμάτευσης. Προσωπικά, αυτό έκανα πάντα, πάντα διεκδικούσα. Δεν μπορεί από τη μία να μου προσάπτουν ότι δήθεν ήμουν υπάκουος και από την άλλη ότι στενοχώρησα τους Ευρωπαίους εταίρους μας.
Ας διαλέξουν επιτέλους. Είναι αλήθεια ότι η ιδέα ενός δημοψηφίσματος δεν αρέσει σε μεγάλο μέρος της Ευρωπαϊκής ελίτ που δεν εμπιστεύεται τους πολίτες, που φοβάται τη φωνή τους.
Αλλά το να κάνουμε δημοψήφισμα είναι αναφαίρετο εθνικό και δημοκρατικό δικαίωμά μας, κανείς δεν μπορεί να μας το στερήσει. Και δεν μπορεί να αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης.
Στις Κάννες, δεν έθεσα ποτέ στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης το δημοψήφισμα, δεν επέτρεψα σε κανέναν να μας αμφισβητήσει αυτό το δικαίωμα, όσο και αν αυτή η ιδέα ενοχλούσε ορισμένους.
Σήμερα το περιβάλλον για ένα δημοψήφισμα είναι πιο ευνοϊκό, καθώς πολλοί αντιλήφθηκαν εκ των υστέρων ότι αν τότε είχε γίνει το δημοψήφισμα, αυτό θα ήταν ιδιαίτερα ευεργετικό για την Ελλάδα αλλά και την ίδια την Ευρώπη. Θα είχαμε κερδίσει πολύτιμο χρόνο, η χώρα θα είχε πολύ πιο ομαλή πορεία και θα είχαμε βγει πολύ νωρίτερα από την ύφεση.
Δυστυχώς, το δημοψήφισμα δεν έγινε εξ αιτίας της στάσης ορισμένων –λίγων- βουλευτών του ΠΑΣΟΚ που απέσυραν τη στήριξή τους. Σήμερα είναι η κατάλληλη στιγμή να δώσουμε στους ίδιους τους πολίτες το δικαίωμα να κρίνουν την όποια συμφωνία με τους εταίρους μας πετύχει η αυριανή κυβέρνηση.
Το λέω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου και της εμπειρίας μου: Κανένα Σχέδιο, κανένα Πρόγραμμα, καμία λύση, όσο καλή κι αν είναι, δεν θα έχει πραγματική επιτυχία, αν ο Ελληνικός λαός δεν την αισθανθεί δική του.
Αν δεν αισθανθεί, ότι δεν του την επιβάλλει κανείς. Ότι είναι δικό του Σχέδιο. Με τη δική του απόφαση σε δημοψήφισμα. Ακόμα περιμένω ξεκάθαρη απάντηση από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και των υπολοίπων κομμάτων: Ναί ή όχι στο Δημοψήφισμα; Γιατί φοβούνται τους πολίτες;
9. Το 2004, με μια πρωτοφανή διαδικασία, ένα εκατομμύριο πολιτών σας ανέδειξε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ με την προτροπή-προσταγή, «να τα αλλάξετε όλα». Γιατί, αυτό που δεν κάνατε τότε, θα το επιτύχετε τώρα και μάλιστα με ένα νέο Κίνημα; Ποια είναι η εγγύηση ότι θα τα καταφέρετε καλύτερα τώρα;
Άλλαξα πολλά, δεν τα άλλαξα όλα και σίγουρα δεν άλλαξα όσα θα ήθελα.
Ένας από τους λόγους που με οδήγησαν, μαζί με άλλους συντρόφους, στην απόφαση να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα ήταν ακριβώς η διαπίστωση του πόσο δύσκολο ήταν να ξεριζωθούν στρεβλές νοοτροπίες και πρακτικές μέσα στο ΠΑΣΟΚ.
Και αυτό έχει γίνει δυστυχώς ακόμα δυσκολότερο σήμερα, καθώς το ΠΑΣΟΚ, με ευθύνη της ηγεσίας του, λειτουργεί όλο και περισσότερο ως άθροισμα φυλάρχων και προσωπικοτήτων με προσωπικές ομάδες.
Η πρωτοβουλία μας είναι ένα ξεκίνημα για να φτιάξουμε σε υγιείς βάσεις ένα πραγματικό Κίνημα αξιών που δίνει το πρώτο λόγο στον πολίτη. Για αυτόν τον λόγο, δεν θα διστάσω να σας πω και κάτι πιο προσωπικό.
Κύριε Χατζηδημητρίου, η φιλοδοξία μου δεν είναι να είμαι πολιτικός αρχηγός ή να ξαναγίνω πρωθυπουργός.
Η πραγματική φιλοδοξία μου, είναι να αφήσω παρακαταθήκη ένα υγιές κίνημα, ένα κίνημα που η ενότητά του, θα στηρίζεται σε αρχές και αξίες, με ιδεολογικούς και πολιτικούς και μόνον όρους, ένα κίνημα που θα εκφράζει τα συμφέροντα του τόπου και του λαού και μόνον αυτά.
10.Υπήρξε κάτι στην κοινωνία που σας έπεισε ότι λείπει από την πολιτική γεωγραφία ένα κόμμα σαν αυτό που ιδρύσατε τώρα; Οι άσπονδοι φίλοι σας κάνουν λόγο, για «ιστορικό ατόπημα» και «προσωπικό καπρίτσιο», προβλέποντας το άδοξο τέλος της προσπάθειας σας. Είναι πρόκριμα, απόλυτο, για την συνέχεια, το εκλογικό αποτέλεσμα; Θα συνεχίσετε;
Η προσπάθεια που κάνουμε είναι πολλών, δεν είναι ενός προσώπου. Η ανταπόκριση του κόσμου και ο ενθουσιασμός που η πρωτοβουλία μας έχει γεννήσει, δείχνουν πάνω από όλα ότι αποτελεί λύτρωση και δίνει διέξοδο σε χιλιάδες δημοκράτες πολίτες που ασφυκτιούσαν στο σημερινό κομματικό τοπίο.
Είναι μια συλλογική μάχη για αξίες και αρχές που είναι στην καρδιά της παράδοσης και παρακαταθήκης των προοδευτικών και σοσιαλιστικών δυνάμεων. Εμείς αυτή τη μάχη δεν θα την εγκαταλείψουμε ποτέ. Και είμαι σίγουρος ότι θα αποτελέσουμε τη θετική έκπληξη αυτών των εκλογών.
11. Ομνύετε στην ανάγκη των μεταρρυθμίσεων. Πώς τις ιεραρχείτε και πώς μπορούν να προωθηθούν στο δεδομένο εσωτερικό κι ευρωπαϊκό περιβάλλον;
Κατά βάθος, όλοι ξέρουμε ότι η χώρα μας ταλανιζόταν από χρόνιες παθογένειες πριν αναγκαστούμε να προσφύγουμε στο Μνημόνιο. Για αυτό το λόγο βρεθήκαμε να είμαστε ο αδύναμος κρίκος της παγκόσμιας οικονομίας την ώρα που ξεσπούσε η μεγάλη κρίση.
Πάνω σε αυτές τις παθογένειες πάτησε η ΝΔ με την ανερμάτιστη πολιτική της και μας έφερε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και τελικά στην εξάρτηση του Μνημονίου.
Το ΚΙΝΗΜΑ λέει αυτό που δεν λένε οι άλλες πολιτικές δυνάμεις. Ότι δεν αρκεί να ξεμπερδεύουμε με το μνημόνιο για να γίνουν ξανά όλα ρόδινα.
Δεν υποσχόμαστε όπως άλλοι την επιστροφή σε ένα στρεβλό παρελθόν, λέμε ότι πρέπει να αλλάξουμε τη χώρα σε βάθος. Αλλιώς δεν θα βγούμε οριστικά από την κρίση και θα είμαστε και πάλι ο αδύναμος κρίκος της επόμενης κρίσης.
Τα προβλήματα τα ξέρουμε: την έλλειψη σοβαρού κράτους, την αδιαφάνεια, την κακοδιαχείριση, το στρεβλό μοντέλο ανάπτυξης, την ελλιπή απονομή της Δικαιοσύνης, τον παρασιτισμό, την ανεπάρκεια των συστημάτων κοινωνικής προστασίας, ένα απαρχαιωμένο εκπαιδευτικό σύστημα. Αυτές είναι οι προτεραιότητες.
Γι αυτές χρειαζόμαστε ένα δικό μας Ελληνικό Σχέδιο μεγάλων προοδευτικών αλλαγών για να αποκτήσουμε δίκαιο και βιώσιμο κράτος, ανταγωνιστική οικονομία. Εμείς πρέπει να αλλάξουμε την Ελλάδα.
Το δρόμο τον δείξαμε στα μόλις 2 χρόνια που κυβερνήσαμε. Ορισμένα παραδείγματα: Διαύγεια, ηλεκτρονική συνταγογράφηση, άνοιγμα τραπεζικών λογαριασμών, οικονομική αστυνομία, άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων, ανεξάρτητη Στατιστική Υπηρεσία, αξιοκρατικές επιλογές σε θέσεις ευθύνης στο δημόσιο, πολυετείς προϋπολογισμοί, εισαγγελέας οικονομικού εγκλήματος, ηλεκτρονικές προμήθειες, Καλλικράτης, απόλυτη αξιοκρατία μέσω ΑΣΕΠ, άρση του cabotage στην κρουαζιέρα, νόμος-τομή για τα Πανεπιστήμια και πολλά άλλα. Όλα αυτά έγιναν σε μόλις δύο χρόνια. Μετά; Τ
ο χάος, ούτε μια αξιόλογη μεταρρύθμιση δεν έχει να επιδείξει η κυβέρνηση Σαμαρά, παρά μόνο σκληρή λιτότητα, αντιμεταρρυθμίσεις και παλινόρθωση του πελατειακού κράτους. Το νήμα αυτών των προοδευτικών μεταρρυθμίσεων πρέπει να ξαναπιάσουμε.
12. Το «ελληνικό σχέδιο» που προτείνετε πώς συναρθρώνεται με την αντιμετώπιση του ζητήματος του χρέους; Και είναι αυτό, το χρέος, το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας;
Έχετε δίκιο, το μεγαλύτερο πρόβλημα της χώρας δεν είναι το να έχουμε βιώσιμο χρέος, αλλά να έχουμε βιώσιμη χώρα, βιώσιμο κράτος, βιώσιμη πραγματική οικονομία.
Βεβαίως το πρόβλημα του χρέους παραμένει ένα βαρίδι στα πόδια μας και πρέπει να καταβάλλουμε κάθε προσπάθεια να το μειώσουμε και άλλο μετά την ελάφρυνση που πετύχαμε το 2011.
Αλλά οι μεταρρυθμίσεις και το ζήτημα του χρέους σχετίζονται άμεσα. Τι προτείνει το ΚΙΝΗΜΑ μας; Από την πλευρά μας, ένα Ελληνικό Σχέδιο με δικές μας βαθιές αλλαγές στη δικαιοσύνη, στο φορολογικό σύστημα, στην υγεία, στην παιδεία, στο πώς λειτουργούμε.
Με Αντάλλαγμα, την αποτίναξη της ανασφάλειας – που σήμερα αφορά πρωτίστως την οριστική και λυτρωτική διευθέτηση του χρέους.
Να ζητήσουμε τη στήριξη της ΕΕ και για αυτές, τις μεγάλες αλλαγές, αλλά και για να αναπνεύσει ο τόπος οικονομικά και να μπορέσουμε να τις πετύχουμε. Να απελευθερωθούν πόροι – το πλεόνασμά μας, για την ανάπτυξη, την παιδεία, την πρόνοια.
Αν δεν γίνει κάτι οριστικό και λυτρωτικό για το δημόσιο χρέος, δεν θα έχει χώρο η οικονομία να αναπνεύσει. Αυτή πρέπει να είναι η Μεγάλη Συμφωνία με τους εταίρους μας.
13. Αυτή η πρόταση, με την εμπειρία που έχετε και την πληροφόρηση που διαθέτετε, μπορεί να βρεί ευήκοα ώτα στην Ευρώπη;
Αν προσέλθουμε στη διαπραγμάτευση μόνο με επιχειρήματα του τύπου «σκίζουμε το Μνημόνιο», όχι μόνο δεν έχουμε καμία τύχη, αλλά μπορεί να μπούμε και σε περιπέτειες.
Ένα δικό μας Ελληνικό Σχέδιο μεγάλων αλλαγών που εγγυώνται ότι δεν ξανακυλούμε στο μέλλον στις παθογένειες του παρελθόντος μπορεί να είναι το κλειδί προκειμένου να πετύχουμε μια σημαντική ελάφρυνση του χρέους. Αυτό μου δείχνει η εμπειρία και είμαι πεπεισμένος ότι θα βρούμε ευήκοα ώτα με μια τέτοια διαπραγματευτική γραμμή.
14. Πρόσφατα, ένας πολιτικός φίλος σας υπενθύμιζε κάτι που έγραψε ο Ίμρε Φόρμπατ, από τα ανήσυχα πνεύματα στην Άνοιξη της Πράγας, υποστηρίζοντας ότι σας ταιριάζει απολύτως: «Του ρίξατε λάσπη και τώρα τον δείχνετε και φωνάζετε: Κοιτάχτε τί βρώμικος που είναι!».
Αλήθεια, κύριε πρόεδρε, τι απ΄όσα έχουν λεχθεί για εσάς, ποιος απ΄όλους τους χαρακτηρισμούς και τις κατηγορίες που σας απηύθυναν σας ενόχλησε πραγματικά;
Πολλά με ενόχλησαν σε προσωπικό επίπεδο. Το κόστος ήταν πολύ μεγάλο, καταρχήν γιατί οι συνθήκες με ανάγκασαν να λάβω και αποφάσεις που συγκρούονται με τις πεποιθήσεις μου.
Πέραν αυτού, είναι αλήθεια ότι δέχθηκα τόση λάσπη όση δεν έχει δεχθεί ποτέ δημόσιο πρόσωπο στην Ελλάδα. Αλλά δεν είμαι εγώ το θέμα.
Το χειρότερο είναι ότι όλος αυτός ο βρώμικος πόλεμος συσκότισε στα μάτια των πολιτών τα πραγματικά αίτια της κρίσης. Καλλιέργησε μύθους που τους πλήρωσε η Ελλάδα.
Και αυτό είναι το χειρότερο. Διότι το ελάχιστο που θα έπρεπε να κερδίσουμε από αυτή την κρίση είναι περισσότερη αυτογνωσία, να ξέρουμε τι πραγματικά έφταιξε για να μην ξανακάνουμε ποτέ τα ίδια λάθη
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Η. ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ – [email protected]
