«Στους μήνες που θα ακολουθήσουν οι ενδιαφερόμενοι και οι ιθύνοντες σε διεθνές επίπεδο οφείλουν να υποστηρίξουν τους ειρηνοποιούς σε ΠΓΔΜ και Ελλάδα», γράφει σήμερα στο κύριο άρθρο της η Washington Post και προσθέτει: «Αν αυτός ο πολυαναμενόμενος συμβιβασμός θυσιαστεί στον βωμό του εθνικισμού και των πολιτικών σκοπιμοτήτων, τότε θα είναι μια θλιβερή εξέλιξη για την διπλωματία και μια χαμένη ευκαιρία για την οποία και οι δύο χώρες ίσως μετανιώσουν πολύ σύντομα».
Η αμερικανική εφημερίδα τονίζει ότι «η αλλαγή της ονομασίας πιστώνεται στους δύο ηγέτες, που επέμειναν στις διαπραγματεύσεις παρά τις εσωτερικές αντιδράσεις και το υπερβολικό βάρος της ιστορίας. Και τα δύο έθνη θα βγουν ωφελημένα από την συμφωνία».
«Την περασμένη Τρίτη, και ενώ η προσοχή της παγκόσμιας κοινής γνώμης ήταν στραμμένη στη Σιγκαπούρη, δύο άλλες χώρες παραμέρισαν τις διαφορές τους και έκαναν ένα σημαντικό βήμα για τον τερματισμού ενός μακροχρόνιου αδιεξόδου. Επί 27 χρόνια, η ”Μακεδονία” και η Ελλάδα είχαν αποδυθεί σε μια διένεξη για την ονομασία της βαλκανικής χώρας. Η νέα συμφωνία μεταξύ των κυβερνήσεων του Έλληνα πρωθυπουργού Α. Τσίπρα και του “Μακεδόνα” ομολόγου του, Ζόραν Ζάεφ, με την οποία αλλάζει επίσημα η ονομασία της “Μακεδονίας” σε Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας, προσφέρει στις δύο χώρες μια ευκαιρία να βελτιώσουν τις διμερείς τους σχέσεις και την περιφερειακή σταθερότητα», σημειώνει η αμερικανική εφημερίδα.
«Η αλλαγή της ονομασίας ίσως φαίνεται ήσσονος σημασίας, η συμφωνία όμως αποτελεί σημαντική διέξοδο από ένα διπλωματικό τέλμα που υπονόμευε τις φιλοδοξίες της ”Μακεδονίας” να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ. Η Αθήνα, ανέκαθεν θεωρούσε ότι η ονομασία υποδηλώνει εδαφικές βλέψεις επί της ελληνικής Μακεδονίας και ήταν σε αντιπαλότητα με την ΠΓΔΜ από την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της τελευταίας το 1991.
Η ένταση αυτή κορυφώθηκε όταν η Ελλάδα μπλόκαρε την είσοδο της “Μακεδονίας” στο ΝΑΤΟ το 2008 και την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την ΕΕ το 2009. Πιο πρόσφατα, η διαφωνία για την μετονομασία του αεροδρομίου και της κεντρικής λεωφόρου των Σκοπίων σε “Μέγας Αλέξανδρος” κατέληξε σε κατηγορίες για πολιτιστική ιδιοποίηση, πυροδοτώντας εκ νέου τη διένεξη περί εθνικής ταυτότητας.
Η “Μακεδονία” θα εξέλθει από την απομόνωση και θα έχει την ευκαιρία να επιδιώξει την ευρωπαϊκή ενσωμάτωσή της και την ένταξη στο ΝΑΤΟ. Η Ελλάδα θα ωφεληθεί από την επίλυση της εδαφικής διένεξης και την εξάλειψη ενός χρόνιου εθνικού πονοκεφάλου. Το καθοριστικό είναι ότι η συμφωνία θα προσφέρει μεγαλύτερη σταθερότητα στην περιοχή συνολικά. Δεν θα μειώσει απλά τις εντάσεις μεταξύ των δύο γειτόνων, αλλά η πρόσκληση της “Μακεδονίας” να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ θα περιορίσει την ρωσική ανάμειξη στα δυτικά Βαλκάνια.
Η συμφωνία είναι αδιάψευστη απόδειξη των καλόπιστων προσπαθειών των δύο κυβερνήσεων, αλλά και της πολύχρονης μεσολαβητικής πρωτοβουλίας του ΟΗΕ που οδήγησαν σε αυτή την κατάληξη, ωστόσο η μάχη για τον συμβιβασμό κάθε άλλο παρά έχει τελειώσει. Για να επισημοποιηθεί η αλλαγή της ονομασίας, πρέπει να εγκριθεί από τα κοινοβούλια των δύο χωρών, αλλά και να υποβληθεί σε δημοψήφισμα στην “Μακεδονία”. Πρόκειται για σοβαρά εμπόδια, ιδίως στην Ελλάδα, όπου η αξιωματική αντιπολίτευση κατέθεσε πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης για την συμφωνία. Η εθνικιστική αντιπολίτευση στη “Μακεδονία” εξέφρασε την δυσαρέσκειά της.
Ο πρόεδρος της χώρας Γκεόργκι Ιβανόφ αρνήθηκε να την υπογράψει, γεγονός που σημαίνει ότι θα πρέπει να εγκριθεί από το κοινοβούλιο δύο φορές, ώστε να υποχρεωθεί να υπογράψει», καταλήγει το κύριο άρθρο της Washington Post.
