Ολοένα και περισσότεροι Ιταλοί άνεργοι ταξιδεύουν συχνά εκατοντάδες χιλιόμετρα σε αναζήτηση εργασίας. Θεωρούν ότι δεν έχουν προοπτική και δηλώνουν απογοητευμένοι από την Ευρώπη. Ορισμένοι θα ψηφίσουν ευρωσκεπτικιστές.
Είναι σχεδόν μεσάνυχτα όταν νεαροί νοσηλευτές και νοσηλεύτριες επιβιβάζονται σε λεωφορείο που θα τους μεταφέρει από τον νότο της Ιταλίας στο βορρά στην πόλη Ούντινε. Ευελπιστούν ότι θα βρουν δουλειά σε ιδιωτική υπηρεσία ιατρικής περίθαλψης που προτίθεται να προσλάβει 450 άτομα. Τις θέσεις διεκδικούν 12.000 υποψήφιοι.
Ανάμεσα στους νεαρούς που ταξιδεύουν όλη τη νύχτα με την ελπίδα να βρουν δουλειά στην Ούντινε είναι και η νοσοκόμα Λάουρα Φρανσεσκίνι: «Οι περισσότεροι από μας έχουν δουλειά. Αλλά τι δουλειά; Εργάζονται το λιγότερο οκτώ ώρες με μηδαμινές αποδοχές. Άλλοι πάλι κάνουν με το τραίνο 300 χιλιόμετρα τη μέρα για να φτάσουν στο χώρο εργασίας τους και στο τέλος του μήνα δεν τους απομένουν χρήματα αφού όλα ξοδεύονται σε μετακινήσεις και νοίκι».
Δεν είναι λίγοι νέοι που αποδίδουν την ευθύνη για την υψηλή ανεργία στην Ιταλία και έτσι προτίθενται να στηρίξουν στις ευρωεκλογές ευρωσκεπτικιστικά κόμματα. Όπως η νεαρή νοσοκόμα: «Να δώσουμε μια ακόμα ευκαιρία στα Πέντε Αστέρια για να δείξουν τι μπορούν να καταφέρουν. Ας ελπίσουμε για το καλύτερο».
«Μια θάλασσα απελπισμένων»
Από τότε που η ιταλική κυβέρνηση ανακοίνωσε τη δημιουργία 600 θέσεων εκπαίδευσης δασκάλων για σχολεία παιδιών με ειδικές ανάγκες χιλιάδες άνεργοι συρρέουν στη Ρώμη για να συμμετάσχουν στις εξετάσεις. Μια από αυτές είναι η γεωλόγος Σάρα ντελ Ούντο: «Όποιος καταφέρει να περάσει τις εξετάεις και βρει δουλειά είναι πολύ τυχερός. Δυστυχώς κανένας από τη γενιά μου δεν πιστεύει πλέον σε μια μόνιμη θέση».
Η 52χρονη Λουίζα Τσαμπανέλα εργάζεται ως αναπληρώτρια εκπαιδευτικός και έχει δαπανήσει χρόνια από τη ζωή της στην αναζήτηση εργασίας. Θεωρεί ότι όλα αυτά που συμβαίνουν στην Ιταλία με τους ανέργους κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου σε ολόκληρη την ΕΕ: «Ελάχιστοι εξακολουθούν να πιστεύουν πλέον στην Ευρώπη και τις κυβερνήσεις που μας έφεραν σε αυτό το σημείο. Πολλοί νεαροί Ιταλοί βλέπουν μόνο τα στραβά και είναι απογοητευμένοι από την ΕΕ. Όταν αντικρίζω κάθε μέρα όλους αυτούς τους ανθρώπους που πλημμυρίζουν καθημερινά τον σιδηροδρομικό σταθμό στη Ρώμη σκέπτονται ότι είναι μια θάλασσα απελπισμένων».
