Στην ιστορία πέρασε ο Διονύσης Σαββόπουλος.
Από τις 4 το απόγευμα του Σαββάτου ο σπουδαίος δημιουργός αναπαύεται στην τελευταία του κατοικία στο Α΄Νεκροτραφείο Αθηνών, όπου οδηγήθηκε συνοδευόμενος από πλήθος κόσμου.
Η εξόδιος ακολουθία ολοκληρώθηκε λίγο μετά τις 2:30 το μεσημέρι στη Μητρόπολη Αθηνών ενώ από τις 8:30 ο πρωί του Σαββάτου η σορός του είχε τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα έως και τις 11:30 στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης.
Συγκινητική ήταν η στιγμή που το φέρετρο οδηγήθηκε εκτός Μητρόπολης λίγο μετά τις 2:30 προκειμένου να ακολουθήσει η ταφή.
Η μπάντα του Πολεμικού Ναυτικού, με την οποία ο Σαββόπουλος είχε αρκετές φορές συνεργαστεί, παιάνισε το «Λαύριο» τη «Συννεφούλα» και το «Μη μιλάς άλλο γι’ αγάπη».
Ο κόσμος σιγοτραγουδούσε με δάκρυα στα μάτια και χειροκροτώντας ρυθμικά.
Περίπου μία ωρα αργότερα, στο Α Νεκρταφείο, ο Διονύσης Σαββόπουλος «άκουσε» και πάλι να τον αποχαιρετούν, τούτη τη φορά με την ευχή «να κρατήσουν οι χοροί».
Μητσοτάκης: Αποψη ανοιχτή, ποτέ αιχμάλωτη δογμάτων
«Για τον άνθρωπο και τραγουδοποιό που αποχαιρετούμε σήμερα θα μείνουν πάντα τα συναισθήματα όλων όσοι ταξίδεψαν με τις νότες και τους στίχους του. Κάτι φυσικό αφού κατά καιρούς τραγούδησε για τον καθέναν από εμάς», ανέφερε ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στον επικήδειό του.
«Προσωπικά όμως δεν είμαι εδώ μόνο σαν φίλος και θαυμαστής του αλλά από χρέος προς ένα μεγάλο Έλληνα που έζησε και περιέγραψε μοναδικά τις περιπέτειες του τόπου. Τις μεγάλες και τις μικρές εικόνες που γέννησε αλλά και τη γεύση που άφησε η εμπειρία τους», συνέχισε.
«Ο Νιόνιος άλλωστε σε όλη του τη ζωή συμβάδισε με τη ζωή της χώρας δίνοντάς μας ώθηση χαράς στις δύσκολες ανηφόρες αλλά και προειδοποιώντας στις δύσκολες κατηφόρες, έχοντας πάντα την δική του άποψη για τα πράγματα. Ανοιχτή αλλά ποτέ αιχμάλωτη δογμάτων. Γι αυτό, όπως στη μουσική, στη μουσική πέτυχε να φέρει το ροκ κοντά στο έντεχνο, το λαϊκό και το δημώδες, έτσι και στο κοινωνικό πεδίο από τις οραματικές ιδέες της Αριστεράς συναντήθηκε με το ρεαλισμό της φιλελεύθερης σκέψης», συμπλήρωσε ο πρωθυπουργός.
Συνεχίζοντας ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέφερε ότι θα ξεχώριζε από το πλούσιο έργο του «αυτά που ταίριαξε στον Άγγελο εξάγγελο». «Ίσως γιατί αποδείχθηκαν προφητικά για όσα τελικά ζήσαμε», όπως είπε «αλλά πριν από όλα γιατί αποτελούν ευθύ και βαθύ δημόσιο λόγο». «Κατορθώνουν έτσι κάτι σπάνιο. Να γεφυρώσουν τον ευαίσθητο κόσμο της τέχνης με τον πραγματισμό του κόσμου της πολιτικής», ανέφερε.
«Και τι λένε αυτά τα λόγια; Τα νέα που μας έφερε ήταν όλα μια ψευτιά. Μα ακούγονταν ευχάριστα στα αυτιά μας. Γιατί έμοιαζε με αλήθεια κάθε του ψευτιά και ακούγοντάς τον ησύχαζε η ψυχή μας. Όταν ωστόσο φάνηκε πως η νύχτα εναλλάσσεται με νυχτα, οι ακροατές του είπαν εκνευρισμένοι να φύγει μουδιασμένα. Αφού ο άγγελος δεν είχε ευχάριστα να πει, καλύτερα να μην πει κανένα… Μια απόδειξη πως η καλλιτεχνική ευαισθησία γίνεται συχνά πολύ πιο περιγραφική και πολύ πιο ισχυρή από κάθε πολιτικό επιχείρημα».
«Καθώς μάλιστα ο Διονύσης δεν αρνήθηκε ποτέ την πρόκληση της αμφισβήτησης έγινε πυροδότης προβληματισμού και στα δύο αυτά επίπεδα. Από τη μία πρωτοπόρος στους δρόμους του πενταγράμμου και αιρετικός στα σχόλια του και από την άλλη ένας πατριώτης που αγαπούσε τον τόπο του ειλικρινά μιλώντας με τη βραχνή φωνή πότε του γλυκού αφηγητή και πότε του επικριτή κάθε λάθους, του κράτους ή του πολίτη, ώστε η στάση του να μετατρέπεται σε ένα αόρατο συντελεστή στην εξίσωση της Δημοκρατίας», σημείωσε επίσης ο πρωθυπουργός.
Μάλιστα αναφέρθηκε στα λόγια του Διονύση Σαββόπουλου από το βιβλίο του: «Ο κόσμος με έχει πικράνει τόσο πολύ. Λέω να τα παρατήσω όλα. Μετά σκέφτομαι ότι αυτό το επέγγαλμα που διάλεξες, μόνος σου το διάλεξες. Εσύ αποφάσισες να ζεις με τον κόσμο».
«Ένα αντάμωμα που ήταν το όνειρό του», όπως είπε ο πρωθυπουργός. «Ήταν σίγουρα μια απόφαση παντοτινή. Γιατί με τον κόσμο θα ζει και στο εξής, Ανήκοντας στους λίγους που ενώ μας ψυχαγωγούν, μας καθορίζουν…. Κατέστη ο χρονογράφος του ελληνικού ταξιδιού επί μισό και πλέον αιώνα. Η κληρονομιά του αποτελεί κομμάτι της συλλογικής μας μνήμης. Νιόνιο μας, θα σε αποχαιρετίσω με ένα μεγάλο ευχαριστώ. Από αύριο δεν θα υπάρχεις μόνο μέσα από τα τραγούδια σου. Θα σε σκεφτόμαστε κάθε φορά που ένας νέος πιάνει μια κιθάρα αλλά και κάθε φορά που κοιτιόμαστε σε έναν καθρέφτη. Με τα καλά μας και τα στραβά μας», κατέληξε.
Κ. Σακελλαροπούλου: Τραγούδησες για τον λαό, το έθνος και την ιστορία
Από την πλευρά της η πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου αναφέρθηκε στην κοινή τους καταγωγή από την πόλη της Θεσσαλονίκης λέγοντας: «Βαπτίστηκες στην ποιητικότητα και την πνευματικότητά της. Στις πολυπολιτισμικές της παραστάσεις, τα βιώματα και τα τραύματά της, σε αυτή την πόλη της βαριάς και γλυκιάς συνάμα έμπνευσης. Της δικής μας πόλης, της γενέθλιας γης και της αναφοράς μας της κοινής. Ίσως αυτή η μνήμη, οι αφηγήσεις των πρώτων και των νεανικών χρόνων, που προλάβαμε να μοιραστούμε, να σε έκαναν να με αποκαλείς “η καινούργια παιδική μου φίλη».
Όπως είπε η κ. Σακελλαροπούλου «Το φορτηγό πέρασε από την εθνική και σε πήγε μακριά, στα πέρα μέρη, και έτσι ξεκίνησε το δικό σου και μαζί το δικό μας ταξίδι. Τραγούδησες για μας, για τον λαό, το έθνος και την ιστορία, την παράδοση και το μοντέρνο, την ταυτότητά μας, τη σύνθεση ανατολής και δύσης. Αλλά και για τη μικρή μας τη ζωή, για τον καθένα μας προσωπικά. Τόσες μουσικές, τόσοι στίχοι, πάντα τα σκεφτόσουν ενιαία, έλεγες, σαν σύνολο και μετά άνθιζε ο καρπός της δημιουργίας, της ιδιοφυίας. Με τα τραγούδια σου ερωτευθήκαμε, πονέσαμε, χαρήκαμε, λυτρωθήκαμε. Συνδεθήκαμε με τον εαυτό μας και με τους άλλους. Άγγιξες τις ψυχές μας με τρόπο ανεξίτηλο, η φωνή σου θα αντηχεί για πάντα μέσα μας και η μνήμη σου θα ζει σε κάθε νότα και σε κάθε λέξη που μας άφησες. Το έργο σου δεν είναι μόνο μια μουσικά αποτυπωμένη, πολιτική και πολιτισμική ιστορία του τόπου μας. Είναι μια σπουδή ποιητική, μια γλώσσα σαββοπουλική, τολμηρή και τρυφερή, ανατρεπτική και θεραπευτική, που μιλά της καθεμιάς γενιάς, καινούργιας και παλιάς».
Προσέθεσε ακόμα ότι «έγινες, ήσουν και παρέμεινες μέχρι το τέλος αληθινός, όπως υποσχέθηκες όταν άφηνες πίσω σου τη Θεσσαλονίκη. Δεν λύγισε ποτέ ο λόγος σου, ούτε επί χούντας, στη φυλακή, απέναντι στα σκοτάδια και τη λογοκρισία. Δεν σύρθηκες από το κοινό σου, ήσουν πάντα μπροστά, ακόμη και απέναντί του. Πέρασες από τον θρίαμβο στην αποδοκιμασία, όταν ενόχλησες με την κριτική σου ματιά. Στάθηκες όμως όρθιος με αξιοπρέπεια, με το κεφάλι ψηλά, και επέστρεψες, μας ξανακέρδισες. Με την Άσπα πάντα δίπλα σου να λάμπει και να σε στηρίζει».
«Και ήρθαν τα χρόνια τα τελευταία, με τη δοκιμασία της υγείας, αλλά και τον δικό σου τρόπο του αποχαιρετισμού, τις γεμάτες κόσμο και ρυθμό συναυλίες, το βιβλίο του απολογισμού και της συμφιλίωσης. Με τις φιλόξενες βραδιές, τους φίλους και τις αναμνήσεις. Με την πληρότητα της ζωής, την παρουσία σου να μας γεμίζει και να μας φωτίζει. Και την πίστη σου ότι “όλα είναι εδώ, τίποτα δεν χάνεται. Κι αυτοί που έφυγαν, εδώ είναι. Καταγόμαστε από τόπους φωτός”.
Θα στην προσέχουμε την Άσπα, να είσαι ήσυχος.
Καλό ταξίδι, Διονύση αγαπημένε» κατέληξε στον επικήδειό της η τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Αλκίνοος Ιωαννίδης: Πώς ενώθηκες μαζί μας σε τέτοιο βάθος;
Στον δικό του επικήδειο ο Αλκίνοος Ιωαννίδης μεταξύ άλλων είπε: «Παιδικέ μου ήρωα. Η πρώτη μου μεγάλη συναυλία ήταν η δική σου, την εποχή που η Κύπρος έκειτο μακριά. Χωρίς εσένα άλλο θα ήταν το τραγούδι μας, άλλου θα είμασταν και εμείς.
Υπάρχουμε γιατί προϋπήρξες. Μας πήρες παιδάκια από το πικάπ του σπιτιού και μας έκανες μουσικούς. Μας έμαθες την αλφαβήτα της ιερής μας τέχνης. Μας είπε γράψτε τα τραγούδια σας και τραγουδήστε τα. Μας ανέθρεψες, μας ελευθέρωσες. Μαζί με τους αγαπημένους σου δασκάλους, τον Τσιτσάνη και τον Χατζηδάκι φωταγώγησες τα θέατρα και τα σπίτια μας. Ανέβασε το επίπεδο της χώρας συνολικά και το επίπεδο καθενός ατομικά. Πως κατάφερες να ενωθείς μαζί μας σε τέτοιο βάθος;»
Φωτογραφίες
