Ο Διονύσης Σαββόπουλος ανήκει στους λίγους που ενώ μας ψυχαγωγούν, με ένα τρόπο μας καθορίζουν, δήλωσε στον επικήδειο λόγο του για τον μεγάλο τραδουδοποιό ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης.
«Νιόνιο μας, θα σε αποχαιρετίσω με ένα μεγάλο ευχαριστώ. Από αύριο δεν θα υπάρχεις μόνο μέσα από τα τραγούδια σου. Θα σε σκεφτόμαστε κάθε φορά που ένας νέος πιάνει μια κιθάρα αλλά και κάθε φορά που κοιτιόμαστε σε έναν καθρέφτη. Με τα καλά μας και τα στραβά μας», ανέφερε ο πρωθυπουργός χαρακτηρίζοντας τον Διονύση Σαββόπουλο «χρονογράφο του νεοελληνικού ταξιδιού επί μισό αιώνα».
«Είχε πάντα άποψη ανοιχτή, αλλά ποτέ αιχμάλωτη δογμάτων»
Ξεκινώντας τον επικήδειο λόγο του ο κ. Μητσοτάκης ανέφερε: «Για τον άνθρωπο και τραγουδοποιό που αποχαιρετούμε σήμερα θα μείνουν πάντα τα συναισθήματα όλων όσοι ταξίδεψαν με τις νότες και τους στίχους του. Κάτι φυσικό αφού κατά καιρούς τραγούδησε για τον καθέναν από εμάς».
«Προσωπικά όμως δεν είμαι εδώ μόνο σαν φίλος και θαυμαστής του αλλά από χρέος προς ένα μεγάλο Έλληνα που έζησε και περιέγραψε μοναδικά τις περιπέτειες του τόπου. Τις μεγάλες και τις μικρές εικόνες που γέννησε αλλά και τη γεύση που άφησε η εμπειρία τους», συνέχισε.
«Ο Νιόνιος άλλωστε σε όλη του τη ζωή συμβάδισε με τη ζωή της χώρας δίνοντάς μας ώθηση χαράς στις δύσκολες ανηφόρες αλλά και προειδοποιώντας στις δύσκολες κατηφόρες, έχοντας πάντα την δική του άποψη για τα πράγματα. Ανοιχτή αλλά ποτέ αιχμάλωτη δογμάτων. Γι αυτό, όπως στη μουσική, στη μουσική πέτυχε να φέρει το ροκ κοντά στο έντεχνο, το λαϊκό και το δημώδες, έτσι και στο κοινωνικό πεδίο από τις οραματικές ιδέες της Αριστεράς συναντήθηκε με το ρεαλισμό της φιλελεύθερης σκέψης», συμπλήρωσε ο πρωθυπουργός.
Συνεχίζοντας ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέφερε ότι θα ξεχώριζε από το πλούσιο έργο του «αυτά που ταίριαξε στον Άγγελο εξάγγελο». «Ίσως γιατί αποδείχθηκαν προφητικά για όσα τελικά ζήσαμε», όπως είπε «αλλά πριν από όλα γιατί αποτελούν ευθύ και βαθύ δημόσιο λόγο». «Κατορθώνουν έτσι κάτι σπάνιο. Να γεφυρώσουν τον ευαίσθητο κόσμο της τέχνης με τον πραγματισμό του κόσμου της πολιτικής», ανέφερε.
«Δεν αρνήθηκε ποτέ την πρόκληση της αμφισβήτησης»
«Και τι λένε αυτά τα λόγια; Τα νέα που μας έφερε ήταν όλα μια ψευτιά. Μα ακούγονταν ευχάριστα στα αφτιά μας. Γιατί έμοιαζε με αλήθεια κάθε του ψευτιά και ακούγοντάς τον ησύχαζε η ψυχή μας. Όταν ωστόσο φάνηκε πως η νύχτα εναλλάσσεται με νυχτα, οι ακροατές του είπαν εκνευρισμένοι να φύγει μουδιασμένα. Αφού ο άγγελος δεν είχε ευχάριστα να πει, καλύτερα να μην πει κανένα… Μια απόδειξη πως η καλλιτεχνική ευαισθησία γίνεται συχνά πολύ πιο περιγραφική και πολύ πιο ισχυρή από κάθε πολιτικό επιχείρημα».
«Καθώς μάλιστα ο Διονύσης δεν αρνήθηκε ποτέ την πρόκληση της αμφισβήτησης έγινε πυροδότης προβληματισμού και στα δύο αυτά επίπεδα. Από τη μία πρωτοπόρος στους δρόμους του πενταγράμμου και αιρετικός στα σχόλια του και από την άλλη ένας πατριώτης που αγαπούσε τον τόπο του ειλικρινά μιλώντας με τη βραχνή φωνή πότε του γλυκού αφηγητή και πότε του επικριτή κάθε λάθους, του κράτους ή του πολίτη, ώστε η στάση του να μετατρέπεται σε ένα αόρατο συντελεστή στην εξίσωση της Δημοκρατίας», σημείωσε επίσης ο πρωθυπουργός.
«Το μήνυμα της ενότητας διέτρεχε το έργο και την δράση του»
«Δεν ήταν πάντως όμως μόνο η δημόσια συμπεριφορά του Διονύση που νιώθω να ενώνουν στο πρόσωπό του την τέχνη με την πολιτική. Αυτός άλλωστε δεν δέχθηκε ποτέ δημόσιες θέσεις ή αξιώματα. Ήταν και το μήνυμα της ενότητας που διέτρεχε το έργο και την δράση του. Πάντοτε με χορούς κυκλωτικούς και με την αγάπη να είναι στο τέλος η μεγάλη ανάσα όλων μας», συνέχισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναφέροντας ότι όλα αυτά τα συνόδευε η αίσθηση της ατομικής ευθύνης απέναντι στο σύνολο.
Μάλιστα αναφέρθηκε στα λόγια του Διονύση Σαββόπουλου από το βιβλίο του: «Ο κόσμος με έχει πικράνει τόσο πολύ. Λέω να τα παρατήσω όλα. Μετά σκέφτομαι ότι αυτό το επέγγαλμα που διάλεξες, μόνος σου το διάλεξες. Εσύ αποφάσισες να ζεις με τον κόσμο».
«Ένα αντάμωμα που ήταν το όνειρό του», όπως είπε ο πρωθυπουργός. «Ήταν σίγουρα μια απόφαση παντοτινη. Γιατί με τον κόσμο θα ζει και στο εξής, ανήκοντας στους λίγους που ενώ μας ψυχαγωγούν, με ένα τρόπ μας καθορίζουν. Έτσι, άλλωστε, διεύρυνε τους ορίζοντες των ήχων και των στίχων, για να καταστεί τελικά ο χρονογράφος του νεοελληνικού ταξιδιού επί μισό και πλέον αιώνα», είπε.
«Γι’ αυτό και η κληρονομιά του δεν αποτελεί μόνο ένα τεράστιο κεφάλαιο της καλλιτεχνικής μας ιστορίας, αλλά και ένα κομμάτι πλέον της συλλογικής μας μνήμης», τόνισε.
«Νιόνιο μας, δεν θα σε αποχαιρετήσω με ένα απλό αντίο, όσο με ένα μεγάλο ευχαριστώ στο όνομα τόσων γενιών που σφράγισε η διαδρομή σου. Για να σου πω επίσης ότι από αύριο δεν θα υπάρχεις μόνο μέσα από τα τραγούδια σου. Θα σε σκεφτόμαστε κάθε φορά που ένας νέος θα πιάνει μία κιθάρα για να κάνει την αλήθεια του μουσική. Αλλά και σε κάθε συγκυρία που θα μας καλεί να κοιταχτούμε στον εθνικό μας καθρέφτη, με τα καλά μας και τα στραβά μας, για να συμφιλιωθούμε με τους εαυτούς μας. Πάνω απ’ όλα, όμως, για να διακρίνουμε τις ξεχωριστές αρετές των Ελλήνων, εκείνων που θα ”σηκώσουν την ψυχή μας” για να «δώσουν ρεύμα» στην κοινή μας πρόοδο. ”Να γίνουμε αληθινοί”, αυτός, άλλωστε, ήταν και ο στόχος σου ξεκινώντας από τη Θεσσαλονίκη. Μία παρακαταθήκη που αξίζει να μας οδηγεί και για την οποία, μαζί με το τεράστιο μουσικό σου έργο, θα νιώθουν σίγουρα υπερήφανοι η αγαπημένη σου Άσπα, τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου», κατέληξε.
