Skip to main content

Global Sumud Flotilla: Σε απεργία πείνας τα 11 μέλη της ελληνικής αποστολής

Global Sumud Flotilla/Handout via REUTERS

«Δεν αναγνωρίζουμε το "δικαίωμα" του κράτους-τρομοκράτη να απαγάγει πλοία και ανθρώπους σε διεθνή ύδατα. Η παρουσία μας εδώ, η σύλληψη και τώρα η απεργία πείνας μας είναι συνέχεια της ίδιας στάσης»

Απεργία πείνας ξεκινούν τα 11 μέλη της ελληνικής αποστολής που συμμετείχαν στη νηοπομπή Global Sumud Flotilla, μετά  την «παράνομη κράτησή» τους από τις ισραηλινές αρχές, όπως καταγγέλλουν με ανάρτησή τους. «Η απόφαση αυτή δεν είναι προσωπική επιλογή, αλλά συλλογική στάση απέναντι στο έγκλημα που διαπράττεται ενάντια στον παλαιστινιακό λαό και στη συνεχιζόμενη παραβίαση κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου» αναφέρουν.

«Δεν αναγνωρίζουμε τον παράνομο αποκλεισμό της Γάζας. Δεν αναγνωρίζουμε το «δικαίωμα» του κράτους-τρομοκράτη να απαγάγει πλοία και ανθρώπους σε διεθνή ύδατα. Η παρουσία μας εδώ, η σύλληψη και τώρα η απεργία πείνας μας είναι συνέχεια της ίδιας στάσης: Ότι η Παλαιστίνη δεν είναι μόνη, και ότι η αλληλεγγύη δεν μπορεί να φυλακιστεί» τονίζουν στην ανακοίνωσή τους.

Και συνεχίζουν:

«Απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση όλων των μελών της αποστολής μας και του Global Sumud Flotilla συνολικά. Οποιαδήποτε κατηγορία — όπως αυτές του «αντιτρομοκρατικού νόμου» του Ισραήλ — είναι ψευδής, κατασκευασμένη και μέρος της προσπάθειας ποινικοποίησης της διεθνούς αλληλεγγύης. Δηλώνουμε επίσης ότι αν υπάρξει χτύπημα, εξαφάνιση ή απώλεια επικοινωνίας με οποιονδήποτε από εμάς, η ευθύνη βαραίνει κυρίαρχα το ισραηλινό κράτος.

Ξέρουμε όμως ότι το Ισραήλ δεν είναι μόνο του. Η συνενοχή των διεθνών και των ελληνικών αρχών είναι ξεκάθαρη: με όπλα, με οικονομικές συμφωνίες, με πολιτικές και νομικές καλύψεις διευκολύνουν την κατοχή, τον αποκλεισμό και τη γενοκτονία. Αυτή η συνενοχή πρέπει να λογοδοτήσει: Να ξεσηκωθούμε στην Ελλάδα και διεθνώς, να απαιτήσουμε να απομονωθεί πλήρως το Ισραήλ και να αγωνιστούμε, ώστε να ζήσει ελεύθερη η Παλαιστίνη και ο λαός της.

Απέναντι σε αυτούς που χρησιμοποιούν τη πείνα και επιβάλλουν την στέρηση τροφής σε δύο εκατομμύρια ανθρώπους ως όπλο πολέμου και ως χαρτί διαπραγμάτευσης, η απεργία πείνας είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε μέσα στα κελιά τους, για να κρατήσουμε ζωντανή τη φωνή του αγώνα».