Το τραύμα του πολέμου, του ξεριζωμού και της προσφυγιάς αποτυπώνεται με δραματικό τρόπο στη συλλογική μνήμη των προσφύγων καθ’ όλη τη διάρκεια του 19ου αλλά και του 20ού αιώνα.
Παρά το γεγονός ότι πρωταρχικός σκοπός των προσφύγων διαχρονικά ήταν η αποκατάσταση και η ενσωμάτωσή τους στη νέα πατρίδα, δεν άργησαν να έρθουν αντιμέτωποι με μια άλλη πρόκληση, την εκ νέου διαμόρφωση της συλλογικής τους μνήμης.
Ιδιαιτέρως οι πρόσφυγες της Μικρασιατικής Καταστροφής συσπειρώθηκαν γύρω από συλλόγους, μέλημα των οποίων ήταν αφενός η παροχή πρακτικής βοήθειας και αφετέρου η ομαλή ενσωμάτωση, η οποία δεν θα σήμαινε την απεμπόληση των ιδιαίτερων πολιτισμικών χαρακτηριστικών των μελών τους.
Διαβάστε περισσότερα στο pontosnews.gr
